Gaat de arbeidsmarkt aan superintermediation ten onder?

Een titel die enige uitleg behoeft. Met de komst van het Internet werd het vertrek van de middle man aangekondigd: disintermediation. Direct contact tussen producent en eindklant zou aan die (zinloze) tussenschakel(s) een einde maken. Hoera!

Intermezzo
In het pre-Internet tijdperk waren vacatures alleen in de krant te vinden. In mijn geval de zaterdag editie van de Volkskrant. En natuurlijk het weekblad Intermediair. Simpel en overzichtelijk. Je kreeg er alleen hele zwarte vingers van.
Einde intermezzo

Voor vacatures zou de komst van het Internet dus geen vereenvoudiging teweeg kunnen brengen. Hoewel het medium wijzigt kan er geen middle man worden weggesneden. Hij bestond in de eerste plaats tenslotte al niet!

Fast forward naar vandaag:
Wat schetst mijn verbazing? Er zijn ineens wel middle men (jaja, meervoud!) aanwezig: Superintermediation (niet opzoeken).

Er zijn vacaturesites, sites van uitzendclubs, sites van werving en selectiebureau’s, aggregatoren, vertical search engines, Google (de moeder van alle vertical search engines), sociale netwerken, veilingssites, huizensites, allerlei andere sites, blogs en natuurlijk wervingssites. En dan heb ik er nog een paar weggelaten…

Een toren van Babel, met bijbehorende Babylonische spraakverwarring. Voor werkzoekers wel te verstaan. Want waar kan ik nou een baan vinden?. En van wie is die baan eigenlijk? Geen idee!

Vroeger was de arbeidsmarkt behoorlijk transparant. Maar tegenwoordig staat er tussen werkzoeker en werkgever een enorme matglazen plaat! In een tijd dat de krapte op de arbeidsmarkt de economische groei dreigt te stagneren.

Niet elke verandering is een verbetering…

Geef een reactie

10 Comments