Ideale werknemer zoekt ideale baan

Hoe kun je als bedrijf een ideale werknemer vinden? En hoe vind je als werkzoekende een ideale baan? Laten we die vraag eens vanuit een idealistisch standpunt bekijken.

In een ideale situatie bestaat er volledige openheid op de arbeidsmarkt, is de werkzoekende in staat de optimale baan te vinden en is de werkgever ook in staat om de optimale werknemer te vinden. Laten we er voor het gemak van uit gaan dat dit dezelfde persoon of personen zijn.

Een van de doelen van dit weblog is om deze situatie zo dicht mogelijk te benaderen. Openheid op de arbeidsmarkt, open en eerlijk omgaan met kandidaten en klanten en dat vanuit een ideaal om werkzoekenden aan een optimale baan te helpen.

Maar nu stuiten we ook op het probleem. Dat de optimale baan en werknemer overeen komen dat is tot op zekere hoogte voorstelbaar. Zeker in een specialistische functie. Maar vervolgens zijn er ook discrepanties, het geheel komt nooit 100% overeen. Dat lijkt me een interessant punt om over te speculeren.

Stel nou dat we dat ideale moment realiseren. Wat willen we dan doen om het optimaal te houden? Volgens mij willen we dat deze optimale werknemer met zijn baas afspraken kan maken over de optimale baan. Wat doet hij wel/niet? Wat kan iemand anders doen? Welke taken die niet passen blijven er over? Door overleg en duidelijke afspraken worden de discrepanties zoveel mogelijk opgelost.

Dit vereist flexibiliteit en een bepaalde attitide van zowel werknemer als werkgever. De werknemer krijgt zoveel mogelijk wat hij wil. De werkgever probeert dat te benaderen door andere werknemers, die als even optimaal worden ervaren, zoveel mogelijk een compromis te bieden.

Dit staat nog ver af van de realiteit. Hoe kunnen we dit het beste benaderen?

Laat een antwoord achter aan Marc Drees Reactie annuleren

1 Comment
  • Marc Drees
    says:

    Volgens mij gaan wij deze situatie vanzelf (geforceerd) benaderen dankzij de Gen Y generatie. In ieder geval de assertieve representanten dan. En dat zijn er volgens mij meer dan in voorgaande generaties.

    Ik maak ‘ze’ dagelijks aan den lijve mee, en dat is pittig! Werkgevers die zich daar niet of onvoldoende op instellen kunnen wel eens van een kouwe kermis thuiskomen.