Ik ben geen student, ik ben een vrouw van de wereld

Ik ga jullie uit de droom helpen. Het romantische beeld van de student, die met de ov-jaarkaart in de borstzak van een jasje van vorig seizoen (of van dat daarvoor) afreisd naar het theater om aldaar een kaartje met studentenkorting te kopen voor een of andere politiek geëngageerde voorstelling, berust op nonsens.  

De nrc.next Geld-bijlage schreeuwt van de daken; het einde van je studententijd: het begin van een luxer leven. Totaal onwaar. Voor mij althans. Voor mij is het slechts een voortzetting van een luxe leven (maar dan met wat meer rek in de zaak). Het zit in de familie. Mijn moeder weigert seniorenkorting, god verhoede dat iemand kan zien (aan het pasje, niet aan het puntgave gelaat natuurlijk) dat ze 35+ is. Zij duwt bij Intratuin liever wat extra viooltjes in een voordeelbak dan dat ze van haar oude-besjes-korting gebruik maakt. Ik praktiseer deze ontkenningstechniek door altijd net iets meer te betalen dan nodig/prettig voor mijn rekening is. Ik verzamel cd’s en boeken, maar geen gekopieerde, of geleende exemplaren. Uitsluitend spiksplinternieuw. Ik ben geen student, ik ben een vrouw van de wereld. Een vrouw die overigens schaamteloos gebruik maakt van haar ov-jaarkaart. En van de creditcard van pappa.  

En die een brekebeen in het burgelijk bestaan is, zo blijkt uit een angstaanjagend treffende test van nrc.next op https://www.telasite.nl/nrcnext/. 

Brekebeen in het burgerlijk bestaan (30 – 60 punten)
Jouw leven hangt van twijfels aan elkaar. Je bent de wanhoop in ieders bestaan. Niemand kan op je rekenen. Je gaat wel uit, maar zit na twee bier alweer aan de spa. Je probeert een goede partner te zijn, maar vergeet de verjaardag van je relatie. 
Je schoonmoeder vereer je met een bezoekje, maar op de terugweg vloek je de erfenis kapot. Alles wat je doet, doe je met mate of met tegenzin. Kiezen kun je niet. Kroegtijger, burgerlul; je faalt voor allebei. Afspraken kom je maar half na. In jouw smoezenboek voeren ‘Ik moet morgen vroeg weer op’ (als je gaat stappen) en ‘Ik heb slecht geslapen’ (als je toch door bent gegaan) de topdrie aan. Moe ben je altijd, dat is je derde smoes; uitgeblust door verplichtingen die je nooit hebt willen aangaan. 
Verse producten haal je wel in huis, maar laat je verrotten om dat je toch weer die pizza in de oven schuift. Kasten haal je bij de Ikea, maar als blijkt dat je de planken verkeerd om vastgeschroefd hebt trap je het rotding met alle woede van de wereld in elkaar. Het Ikea-meubel als symbool voor alle opgelegde beslissingen in je tragische bestaan. 
Sparen doe je voor huis, interieur en buffer voor de toekomst. Maar uiteindelijk verdampt alles in het casino. Jij probeert te wedden op alle paarden, speelt geen open kaart. De midlifecrisis is jouw volgende halte, de AOW je ultieme verlangen. Jij bent de brekebeen in het burgerlijk bestaan! 

Gerelateerde berichten:

  1. Hoe hoort het eigenlijk: lessen in etiquette voor recruitment sites. Aflevering 2: global navigation
  2. Mijn voorspellingen voor 2013: social media
  3. Jan-Peter Cruiming over faillissement Jobbird: IT’ers hebben dit veroorzaakt
  4. 8vance: een gemankeerde match-engine van Nederlandse bodem
Geef een reactie

20 Comments