Over personeelsselectie en (te) dikke kandidaten

Vandaag lees ik op de voorpagina van de grootste krant van Nederland in “dikke vette” letters dat de regering iedereen “aan groente en fruit wil”. Als inwoner van de Betuwe vind ik dat laatste vanzelfsprekend een prima voorstel. De oproep was voor mij een mooie aanleiding om dit stukje te schrijven over vooroordelen en personeelsselectie.

Veel kandidaten met overgewicht
De kans dat je kandidaten werft met overgewicht is tegenwoordig vrij groot want in 2007 had 45,5 procent van de Nederlanders overgewicht, zo blijkt uit CBS-cijfers.
PriceWaterhouseCoopers deed ook onderzoek naar dikkertjes op de werkvloer. De resultaten waren, uiteraard, onthutsend! Bovendien bleek dat ook managers te dik worden! Het is heus het is waar! Als je te zwaar bent, heb je meer kans op bepaalde ziekten. Bijvoorbeeld diabetes, gewrichtsklachten zoals versleten knieën, hoge bloeddruk en hart- en vaatziekten. PWC stelt derhalve dat dikke medewerkers slecht zijn voor de winst, zo lees ik in Brisk magazine! Het wordt ook alleen maar erger, want we worden steeds dikker en daardoor zieker en minder productief!
Uit onderzoek van TNO blijkt dat de verschillen tussen branches groot zijn. Het slechts scoort de voedings- en genotsmiddelen industrie: meer dan de helft van de werknemers heeft overgewicht!

In dit licht bezien was in 2005 de uitkomst van een enquête onder Britse HR managers niet verrassend maar wel spraakmakend! In deze enquête onder ruim 2000 HR managers bleek o.a. dat:

  • in een procedure tussen gelijkwaardige kandidaten 93% de voorkeur zou geven aan een kandidaat met een “normaal”gewicht boven een kandidaat met overgewicht.
  • 47% van de geïnterviewden verwachtte dat overgewicht een negatieve invloed heeft op prestaties.

Gelukkig blijkt uit ander recent onderzoek dat slanke, inactieve mensen een groter gezondheids- en overlijdensrisico hebben dan fitte mensen met overgewicht. Fitness is dus belangrijker dan fatness. Gelukkig!

Wat doet de recruitment professional met fitte “fatties?

Handelt die net als de Britse HR manager of prikt deze vakspecialist door dit soort zaken heen?
Wellicht aardig om hier het verhaal van de CEO van een van de grootste Nederlandse AEX bedrijven te memoreren.

De CEO die ooit dat “dikke mannetje” was

Hij heeft een constitutie die hem op jonge leeftijd al de uitstraling gaf van een “dikkerd”. Na zijn studie medische biologie solliciteerde hij in 1987 o.a. bij een van mijn opdrachtgevers. Daar was de nodige twijfel of deze “dikkerd” nu wel het talent was dat men zocht. Een van de HR managers was geïntrigeerd door dat “mannetje” en drong er op aan om hem een kans te geven en die kreeg hij! Deze HR manager heeft daarmee een prima inschatting gedaan, want deze “dikkerd” bleek een zeer getalenteerd manager te zijn. Niet verwonderlijk dat hij op 40 jarige leeftijd al in de Raad van Bestuur zat en op 47 jarige leeftijd CEO werd.

Opvallend is wel dat hij, naar inschatting 15 tot 20 kilo is kwijtgeraakt alvorens hij aantrad. Blijkbaar vreesde te Raad van Commissarissen toch dat een “dikkerd” aan het roer niet goed zou zijn voor het “corporate image” van een bedrijf dat o.a. voedingssupplementen levert.

Moraal van het verhaal: laat je niet leiden door vooroordelen en probeer er “doorheen” te kijken. Wellicht zijn dikke kandidaten heel fit en zijn ze bereid om net als deze CEO de nodige kilo’s weg te trimmen of om meer fruit te eten.

Alexander uit de Betuwe

Geef een reactie