Vrijdag 29 januari was de workshop ‘Het roer om’ in Amsterdam. De deelnemers en ondergetekende worden ontvangen door Joop Mestrom van Carp*. Die, zo blijkt, in zijn eentje de redactie van Carp* is. “Ik ben ondertussen maar bij de marketingafdeling gaan zitten, want het was wel heel erg alleen zo in die grote vleugel zonder collega’s.” Carp* heeft zelf het roer omgegooid (zij het noodgedwongen) door van print naar online te gaan.
We beginnen met een oefening. Alle workshop-deelnemers (een stuk of 16) moeten vrij in de ruimte gaan staan. Met onze rechtervinger moeten we naar voren wijzen. Vervolgens moeten we ons lichaam zo ver mogelijk naar rechts draaien, terwijl de voeten op de grond moeten blijven staan. Als we weer op onze plek staan moeten we, met onze ogen gesloten, verbeelden dat we weer naar rechts draaien. Maar dit keer kunnen we veel verder draaien, je doet het immers in je gedachten. Wanneer we vervolgens de oefening in ‘het echt’ herhalen, merkt zelfs de meest houterige Klaas dat ‘ie een centimeter of vijf verder kan gaan.
Daarna mochten we op een zinnenprikkelend lounge muzakje ons leven voorstellen zoals dat er over drie jaar uit zou zien. Hierbij werden we geacht niet te denken aan belemmeringen of gebreken. Drie mensen deelden hun droom (van heel ambitieus tot redelijk haalbaar) en konden op veel positieve feedback rekenen. In 2012 woont ondergetekende in een mooi appartement in de Witte de Withstraat in Rotterdam en runt ze samen met haar beste vriend een zeer succesvolle online budget uitgeverij voor aanstormend schrijftalent.
We doken en passant ook nog even de wereld van de coaching in, vulden onze enneagram (ondergetekende is een Winnaar) in, benoemden onze successen en teleurstellingen en formuleerden een aantal motto’s om ons in ons verdere leven te begeleiden. Ik heb al het één en ander aan coaching achter de rug, heb er veel over gelezen en heb nota bene een beginnend coach naast me zitten bij IKKI (in de vorm van redactrice Anna), maar ik had nog nooit over de ‘twaalf kopjes’. Deze theorie gaat uit van de gedachte dat een kind bij zijn geboorte twaalf kopjes meekrijgt (een kopje zorg, een kopje aanmoediging, bewondering etc) die gedurende zijn opvoeding gevuld moeten worden door ouders, familie en de juffen en meesters van de basisschool. Blijven de kopjes leeg, dan hunkert de jonge puber de rest van zijn leven naar inhoud voor zijn kopje. Elke dag.
In het middagdeel hebben we verder nog onderzocht welke gedachte ons er van weerhield om onze droom na te jagen. U leest het goed, verleden tijd, want in een kring (handjes vast, je weet wel) zeiden we onze nieuwe overtuigingen en paradigma’s hardop en rekenden zo af met deze negatieve overtuigingen. En passant gaven we onze levensrollen (dochter, vriendin, partner, collega’s etc) een cijfer en baseerden op basis hiervan welke rollen nog wat aandacht nodig hebben. We stelden doelstellingen en schreven heel concreet wat dingen op waar we eigenlijk de volgende dag al mee konden beginnen.
De borrel kwam in zicht en na wat bitterballetjes maakte deze IKKI-reporter zich uit de voeten. Er moest nog afscheid genomen worden van trouwe IKKI Arjan. We wisselden nog snel wat visitekaartjes uit met contacten voor het leven en wensten elkaar succes. Het gaat ze allemaal lukken!
Deze blog verscheen eerder op ikki.nl.