Live bloggen op het GRC event geeft ook de kans om vragen met de rest te delen. Een meningsverschil tussen mij en An de Jonghe, kan je het allemaal hebben? IK ben van mening van wel. Ik geloof dat een goed salaris, een goede werk-privé balans, niet te hard werken mogelijk is. Ik geloof namelijk dat we veel meer waarde kunnen toevoegen en daarmee minder uren hoeven te maken voor hetzelfde geld. An gelooft van niet, omdat het nog nooit zo is geweest. Is het mogelijk, om het allemaal te hebben zonder er al te veel voor te doen?
En dan een tweede vraag. Willen jongeren nog een carrièrepad of willen ze volle vrijheid? Kevin Wheeler stelt dat carrièrepaden niet van deze tijd zijn. Carrière kansen wel. Ik geloof dat er ook nog steeds veel mensen zijn die een carrièrepad willen, maar ik ben het met Kevin eens dat het de komende 50 jaar er wel uit zal faseren. Dus de tweede vraag: willen jongeren carrièrepaden of carrière kansen?
Chris Stapper
says:Ik was het erg met Kevin eens dat de gen Y discussie niet zo zeer gaat om wat er exact mogelijk is, maar om wat gen Y wil. En dat is inderdaad: keuze, vrijheid, ruimte.
Zoals Paul zegt willen ze/we ook ruimte in een carrierepad, overleg met de werkgever? Prima als hij iets uitstippelt, zolang we maar invloed hebben. Of je dat een pad of kans noemt maakt niet zo veel uit. Taalkundig bekeken willen we natuurlijk kansen, niet iets dat vastligt, waar we geen invloed op hebben.
Ruben @ Freep
says:Ikzelf heb het idee dat steeds meer jongeren kiezen voor kleinere organisaties met platte organisatie structuren, maar als ik naar de zoekdichtheid van termen als bijvoorbeeld ‘traineeship’ kijk dan blijven deze aardig gelijk. Misschien dat starters nog kiezen voor een echte corporate om vervolgens na 2 jaar te vluchten. Wat daarin bepalend is, is volgens mij het feit dat de hiërarchisch organisatie structuur van corporates absoluut niet meer aansluit bij hun opvoeding. Bij kleinere organisaties heb je al snel meer inspraak en vrijheid, maar carrièrepaden zijn er niet of nauwelijks mogelijk. Ze kiezen dan dus volgens mij voor een carrièrekans (vrijheid, inspraak, ondernemerschap) en niet voor een carrièrepad in de oude betekenis van het woord.
Als je ergens expert in bent dan is de en, en , en formule van Bas volgens mij prima haalbaar.
Ik ben daarom ook een groot voorstander dat het onderwijs zich meer richt op specialiseren ipv overal iets van afweten. Wat mij betreft krijgt ieder kind een sofinummer en kvk inschrijving bij de geboorte, vervolgens naar school, jezelf specialiseren om vervolgens lekker te gaan freelancen.
paul van oosterhout
says:carrierepaden zullen er altijd zijn. Het verschil zit hem echter in de persoon of organisatie die ze uitstippelt! Daarmee verandert ook de definitie van een carriere. Ik kan voor mij de perfecte carriere creeren door thuis te werken, op 2 kinderen te passen en binnen 20 uur per week gedurende 3 jaar een bedrijf opzetten dat goed loopt waarbij ik wel genoeg tijd heb voor vrienden etc.
Ik sprak laatst nog een carriereman van de oude stempel. Hij had er bewust voor gekozen doordeweek van huis te zijn en in het weekend thuis te zijn. Dat is zijn beeld van carriere maken omdat zijn werkgever dat nu eenmaal als carriere maken ziet. Hard werken en veel opofferen. Dat gaat verdwijnen denk ik. Ik bepaal wat mijn carriere wordt en wat ik als een succesvolle carriere beschouw, niet mijn werkgever.
Arno
says:Hoi Bas,
Mijn mening: je kunt idd met minder werken toch meer bereiken, echter dan moet je wel de factoren creativiteit, inventiviteit (slimmigheid) toevoegen. Anders ga je het verliezen aangezien een steeds groter deel van de arbeidsbevolking (wereldwijd) kenniswerker zal worden. Of iedereen dit dus kan geloof ik niet.
Verder ben ik het met je eens dat een carrierepad in onze maatschappij minder belangrijk wordt (lees: verder uitgefaseerd zal worden) maar dat mede door de kansentheorie en balans in werk en prive onze concurrentiepositie en welvaart daarmee onder druk komt te staan. We behoren nu tot de G20 (nr 16 hoorde ik vanmorgen), dit zijn we over 50 jaar zeker niet en in de opkomende markten is carriere wel belangrijk. Ik denk dus dat ons relatieve welvaartspeil zal dalen hierdoor. Niet de komende 10 jaar, maar wel over 50 jaar.