Wat was ik trots toen ik ooit mijn eerste doos met visitekaartjes kreeg. Van die 250 kaartjes bleven er uiteindelijk meer dan 200 ongebruikt. Maar ‘who cares’. Met een visitekaartje hoor je erbij.
En nog steeds zijn visitekaartjes een volstrekt normale manier om in het zakelijke verkeer contactgegevens uit te wisselen. Maar stel dat ik ineens zou ontdekken dat mijn visitekaartje ineens online staat?
Enter: Jigsaw.
Jigsaw is een site waar je de informatie van een visitekaartje in kan voeren. En in ruil daarvoor punten verdient. Met die punten krijg je toegang tot … de ‘visitekaartjes’ database van Jigsaw.
Hoe meer je bijdraagt aan Jigsaw, hoe meer je in hun database mag zoeken. Hebzucht als motivatie. Handig van Jigsaw.
Maar zo leidt een persoonlijke ’transactie’ tot een nogal publiek resultaat. Ik ben ineens vindbaar voor de hele wereld. En dat was zeker niet de bedoeling toen ik het visitekaartje aan mijn gesprekspartner overhandigde.
En mijn e-mail adres en 06-nummer zijn daarmee ook ineens publiek geworden. Met alle spamming consequenties vandien.
Deze ‘service’ van Jigsaw is zeer onwenselijk. En mijns inziens ook volstrekt onfatsoenlijk.
Wordt het zo langzamerhand tijd om op een tekst als Uitsluitend voor persoonlijk gebruik op een visitekaartje te plaatsen? En zou dat helpen?
Marc Drees
says:@Jorrit:
Er zijn meerdere manieren van personal branding, en een visitekaartje hoort daar zeker niet bij. Het is een compact (en tegenwoordig wat gedateerd maar prettig medium) om contactinformatie uit te wisselen.
En het wordt in het algemeen overhandigd in directe relaties tussen personen. En het wordt alleen in dat kader overhandigd.
Als de andere persoon er vervolgens geen been in ziet om die informatie met de wereld te delen is dat bepaald onfatsoenlijk. Maar als er dan ook nog eens een dienst is die dat faciliteert wordt het op zijn minst dubieus.
Zeker als die dienst het niet mogelijk maakt de informatie te verwijderen.
Jorrit Blok
says:@Marc
ik zie een visitekaartje als een personal branding en marketing instrument. Het is juist de bedoeling dat mijn visitekaartje “rond” gaat. Ik krijg regelmatig hardcopy visitekaartjes van mensen, omdat ze vinden dat ik maar eens contact met die persoon moet opnemen. Op zich lijkt het me dus geen probleem. Er staat op dat kaartje namelijk helemaal niet zoveel persoonlijks. Nu kun je argumenteren dat mijn e-mail adres en mijn mobiele telefoonnummer privé zijn, maar ik krijg toch al heel veel spam en als mensen mijn telefoonnummer willen, kunnen ze gewoon met mijn bedrijf bellen. Stel dat ik dat niet wil, dan laat ik mijn telefoonnummer weg op mijn visitekaartje. Het is niet “des business” volgens mij om te verwachten dat je business card niet op de één of andere manier bij mensen terecht komt. Daar is hij juist voor.
En wat staat er nou op?
1. mijn naam (telefoonboek)
2. mijn business adres (mijn website)
3. mijn website (google)
4. mijn e-mail adres (vaak ook op de website of zeker vindbaar via google of wieowie.nl)
5. mijn mobiele nummer (dat staat bij mij ook wel ergens op de website, onder mijn e-mails of men kan mijn secretaresse bellen en het verkrijgen).
En natuurlijk mijn jobtitle, die best in orde is om vrij te geven, zodat mensen weten wat ik doe. Verder een beetje branding voor mijn bedrijf, dingen die ik graag wil uitdragen.
In andere woorden…niets bijzonders. Ik zou zeggen: “let them have it”.