Stel, ik ben een jonge en hoog opgeleide Gen Yer en klaar voor de arbeidsmarkt. En stel dat ik me heb ingeschreven bij een paar vacaturesites en daar mijn CV heb achtergelaten. Ben ik dan goed bezig, en kan ik op deze manier een leuke baan vinden?
Als we het risico van spam even buiten beschouwing laten zijn er vanaf dit moment mensen die mijn CV kunnen beoordelen en besluiten of ik al dan niet interessant ben. Dit kunnen werkgevers zijn, maar vooral intermediairs die proberen een centje te verdienen aan mijn ‘user-generated content’.
Maar op het moment dat ik interessant gevonden wordt, is er een tweede stap waar ik rekening mee moet houden: online fact checking. Want waar CV databases de plek zijn om kandidaten te vinden, zijn sociale netwerken de plek om kandidaten af te wijzen. En recruiters gebruiken het Interntet in toenemende mate om potentiële kandidaten te screenen.
Het is dus zaak mijn online identiteit grondig tegen het licht houden voordat ik mijn CV online plaats. Want wat tijdens de studententijd als grappig en onschuldig vermaak wordt gezien, kan in de volgende levensfase wel eens heel anders worden uitgelegd. Dus waar heb ik foto’s, video’s, commentaar of zelfs mijn volledige doopceel achtergelaten. En zitten daar zaken bij die ik misschien maar beter kan verwijderen?
Maar er is meer. Want hoe staat het met mijn e-mail adres, of MSN naam? Dit soort informatie zou ik altijd in mijn CV opnemen, en misschien wel gedachtenloos. Maar een e-mail adres dat begint met domme_ rukker@ heeft vast geen positief effect op de lezer van mijn CV.
En dan is er nog mijn mobiel. Die voicemail waar ik aangeef niet op te kunnen nemen omdat ik mijn roes lig uit te slapen zal recruiters niet enthousiast maken om een boodschap achter te laten.
Oh, en ik neem altijd referenties op in mijn CV. Dat doet het in het algemeen heel erg goed. Tenzijn de referenten misschien een heel ander beeld van mij hebben… Dus kan het geen kwaad om de potentiële referent even te bellen met de vraag of hij/zij het goed vindt om in mijn te worden opgenomen. En meteen even te checken wat de boodschap zou zijn aan een beller!
Ben ik nog dingen vergeten? Of is dit paranoide gedrag van een babyboomer die niet meer in contact met de werkelijkheid staat?
Laat het me weten!
Jorrit Blok
says:Hmm…laten we nou juist onze recruiter-vrinden proberen bij te brengen helemaal door te scrollen naar het laatste resultaat. De interessante dingen zijn nauwelijks te camoufleren, tenzij je even de bron ervan belt en hem/haar vraagt het offline te halen. Maar zelfs dan is er nog “waybackmachine” waar alle narigheid die ooit over (of door) je geschreven is nog prima te vinden is. Wat ik er wel aardig aan vindt, is dat het eindelijk een passende straf is voor al die 16-jarigen die, computer-verslaafd als ze zijn, vanalles op allerlei fora zetten, waar ze later spijt van gaan krijgen. Tegen de tijd dat zij 25 zijn, vermoed ik dat er voldoende systeempjes zijn waarmee het enorm eenvoudig is voor elke mogelijke recruiter om zelfs de best bewaarde online geheimpjes over iemand naar boven te halen.
Recruiters met een korte adem zijn als herten met drie poten. Ze overleven niet in het wild 🙂 Dus is het een beetje als met sinterklaas vroeger. Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe 🙂
Floor
says:Wat eenmaal op het net staat is voor de eeuwigheid. Een tip, ervan uitgaande dat werkgevers een korte adem hebben, is:
plaats heel veel reacties op fora waarvan je het niet erg vindt als mensen ze vinden. Of, nog beter, ze nog geinteresseerder raken.