Mensen die mij kennen weten dat ik me niet heel veel zorgen maak over de vergrijzing. Tenminste, niet echt. Ik geloof, net als bijvoorbeeld Martijn Aslander, dat het allemaal wel goed komt. Dat we er achter zullen komen dat we een groot deel van die 15% van de mensen die de komende 5 jaar uit gaat treden niet echt nodig hebben. Niet omdat ze nu geen nuttig werk doen (sommige wel), maar omdat we nog zoveel kunnen winnen op het gebied van efficient werken.
Lifehacking is daar een voorbeeld van, hoewel ik zelf geen fanatiek lifehacker ben. Maar er zijn zoveel manieren waarop we beter, efficiënter en slimmer kunnen werken. Neem de overheid, waar veel minder beleidsambtenaren zouden kunnen werken als we enkel de grote lijnen zouden uitzetten en de invulling overlaten aan de onderwijzers en artsen (bijvoorbeeld).
Denk maar eens na: als we staken zonder te staken, noemen we het ‘stiptheidsacties’. Wat we dan doen is ons stipt houden aan de regels zoals die zijn opgesteld, niet enkel bij de overheid, maar ook in het bedrijfsleven. En dan loopt alles vast. Dat is toch bijzonder? Dat als we dus ons stipt houden aan regels en procedures, dat het proces niet loopt?
Of neem het feit dat 50% van alle IT projecten faalt, waarvan ik persoonlijk geloof dat een heel groot deel zit in het aanvangstraject, de requirements. De communicatie tussen wat een klant nu eigenlijk wil en wat de developers begrijpen dat deze klant wil, gevolgd door goede controle en duidelijke afspraken. En niet te vergeten natuurlijk training van de gebruikers, want die vergeten we meestal.
Nu is er een subsidie die de verhoging van arbeidsproductiviteit moet stimuleren:
Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Ahmed Aboutaleb (PvdA) wil zo stimuleren dat bedrijven hun arbeidsproces verbeteren en de vaardigheden van hun werknemers optimaal benutten.
Hoewel ik niet helemaal begrijp waarom daar subsidie voor moet komen, is het feit dat sociale zaken (waarom niet ook economische zaken) hier nu mee bezig is een goed punt. Want de vaardigheden van medewerkers benutten, daar is nog veel in te winnen. Mogelijk dat met deze subsidie bepaalde aanloopkosten kunnen worden gedekt, ik heb me er niet echt in verdiept, maar hier ligt veel toekomst.
Een ander deel van het opvangen van de vergrijzing lijkt in het buitenland te liggen, vooral de hoger opgeleiden zouden ‘concurrentie’ krijgen uit het buitenland. Volgens mij valt dat wel mee, de arbeidsmarkt wordt gewoon ook internationaler. En ook dat is goed voor de productiviteit, want zoals Arjan Heyma in zijn TFHR interview zei:
Een optimale mobiliteit van arbeid geeft nu eenmaal een betere allocatie van arbeid, maar deze trend zal nooit een omvangrijke tombola van werknemers tot gevolg hebben.
In andere woorden: hoe mobieler de werknemers zijn, des te optimaler hun kennis en kunde benut kan worden en dus hoe hoger de productiviteit. Maar gezien onze lokale binding (in Nederland zelfs extreem lokaal, daar waar veel andere landen minder moeite hebben met verhuizen voor een top baan) zal het nooit extreem worden.
De vraag is nu dus: doet uw HR afdeling mee aan dit deel van human resources? Meedenken aan hoe de productiviteit kan stijgen van uw organisatie en hoe een optimalere balans gevonden kan worden om met minder mensen meer werk te doen?