Twitter hier,Twitter daar

twitter Bijna elke dag verschijnt er op recruitmentmatters wel een publicatie over Twitter. Maar ook twittert Twitter er lustig op los in het nieuws. Er worden boeken geschreven, ongelukken gemeld en verslagen, banen gevonden en wellicht ook liefdes.

De berichten van Marc op RM lees ik met het grootste plezier. Waarom? Herkenning. Ik voel me met de dag ouder worden omdat ik er maar niet in slaag om het ‘Twitter-gevoel’ te pakken te krijgen.

Ik heb uiteraard ook een account, maar daar is het bijzonder stil. Een maal per maand kijk ik ernaar en vraag me af wat ik ermee moet. Ik ervaar telkens het writersblock. Alsof mijn scherm spontaan verandert in een ezel met een wit schilderdoek. Wat moet ik hier in godsnaam melden? En voor wie? Zijn er echt mensen die interesse hebben in mijn vakantiekiekjes of ovenschotel ervaringen?

Interesseert het echt iemand dat ik van Amsterdam naar Utrecht rij? En waarom dan? Ik heb die behoeftes in ieder geval niet en dat maakt mij een slechte, improductieve ‘follower’.

Telkens als ik vanuit mijn netwerk een vraag krijg om te volgen, kom ik weer meer van hetzelfde tegen. Mislukte ovenschotels, ik ga nu slapen, net binnen, ff nu vergaderen, etc. En ik kan er niets mee.

Vanuit recruiters interesse al helemaal niet. Ik zie het nut niet. Maar toch zit me dat niet helemaal lekker; alsof ik ‘the big next thing’ mis.
Wellicht kan iemand me overtuigen met ‘Twitter recruitment’ ervaringen? Dus zeg maar van ovenschotel naar baan?

Laat een antwoord achter aan Laura Baselaar Reactie annuleren

7 Comments
  • Bas van de Haterd
    says:

    Misschien een grappige observatie. Zelf krijg ik in trainingen en workshops steeds vaker de vraag: moeten wij iets met twitter als recruiters?

    Mijn antwoord is dan in de vorm van een wedervraag. Ligt eraan, hoeveel tijd ben je bereid er in te steken?

    Standaard reactie: zo min mogelijk (in verschillende vormen: weinig, geen, bijna geen, niet te veel).

    Dan ben ik altijd heel duidelijk: nee dus. Dan moet je er vooral niets mee. Want Twitter is niet om te recruiten. Twitter is, net als het meeste web 2.0, om te converseren. Daar zijn verschillende vormen in. Ik ken ook genoeg mensen die vinden dat meer dan 20 tweets per dag teveel is (en mij toch volgen… onbegrijpelijk).

    De actie van Klaas Weima van Energize deze dagen was bijzonder geslaagd, na 3 uur 8 sollicitaties in een best nog steeds moeilijke doelgroep. Maar dat is mede vanwege het feit dat hij daar niet zat om te recruiten. Gordon heeft ook genoeg succescases, net als de jongens van Rhinofly. Allemaal om diezelfde redenen.

  • martine
    says:

    Vreemd martijn maar ik heb precies het tegenovergestelde, wat
    is er veel interessants op twitter te vinden. Veel vakinformatie, leuke sites, onderzoeken die aangekondigd worden, inside information rondom vakonderwerpen. Twitter maakt het mogelijk de beste in je vak , internationaal indien gewenst, te volgen en je kunt ze ook nog een bericht sturen. Dat er af en toe een file of een ovenschotel tussendoor fietst vind ik niet zo erg. Maakt deze mensen ook wel weer menselijk voor mij.

  • Laura Baselaar
    says:

    @martijn
    herkenbaar gevoel. twitter use zeker interessant voor specifiek kandidaatoproepen en/of volgen van eigen netwerk. maar inderdaad dan werkgericht, of andere bijzondere gebeurtenissen volgen. Maar de rij voor de AH kassa, lengte file waar iemand instaat, een koffie of sigaretmoment op de stoep van kantoor, etc, daar kan ik ook niet veel mee. ben dus zelf ook nog geen nonstop twitter user. alhoewel ik weet er nog veel meer uit te kunnen halen. dus zal nog meer twitter momentjes moeten vinden tussen e-mail, telefoon, meetings, online activiteiten en ouderwetsch werken.

  • martijn betgem
    says:

    @ Ronald, dat klinkt goed. Ik verwacht dat het in de IT zeker rendabel is. Ik ken binnen mijn beroepsgroep geen Twitteraars, laat staan bloggers.