Eerder vandaag heb ik al verslag gedaan van de eindresultaten van de objectieve beoordeling van automatische e-mail responses. Maar er is natuurlijk veel meer over het onderzoek te vertellen.

Daarom ga ik in deze posting wat dieper in op de resultaten die de onderzochte bedrijven op de verschillende vragen hebben gescoord.

Methode
Maar laat ik eerst, als opfrisser, eerst nog even de vragen herhalen

1. Is het e-mail adres van de afzender herkenbaar?
2. Geeft de titel van de e-mail voldoende informatie?
3. Mag de ontvanger op de e-mail reageren?
4. Maakt formattering en lay-out het eenvoudig om de e-mail te scannen?
5. Hebben paragrafen een prioriteit op basis van hun relevantie?
6. Start de e-mail met een aanhef?
7. Zijn de aanhef en de inhoud van de e-mail consistent?
8. Is er een paragraaf aanwezig die het doel van de e-mail uitlegt?
9. Is er een paragraaf met vervolgstappen aanwezig?
10. Zijn er paragrafen aanwezig met relevante informatie voor de ontvanger?
11. Bevat de afsluitende contactinformatie een herkenbare afzender?
12. Bevat de inhoud van de e-mail ‘call(s) to action’?
13. Zijn hyperlinks (calls to action) duidelijk en informatief?
14. Is de e-mail tekst leesbaar?

Elke vraag levert een score op tussen -2 en +2:

• Een +2 betekent dat de e-mail op deze vraag een best practice laat zien.
• Een -2 betekent dat het noodzakelijke proces, de functionaliteit of de conten niet aanwezig is.

Resultaten
En dit zijn dan de gemiddelde scores per  vraag:

En hieruit blijkt dat vier criteria bij de onderzochte bedrijven wel heel erg slecht zijn ingevuld:

De e-mail bevat geen relevante informatie voor de ontvanger (vraag 10)

Er zijn amper e-mails met hyperlinks/calls to action (vragen 12 en 13)

Het e-mail adres van de afzender is slecht herkenbaar.

Gelukkig zijn er ook nog positieve zaken te melden:

Zo is de tekst in de e-mail in vrijwel alle gevallen goed leesbaar (vraag 14)

Zijn de aanhef en de inhoud van de e-mail consistent (vraag 7)

Heeft de e-mail een duidelijke aanhef (vraag 6)