Thissen (UWV) doet een grote belofte

Tof ThissenHet is alweer bijna driekwart jaar geleden dat de RvB van UWV Tof Thissen heeft benoemd tot directeur van de divisie WERKbedrijf van UWV. Daarmee is Thissen dus de opvolger van André Timmermans die eind 2014 bij UWV is vertrokken. Hoewel Thissen weliswaar begin 2015 is benoemd, is hij pas op 1 juni echt met de klus begonnen. Publicitair kan Thissen het naar alle waarschijnlijkheid nooit slechter doen dan Timmermans, maar hij lijkt weinig gelukkig te beginnen met onderstaande uitspraak:

Het schrijnt en schuurt, maar het is óók een prachtig verhaal en het is goed dat het is opgeschreven. Wij willen zelf ook héél graag dat er weer een eerste face-to-facecontact komt met nieuwe klanten, en hopelijk gaat dit verhaal helpen om dat voor elkaar te krijgen.’

Deze uitspraak deed Thissen naar aanleiding van het artikel van Sjors van Beek dat deze zaterdag in de Volkskrant stond (maar ook al eerder is gepubliceerd). Hierin beschrijft  Van Beek zijn ervaringen met het UWV die hij als volgt samenvat:

Dit was het UWV voor mij: een ondoordringbare digitale muur en een onpersoonlijk technocratisch bastion, bevolkt door 19 duizend ambtenaren die hun targets zitten af te vinken en werklozen uit de statistieken proberen te toveren. En dan ben ík nog hoogopgeleid, mondig en bedreven met computers en social media. Hoe zal het die 440 duizend andere UWV-klanten vergaan?

Maar daarin gaat volgens Thissen dus verandering komen. Er komt een eerste face-to-face contact met nieuwe ‘klanten’. En in een begeleidend artikel in de Volkskrant wordt zelfs al een datum genoemd waarop we hierover meer duidelijkheid gaan krijgen:

Minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken en Werkgelegenheid maakt op Prinsjesdag bekend hoe ‘we mensen nog slimmer en efficiënter naar werk kunnen begeleiden’, laat hij via zijn woordvoerster weten.

Gaat er na jaren van bezuinigingen nu extra geld komen om de kaalslag van de afgelopen jaren te compenseren en werklozen een menselijk contact te bieden? Ik ben benieuwd.

Geef een reactie

3 Comments
  • R van Veen
    says:

    Wie dertig jaar gewerkt heeft, die denkt dat wij een goed sociaal vangnet hebben. Je hebt je hele leven gewerkt en meebetaald aan een solidair systeem. Het is een hard gelag wanneer je door omstandigheden (de crisis) je baan kwijt raakt en moet costateren dat het UWV de kluit belazerd!
     
    Je komt, na het failissement van het bedrijf waar je werkte, dus in de WW. Je bent al op leeftijd en hebt een vrouw met nabestaandepensioen. Je wilt niet thuis op de bank hangen en doet er alles aan om werk te vinden. Na een goed jaar vind je werk en ga je opgelucht aan de slag. Na 4,5 maanden wordt je wederom werkloos, het bedrijf blijkt je (ondanks beloftes) niet langer nodig te hebben.
     
    Dan blijkt dat je uitkering wel is doorgelopen, maar dat je geen cent uitbetaald gekregen hebt van het UWV. Het gevolg is, dat je dus geen recht hebt op 4,5 maanden langer WW en dat je ook geen extra arbeidsverleden hebt opgebouwd, want je zat immers in de WW (ook al heeft dat financieel niets opgeleverd). Vervolgens kom je dus 4,5 maanden eerder in de bijstand dan wanneer je uitkering wel opgeschort was geweest, dus je hebt in de tijd dat je werkte niets verdient, want door eerder in de bijstand te komen is het rendement eerder negatief dan positief!
     
    Had je meer dan 125% van je WW uitkering verdiend, dan was je uitkering automatisch stopgezet, had je dus 4,5 maanden langer WW gehad en hoefde het UWV geen hogere uitkering te betalen. Dus ook dan was je bestolen.
     
    Het UWV rekent dus alles in aar eigen voordeel. De instantie heeft scheit aan het feit dat de werkloze betaald heeft voor de voorziening. De graaiers aan de top van deze Semi-Overheid denken liever aan zichzelf, dan aan het lot van al die hard werkende mensen die hun van brood voorzien.
     
    Laat ik het vooral niet hebben over Arbeidsongeschiktheid, want alleen mensen met een hoog salaris kunnen de vruchten plukken van deze uitkeringen. Degene die hun rug kapot gewerkt hebben aan zware (maar slechtbetaalde) arbeid, die worden gedumpt in de bijstand.
    Verzekeringsartsen worden gemanipuleerd en omgekocht. Wanneer zij niet voldoende mensen goedkeuren, dan worden zij niet meer ingehuurd.
     
    Wie een arbeidsongeschiktheidsuitkering aanvraagt kan het beste beginnen met het bijsluiten van de medische gegevens en een medisch rapportage van een specialist, want hoewel je een machtiging moet ondertekenen voor het opvragen van medische gegevens, de verzekeringsarts maakt er geen gebruik van. Hij/zij zal liever zelf een verhaaltje bedenken en weet liever niets van de feiten, want dat beperkt de arts in de mogelijkheden om te rommelen!
     
    Het wordt de hoogste tijd dat deze geldverslindende organisatie wordt afgeschaft! Laat alle uitkeringen behandeld worden door Sociale Diensten. Wanner er 1 instantie is, dan heeft die instantie niet de behoefte om te sjoemelen, want dan moet die instantie toch voor de gevolgen opdraaien. Wanneer het UWV sjoemelt met de feiten en daarmee mensen kan weigeren voor een voorziening, dan worden Sociale Diensten opgezadeld met mensen waar ze niets mee kan, maar worden mensen, die wel re-integreerd kunnen worden, niet in een traject geplaatst en belanden zo in een uitzichtloze situatie.
     
    Helaas komt men daar pas achter als het te laat is, in Den Haag slaapt men rustig verder!

  • Ton Banis
    says:

     
    50-plus en werkloos
     
    Veel vijftigplussers komen niet meer aan de slag ondanks een surplus aan kennis en ervaring.
     
    Hoe kan dat zo gebeuren? Wat is er mis met de arbeidsmarkt waar toch veel vraag is en waar meer dan 600.000 werklozen op zoek zijn naar een baan?
     
    De eindconclusie is dat het primair om geld draait.
     
    Het geld van aandeelhouders van recruitment/selectie en uitzendbureaus zoals USG, Tempo-Team, Randstad, Manpower, Olympia, Adecco en Connect om maar enkele bekende te noemen. Vele kleinere wervingsbureau ‘s hanteren inmiddels hetzelfde rekenmodel en laten zich hierin meeslepen of noemen we dat “inspireren”?.  Allen smachtende bedrijven naar “het grote geld” …..
     
    Uit onderzoek is gebleken dat de eerder genoemde bedrijven voor werkzoekenden de salarissen bepaald hebben in slechts 3 categorieën:
     
    – minimum jeugdloon van  452,35 tot 1281,65 bruto per maand
     
    – minimum loon van 1507,80 euro bruto per maand
     
    – maximum loon van 1507,80 tot 2000,00 euro bruto per maand
     
    Hogere salarissen vallen buiten het “profiel” en is de winst voor de uitzendbureaus c.s.  etc.  te gering en zal hier niets meegedaan worden. De werkzoekende kan zich daar wel inschrijven (liefst een CV’tje uploaden…) maar die blijken toch alleen veldvulling te zijn om de etalage “op te leuken”. Zo werkt nu eenmaal het bedrijfsplan van deze firma’s ook al voldoe je aan 100% van de gestelde criteria uitgezonderd leeftijd of salaris, niet noodzakelijker wijs in die volgorde.
     
    De klanten c.q. opdrachtevers, resp. de bedrijven die hun werving en selectie laten uitvoeren bij deze organisaties krijgen hierbij een beeld dat voor max. 2000,- euro per maand een ervaren kracht binnengehaald wordt, en dat dit omschreven wordt als “markt conform” … “Keep on dreaming” denk ik dan maar.
     
    Het zal duidelijk zijn dat de gevraagde ervaring bij lange na niet gehaald zal worden, immers een persoon van begin twintig heeft nog een zeer lange weg te gaan voor deze de ervaring heeft van iemand van 50 jaar of ouder.
     
     
     
    In ca. 80% van de gevallen wordt de overeenkomst dan ook  binnen of na 1 jaar alweer ontbonden. De redenen zijn helder.:
     
    – de klus is uitgevoerd, de werknemer niet meer nodig. Voor de werkgever lijkt dat wel mooi, zo’n interim medewerker, maar de opgedane (technische) kennis verdwijnt dan wel.
     
    – de nog jonge werknemer blijkt toch niet zo goed te zijn als gedacht; Ook hier is het verwachtingspatroon van de opdrachtgever/werkgever niet uit gekomen.
     
    – de werknemer wilde meer salaris; De werknemer lijkt ideale kandidaat te zijn, kan alles en doet alles…. Maar ja, het salaris waar om gevraagd wordt is dan wel een stuk hoger dan datgene wat recruitment/selectie en uitzendbureaus beloofden. Ook dan scheiden de wegen zich al gauw.
     
    Na die periode of dat jaar klopt de werkgever wederom aan voor werving en selectie, en  zo blijft dit molentje draaien.
     
    Werkgevers worden ronduit bedonderd door uitzend-, werving en selectiebureaus waarbij gesuggereerd wordt dat je een vakbekwame en ervaren medewerker in huis kan halen voor – in het gunstige geval – iets meer dan het minimum (jeugd-) loon als zou dat “markt conform” zijn.
     
    Werkgevers denken dat met goedkope arbeidskrachten de winstmarge beter zal zijn. Helaas blijkt het omgekeerde waar te zijn. Plat gezegd krijgen de werkgevers door de recruitment/selectie en uitzendbureaus een volkomen onervaren kracht aangeleverd die van de wereld nog niets weet.
     
    Ook hier geldt: “alle waar naar zijn geld”. Alleen is dat besef kennelijk nog niet doorgedrongen, en worden werkgevers lekker gemaakt met NIETS !
     
    M.a.w. aan ervaring, kennis, kunde en knowhow hangt een prijskaartje en dat is een stuk meer dan dat werving/selectie en uitzendbureaus propageren. Deze firma’s  zijn er n.l. alleen voor zichzelf; niet voor de sollicitant/werknemer en ook niet voor de opdrachtgever resp. werkgever.
     
    Feitelijk verkopen de werving/selectie en uitzendbureaus lucht. Immers, de producten/diensten die worden aangeboden kosten niets. Kortom: gratis voorraad! Mooier kan je het niet hebben.
     
    Werkgevers zijn zo naïef om hier veel geld voor te betalen (vaak veel te veel!) en werknemers worden afgescheept met een minimum loon. Eigenlijk is er niet veel veranderd uit de tijd van de z.g.  “koppelbazen” , maar nu in het legale circuit waarbij aandeelhouders de lachende derden zijn. Die zien elk jaar hun inkomen stijgen.
     
    Onze overheid stelt dat leeftijdsdiscriminatie bij wet verboden is (Art. 1 van de grondwet).
     
    De U-bocht constructies die gebruikt worden door de recruitment/selectie  en uitzendbureaus kan dan ook omschreven worden als verwerpelijk.
     
    Termen als “u voldoet niet aan het gestelde profiel…” is een van de vele nep-redenen om maar van een oudere, ervaren sollicitant af te komen.
     
    Kortom, de wet op verbod van leeftijdsdiscriminatie is gewoonweg een “wassen neus” en stelt niets voor. Er kunnen in deze situatie dan ook geen rechten aan ontleent worden en hebben de recruitment/selectie en uitzendbureaus vrij spel zonder dat de overheid hier ook maar iets aan doet.
     
     
     
    In die zin is onze overheid dan ook blind voor de realiteit zoals deze culturen in Nederland existeren.
     
    Het is dan ook kansloos, zinloos en nutteloos om subsidies te verstrekken om oudere werknemers aan het werk te krijgen. Aan de werkzoekende zal het niet liggen. Wel aan de werkgevers die keer op keer de verkeerde keuze maken.
     
    Ook de aanpak van de z.g. jeugdwerkeloosheid m.b.v. subsidies is kansloos. Het gaat hierbij niet om de mensen tussen de 15 en 23 jaar, maar uitsluitend om de mensen van 23 en ouder. Immers deze categorie valt buiten het jeugdloon, en dus de categorie waar het minst aan te verdienen is voor de recruitment/selectie en uitzendbureaus binnen het kader van het bedrijfsplan.
     
     
     
    Natuurlijk is het zo indien je net bent afgestudeerd, en nog bij papa en mamma thuis woont, een minimum loon een aardig begin is.
     
    Je hebt dan nog niet of nauwelijks verantwoordelijkheden.
     
    Het wordt anders wanneer je een woning hebt of huurt of eventueel vrouw en/of kinderen te onderhouden hebt.
     
    Dan kom je anno 2015 hier niet meer mee rond. Dat is de realiteit die onze overheid uit het oog is verloren.
     
     
     
    Kortom, als je niet tot het “Old Boys circuit” behoort en niet een leuk baantje getoucheerd krijgt van je vrindjes dan heb je gewoon weg pech.  Netwerken helpt!  Maar alleen als je bij de Old Boys zit. Voor “Jan met de pet” gaat dat helaas vaak  niet op.  Die zal als 50+’er bij werkloosheid genoegen moeten nemen, ALS hij al wordt aangenomen voor om het even welke  functie dan ook,  met het minimum loon ook al heeft hij (veel) meer ervaring.
     
     
     
    Triest bijkomendheid is dat veel bedrijven hun HRM-zaken (Personeelszaken) uitbesteden aan ZZP’ers of andere externe partijen.  Het is niet de “core business” van het bedrijf is een veel gebezigde kreet.
     
    Dat is overigens een complete misvatting.
     
    Voor dit soort werkzaamheden is niet alleen HRM-ervaring nodig, maar moet je het bedrijf door-en-door kennen. Immers voor elk soort bedrijf gelden specifieke regels denk o.a. aan CAO, ARBO, VCA, Flex-wet, de arbeidstijdenwet, het bijhouden van de Staatscourant, en niet in de laatste plaats het bedrijfsbeleid inzake aanname en ontslag en daarbij natuurlijk ook beoordeling. Onze wetgeving is continue in beweging en bedrijven zijn verplicht om hierin te acteren.
     
    Natuurlijk lijkt dit ondoenlijk voor een kleine (MKB) bedrijf maar mag zeker verwacht worden door de (potentiele) werknemer dat de wet wordt nageleefd.
     
     
     
    Aan het eind van de rit zal blijken dat zowel werkgever als 50+ werknemer tevreden zullen zijn als de werkgever zelf de werving en selectie uitvoert i.p.v.  een bureau hiervoor in te schakelen want dat zou alleen maar weggegooid geld zijn.
     
    Van degene die het aanname beleid uitvoert mag ook verwacht worden dat deze zoveel inzicht en mensenkennis heeft dat die kan bepalen of een persoon geschikt is, ongeschikt is of dat deze de vacante functie kan leren.
     
    Voor de beeldvorming: iemand die zonder problemen een automotor kan reviseren zal weinig moeite hebben met het herstellen van een rijwiel.  Evenzo, een leraar wiskunde zal weinig moeite hebben met een prijscalculatie voor een product. Ook als staan de gewenste zaken niet als zodanig in zijn/haar CV.
     
     
     
    Momenteel wordt veelal door grote bedrijven een externe partij ingeschakeld die gebruik maakt van een z.g. CV-scanner.
     
    Hierbij worden de aangeleverde CV’s , zowel hardcopy als per e-mail toegestuurd, door een scanapparaat gehaald waarbij slechts wordt gekeken naar z.g. key-words.
     
    Als daar een score uit gehaald wordt dan worden alleen de CV’s van die personen doorgestuurd.
     
    Dat lijkt een mooi systeem, maar werkgevers worden ook hier weer door bedonderd.
     
    Mooi voorbeeld:
     
    Een sollicitant  reageert op de vacante functie van beheerder voor de telefooncentrale/PABX.
     
    In de vacature wordt gesproken over een MD110.
     
    In het CV van de betrokkene is vermeld dat deze ruime ervaring heeft met een Vox Consono. Note: dat is precies dezelfde centrale als de MD110 !!
     
     
     
    De sollicitant werd afgewezen aangezien deze “niet voldeed aan het gestelde profiel” waarbij werd aangegeven dat deze geen ervaring zou hebben met de MD110.
     
    Bij navraag blijkt dat de CV-scanner de term Vox Consono niet herkende en automatisch een negatief advies genereerde.
     
    Dit was jammer genoeg een gemiste kans voor de betreffende opdrachtgever. Het zou beter zijn om ZELF de CV’s door te nemen ook al zijn dat er een paar honderd.
     
    Als opdracht gever wil je toch de beste? 
     
    Gadgets helpen hier echt niet bij; sterker nog: als opdrachtgever blijf je lelijk in de kou staan maar mag je wel de rekening van deze “selectie” betalen.
     
     
     
    Hieruit blijkt dat zowel werkgevers als sollicitanten het slachtoffer worden van recruitment/selectie  en uitzendbureaus waarvan de aandeelhouders/directies zich in hun handen wrijven. Want die zijn de enigen die er wat van over houden!
     
    In die zin geeft je eigen “netwerk” een betere kans op het vinden van een baan dan welk recruitment/selectie  en uitzendbureaus dan ook !
     
     
     
    Het UWV propageert ook het worden van ZZP’er.
     
    Soms kan dat inderdaad lucratief zijn, echter in de meeste gevallen wordt het een gevecht voor een bestaands minimum en zit je al gauw op  de armoedegrens.
     
    Voor het UWV geldt 1 ding: weer een persoon uit de WW. Dat deze later aanklopt bij de bijstand doet voor het UWV niet ter zake.  Erg jammer dat daar met oogkleppen op wordt gewerkt.
     
     
     
    Binnen het UWV als organisatie heerst dan ook een eiland-cultuur. M.a.w.  men weet veelal niet van elkaar wat er speelt en hoe daar mee om te gaan.
     
    Een persoonlijke coach is er niet meer. Nu worden je vragen in een groep gegooid in de hoop dat daar een zinnig antwoord op komt.
     
    Echt proactief meedenken met de werkzoekende is echt tot het absolute minimum beperkt. Slechts de uitdraai van de computer waarin is aangegeven of iemand wel voldoende moeite doet om te solliciteren is bepalend bij het UWV. Hier kan een reden gecreëerd worden om op een uitkering  te korten.
     
     
     
    Het UWV heeft zijn eigen vacaturebank op de website http://WWW.WERK.NL . Niet alleen is deze (te) vaak buiten dienst, ook is er geen selectie te maken tussen werving/selectie en uitzendbureaus en ECHTE werkgevers.
     
    Immers de vacatures die door deze geplaatst zijn, zijn feitelijk niet in te vullen en worden ze over de “UWV-schutting “ gegooid.
     
    Het is hierdoor kansloos om op deze vacatures van werving/selectie en uitzendbureaus te reageren.
     
     
     
    Het UWV krijgt hierdoor de indruk dat er veel vacatures zijn. Dat is natuurlijk onjuist. Veel opdrachtgevers hebben hun vacatures uitstaan bij verschillende werving/selectie en uitzendbureaus, en evenzoveel vinden we dan ook weer terug op de UWV vacature site.
     
    Het is triest dat een organisatie als het UWV die nota bene voor de samenleving werkt ZONDER commercieel belang op deze manier misbruikt en bedonderd wordt.
     
    Sinds de vele reorganisaties die het UWV inmiddels mee heeft mogen maken zijn er evenzoveel problemen ontstaan. De werkdruk op het UWV-personeel is hoog en de resultaten gering.  Ook hier is alleen de directie degene die elke maand met een dikke portemonnee  naar huis toe gaat.
     
    En onze beleidsmakers in Den Haag zien het gebeuren en laten het toe.
     
    Mismanagement pur-sang !
     
     
     
    We kennen inmiddels het Fyra-debacle: 11 miljard euro weggegooid geld en nog steeds rijdt er geen trein….
     
    Datzelfde overkomt ook werkzoekend Nederland: subsidie voor de 50+’ers en subsidie voor de jeugdwerkelozen; tientallen miljoenen euro’s worden er uitgegeven zonder enig aanwijsbaar resultaat.
     
     
     
    http://WWW.NU.NL : Ondanks de slechte economische omstandigheden hebben de eerste acht maanden van dit jaar 168.600 werkzoekenden een baan gevonden ……
     
    Er wordt even voorbij gegaan dat dit slechts parttime baantjes betreft, variërend van krantenwijk tot afwasser. Z.g. FTE (Full Time Equivalent)  zitten er vrijwel niet bij.
     
     
     
    Ook wordt gerept dat veel 50+’ers ZZP’er zijn geworden.  Dit is gewoon uit bittere nood. Het alternatief is de bijstand of vaak ook dat niet.
     
    Om hier de loftrompet over te blazen is een complete farce !
     
     
     
    Al met al wordt het volk bedonderd, niet alleen door  werving/selectie en uitzendbureaus die we rustig kunnen omschrijven als de bloedzuigers van de samenleving, maar ook door onze eigen overheid die het realiteitsbesef volledig kwijt is !
     
     
     
    Dat vinden we ook terug uit de meldingen van de overheid zoals:
     
    “de economie gaat vooruit !”   jaja…..  men bedoeld dat de bedrijven meer winst maken; niet gebasseerd op meer productie maar meer op het eruit werken van personeel.
     
     
     
    “de werkloosheid is gedaald !” …  bijna waar…. De WW’er is in de bijstand gekomen, ZZP’er geworden (of zelfs dat niet). Meer mensen aan het werk???  GEEN FTE !  wel een 0-uren contract, opbel-hulp, part-timers en deeltijdwerkers.
     
    Kortom, allemaal nep-meldingen !
     

  • Kaj Jalving
    says:

    Toevallig had ik de dag dat ik het relaas van Sjors van Beek las ook de film La Loi du Marché gezien. Die film opent met een even deprimerend interview van de werkloze hoofdpersoon met Pole Emploi, de Franse UWV. Op aandringen van de ambtenaar had hij een opleiding gevolgd tot kraanmachinist, maar er waren helemaal geen banen als kraanmachinist voor hem beschikbaar. Iets vergelijkbaars overkwam de gerijpte journalist Van Beek, die van het UWV allerlei baantjes als leerling redacteur of vrijwilliger aangeboden kreeg.
    Face-to-face of niet, dit probleem los je zo niet op. 
    Realistisch zijn in de aannamekansen, daar zou het UWV al flink van opknappen. Zou de arbeidsmarkt er niet veel meer gebaat bij zijn als er statistisch inzicht was in de aannamekans van elke werkzoekende op elke mogelijke vacature? Er is inmiddels zo veel data beschikbaar, dat iets dergelijks te modelleren zou moeten zijn. Slechts een kwestie van goede ICT. (O, wacht.)
    Serieus: van oudsher heeft de overheid een grote rol gespeeld in het aanjagen van allerlei innovaties die het bedrijfsleven liet liggen. Optimale transparantie van de arbeidsmarkt lijkt mij nuttiger van een obligaat gesprekje met een onbeholpen mevrouw met een monitor en een doos kleenex die er verder ook niet veel aan kan doen.