Talking ‘bout my generation

Een baan moet tegenwoordig ‘uitdagend’ en ‘goed voor de zelfontplooiing’ zijn, anders hoppen jonge werknemers zo naar een andere job. Ze (we) worden daarin helaas vaak gesterkt door onze omgeving. En werkgevers. Sinds een paar jaar is er een tekort aan hoger opgeleid personeel. Werkgevers buigen daarom voor de eisen van de jeugd.

“Ze weten niet wat werken is”. Te vaak gehoord. Respons: dertigers weten niet wat leven is. Hoeveel levert een werknemer op die zich elke dag weer naar zijn bureau sleept, gewrichten gesmeerd met sleur? Je kunt van mijn generatie zeggen dat ze verwend is. Maar is het zo slecht dat we iets eisen van onze werkgevers? Ik kan me voorstellen dat de boss het minder vindt dat ‘kop dicht en werken’ niet meer opgaat. Nu zijn werkgevers er natuurlijk niet om een stel twintigers met zeer korte spanningsboog te vermaken. Werken doen we dan ook wel, alleen anders. Gelukkig maar dat niet de arbeidsmoraal van de dertigplussers de norm is.

Veel twintigers lijden aan een vorm van zelfoverschatting. Dat zal wel weer verhaald worden op de ouders, die het kind te veel ‘positief gestimuleerd’ hebben. Getuige de tenenkrommende auditieronde van Idols. Elk. Jaar.

Positiever dan, om het geheel af te sluiten. Twintigers zijn beter in het bouwen en instandhouden van een netwerk (zonder linkedin klaarblijkelijk, ik ben welhaast de enige jongere daar) en hebben grote kennis van technologie en internet. Ze kunnen veel informatie verweken en hebben ondernemingszin.

Laat een antwoord achter aan Bas van de Haterd Reactie annuleren

5 Comments
  • Bas van de Haterd
    says:

    Als Gen Y vertegenwoordiger… ben je eigenlijk geen echte vertegenwoordiger blijkbaar Floor. Zie het stukje van Tony hierover. Vooral die laatste quote is erg strak:

    Our biggest challenge is to break away from the generational thinking. We are segmented and categorized in a group of which we do not want to belong to. So we need to get out of this old way of thinking in categories.

  • Floor
    says:

    Gelukkig heb ik een netwerk van sociaal vaardige mensen en noem ik collega’s/vrienden geen ‘hondenlul'(om maar een van je koosnaampjes te bezigen).
    Gezellig

  • Marc Drees
    says:

    @Floor:
    Bedoel je met ‘beter in het bouwen en instandhouden van een netwerk’ jouw voornamelijk uit Italiaanse bello’s bestaande vriendenkring? Daar kan inderdaad geen Linkedin tegenop!

    Nog afgezien van het feit dat hun engels in het algemeen zo slecht is dat ze vouvouvoupuntolinkedinpuntocom niet eens zouden kunnen vinden. Laat staan begrijpen…

  • Ronald Kreugel
    says:

    @Floor:
    Weet je wat mij altijd verbaasd? Kleuters die naar school gaan, ’s ochtends rennen ze vol enthousiasme en energie door de gangen de klas in om daar aan het eind van de middag net zo enthousiast weer uit te rennen. Ze hebben die school nota bene niet eens zelf uitgezocht, dat hebben de ouders gedaan.

    Eenmaal volwassen gaat iedereen met beduidend minder enthousiasme naar zijn werkplek, die we nota bene zelf hebben uitgezocht. Chagrijnige gezichten in de file, op het station en in de bussen. En geen manager die als een schoolmeester roept: Hee, niet rennen op de gang!

    Als de twintigers anders werken zoals jij zegt, dan pleit ik ervoor dat deze nieuwe generatie zinvol werk, fun en sociaal netwerken combineert met dat voorheen genoemde enthousiasme. Misschien dat ze daardoor die dertigers ook nog meekrijgen.