Manpower-CEO Jeff Joerres stapt op. Gisteren kondigde hij aan twee van zijn Executive Vice Presidents (EVP’s) één graadje te promoveren tot President. Twee? Ja, twee. Of het een vooruitlopen is op een mogelijke splitsing van het bedrijf, weten we pas als de takenpakketten van beide heren CEO’s bekend zijn, maar vreemd is de keuze wel.
Des te vreemder is het dat Joerres zelf ook nog een belangrijke rol blijft spelen in het Manpower-Van-De-Twee-Kapiteins. Joerres wordt Chairman, een positie die vergelijkbaar is met die van een president-commissaris, zij het dat in een Amerikaanse one-tier-board de Chairman een veel actievere rol heeft. Joerres, die zijn opvolgingskwestie tot het laatst toe spannend maakte, krijgt in die hoedanigheid een nieuwe kans om de touwtjes van het bedrijf in handen te houden.
Dit gerommel komt een week na het bericht dat voormalig kroonprinses Françoise Gri opstapt bij het bedrijf. Dat bericht bracht zij zelf op haar blog naar buiten. Het kan geen toeval zijn dat beide berichten elkaar opvolgen. Is Gri gepasseerd voor de top? Is Nederlander Hans Leentjes kandidaat geweest? En wie heeft belang gehad bij twee kapiteins?
En het roept bovenal de vraag op: waarom moet nu juist de opvolgingskwestie binnen een zelfverklaard mondiaal HRM-expert zo onprofessioneel verlopen?
Slepend opvolgingsdrama
De kwestie sleept al langer. Twee jaar geleden al maakte Joerres een ander slachtoffer: Barbara Beck, tot 2010 verantwoordelijk voor het complete Europese continent, verliet het bedrijf plotseling. Ook opvallend dat beide naast de hoofdprijs grijpende bestuurders dames zijn. Beide dames waren verantwoordelijk voor Europese markten.
In hun plaats benoemt Joerres’ twee heren met geheel andere portefeuilles: de Zweed Jonas Prising en de Amerikaan Darryl Green. Prising is op dit moment EVP voor Noord- en Zuid-Amerika – regio’s waar het bedrijf niet de beste track-record heeft opgebouwd. In Noord-Amerika kampt Prising met sneller krimpende omzetten dan zijn concurrenten en dus met een verlies aan marktaandeel.
Nieuwe wind?
Zijn collega-topman-to-be Darryl Green daarentegen heeft beter gepresteerd. Green is EVP voor Azië en Australië – een groeiregio waar elk uitzendbedrijf zijn mindere cijfers mee compenseert. Green is een outsider, die tot 2007 het Indiase telecombedrijf Tata Teleservices aanstuurde. Waarom het bedrijf twee in plaats van één topmannen benoemt, is een raadsel.
De Randstad-shuffle
Intussen voltrekt zich bij Randstad een andere shuffle. Brian Wilkinson, verantwoordelijke voor Randstads Britse dochter zal worden vervangen voor de Fransman François Béharel. Beide zijn van het oude Vedior afkomstig. Béharel is de laatste jaren verantwoordelijk voor de prima presterende Franse Randstad-dochter. Of het vertrek van Wilkinson te maken heeft met de onderprestatie van Randstad in het Verenigd Koninkrijk, maakt het bedrijf niet bekend. Voortaan zal Jacques van den Broek verantwoordelijk zijn voor de Britse dochter.
En Adecco?
En daarmee is het wachten op een stoelendans binnen de Adecco-top. De wereldmarktleider kampt met forse verliezen in drie van zijn grootste markten: Frankrijk, de Verenigde Staten en Japan.
Wie volgt?