Extreme multitaskers moeten aan Ritalin?

De huidige informatiemaatschappij biedt zo’n continue overdaad aan prikkels dat het een enorme zelfbeheersing vereist om niet continu van het ene naar het andere informatie item te springen en deze kort te scannen.

Simpelweg omdat grondig lezen te lang zou duren. E-mail, SMS, RSS readers, telefoon, chat en een serie andere kanalen vechten allemaal tegelijkertijd om mijn aandacht. En als ik daaraan toegeef doe ik dus aan Continuous Partial Attention (CPA), oftewel extreme multitasking.

Ik heb al lang geleden ontdekt dat extreme multitasking mijn productiviteit ernstig onderuit haalt. En bakken met energie kost. Desondanks ben ik een willig CPA slachtoffer. Vooral omdat ik tegelijkertijd een ferme behoefte aan instant gratification (I want it, and I want it now!) heb.

Snel, sneller, snelst
Zo komt er bijvoorbeeld een zekere gejaagdheid over me als ik in mijn schrijfmodus zit. Meestal gebeurt dat als ik een site bezoek of een artikel lees. Op dat moment bedenk ik de structuur van een te schrijven artikel, maar niet zelden begin ik dan ook meteen.

Een gevolg daarvan is dat meteen aan het ‘satisficen’ sla: net genoeg van de site bekijken of van het artikel lezen om aan mijn directe informatiebehoefte te voldoen. Tegelijkertijd hou ik natuurlijk ook mijn RSS reader en mijn e-mail in de gaten.

Het is net alsof mijn hersenen in overdrive zijn. Wat overigens niet betekent dat de omvang of de kwaliteit van mijn output omhoog gaat. De kwaliteit van mijn output; zowel inhoudelijk als grammaticaal, gaat juist sterk omhoog als ik met onverdeelde aandacht werk. Maar de verslaving aan ‘nieuws’, hoe irrelevant ook, is eenvoudigweg te hoog.

Ik ben jong dus ik multitask
De jongere generatie zijn geboren multitaskers. Wat niet wil zeggen dat zij ‘meer’ kunnen doen. We zijn tenslotte allemaal ‘beperkt’ door de mogelijkheden die onze hersenen ons bieden. En de capaciteit van de hersenen veranderd niet in hetzelfde tempo als het aanbod aan informatie langs allerlei kanalen.

Een gevolgtrekking kan zijn dat de jongere generatie een gemiddeld lagere productiviteit en kwaliteit zal realiseren in vergelijking tot dezelfde leeftijdscategorie een slordige twintig jaar geleden. Nu spelen er zoveel variabelen een rol dat het objectief meten van een dergelijke constatering (vrijwel) onmogelijk zal blijken te zijn.

En het betekent tevens dat de jongere generatie in het algemeen een zeer kort spanningsboogje heeft. Wat op zijn beurt weer betekent dat het vangen en vasthouden van hun aandacht met steeds meer ‘geweld’ gepaard moet gaan.

Ik multitask dus ik doe aan satisficing
Tja, en dat betekent dat we dus met z’n allen steeds net voldoende doen om de noodzakelijke informatie binnen te krijgen. Maar dat wordt steeds meer koppensnellen en de abstracts tot ons nemen. Onder het motto: ik heb het boek niet gelezen maar de film gezien.

En dat zorgt onverkort voor verschaling van de kwaliteit. Of het elkaar nabauwen in de echokamer. Waar details er niet langer toe doen.

Of moeten we constateren dat die overdaad aan prikkels ons collectief tot ADHD’ers heeft gemaakt en zullen we voortaan op een dieet van Ritalin moeten gaan? Om zo te redden wat echt telt? En dat is kwaliteit. Die slechts bereikt kan worden met zorg en aandacht voor 1 onderwerp.

Geef een reactie

2 Comments
  • Marc Drees
    says:

    @Guido:
    Dit antwoord is in opperste concentratie en isolement geschreven. 😉

    Ons brein is een schitterend ongeluk en een ongekend stukje ’technologie’. Met onvermoede potentie. Maar dat wil niet zeggen dat het ook direct onbegrensde flexibiliteit heeft. Dat blijkt overduidelijk als je twee of meer taken tegelijkertijd tracht te doen die een verschillend beroep doen op dat ene brein. Zoals autorijden en telefoneren.

    Extreme multitasking leidt onvermijdelijk tot gebrek aan diepgang; als gevolg van een versnippering van de aandacht.

    Hoewel er ongetwijfeld een natuurlijke flexibiliteit in de hersenen aanwezig is die het toelaat om een zekere mate van multitasking gedurende bepaalde periodes toe te staan is het voor mij overduidelijk dat taken met een hoge hersenactiviteit niet zonder kwaliteits- en/of productiviteitsverlies kunnen worden gecombineerd. Nog even los van de ongelofelijke hoeveelheid energie die hiermee is gemoeid.

    Hoewel de jongere generatie met multitasking is opgegroeid (muziek, MSN, YouTube en huiswerk; en dat tegelijkertijd) wil dat niet zeggen dat zij hiermee in staat zijn een kwaliteit te leveren die vergelijkbaar is met iemand (jong of oud) die dat huiswerk in opperste concentratie maakt. Het tegendeel zal waar blijken te zijn.

    Wat niet wegneemt dat lichte kost kan worden gemultitasked. En ik maak mij sterk dat, gezien diezelfde flexibiliteit van het brein, dat hier zelfs geen leeftijdsgrens aan gebonden is.

    Zo, nu ga ik weer lekker multitasken. Want val al die concentratie val ik bijna in slaap…

  • Guido Stek
    says:

    Terwijl ik dit artikel in hoog tempo heb doorgelezen in mijn rss reader, heb ik tegelijk drie e-mails direct gewist, twee voor nader doorlezen beoordeeld, meegeluisterd met de collega’s hier, een slok van mijn inmiddels koude koffie genomen en alle deze informatie in het goede vakje in mijn hoofd gezet.

    Wellicht dat mijn generatie meer multitaskend is en zich graag bediend van meer informatie. We zijn tenslotte opgegroeid met journaals, internet en mobiele communicatie. 24/7/365 zijn we bereikbaar en in veel gevallen benaderbaar.  Ik kan je voorzichtige conclusie begrijpen, maar ben het niet met je eens dat we daarmee aan kwaliteit en snelheid verliezen. Ik zou eerder zeggen aan kennis en expertise groeien.

    Waar deze generatie meer informatie dient te verwerken, worden we selectiever in wat we echt willen lezen. Onze hersens kunnen namelijk niet meer aan doen die van oudere generaties zoals je schrijft. Een bouwvakker zal snel de Telegraaf.nl lezen. Indien er een artikel over het door zijn bedrijf gebouwde aquaduct staat zal hij dit echt beter lezen dan een artikel over het gebruik van beleggingsfondsen door medewerkers van een beleggingsfonds. De lezer wordt selectiever, wat voor recruiters het handiger maakt. Nu nog een manier ontwikkelen om bij het verschijnen van nieuws direct een passende vacature te vinden.

    Wellicht ben ik met mijn multitasken en toch nog enige kwaliteit leveren een wat apart voorbeeld. Het vergt af en toe ook enig apathisch voor een tft schermpje hangen. Naar mijn mening moeten we de wijze van benaderen van mijn generatie nog vinden.
    Ik neem nog een slok van koffie en ga nieuwe halen. Even een minuutje minder productief zijn om alle informatie te verwerken.