Een bijzonder inzichtgevend overzicht, met dank aan the New York Times, over de impact van de nucleaire ramp die zich in Japan voltrekt. Wat helaas ontbreekt zijn onder meer de veel hogere stralingswaardes die zijn gemeten (1 sievert/uur) op plekken rondom de gebroken reactor 2. Het beeld is dus (sterk) roze gekleurd, maar dat is gebruikelijk in mainstream media. Gewoon vermenigvuldigen met een factor naar eigen keuze (tussen 10 en 1.000) en je hebt een betrouwbaarder beeld van het werkelijke risico.
han mesters
says:@Marc
Ik heb mijn geigerteller uit dienst nog maar eens van nieuwe batterijen voorzien en ben naar de hoogste verdieping gedaan hier in het theater van de lach aan de Gustav Mahler maar kreeg op mijn millirem schaal nog geen uislag. 1 milirem is 100 milisievert, vandaar. Waarschijnlijk is het zo dat als die van mij uitslaat, ik ook geen vasectomie meer nodig heb.
Ik ben niet blij met de berichtgeving omtrent deze ramp dus ben dan ook op zoek naar ‘alternatieve’ nieuwsbronnen. Een stralende dag gewenst.
Keeees
says:Dus als de geboden cijfers je niet bevallen pas je ze gewoon aan en dan heb je een betrouwbaar beeld.
Benader je je eigen cijfergegoochel op deze site ook zo?
Marc Drees
says:Zalig zijn de simpelen van geest
Dirk Goossens
says:Een ander typerend voorbeeld is de berichtgeving rond de aardbeving en, vooral, de nucleaire crisis in Japan. Ook hier dagelijkse reportages en analyses, wederom gekoppeld aan stukken over de veiligheid van centrales in de VS en andere landen en de repercussies voor de energieprogramma’s die in verschillende landen op stapel staan. Na anderhalve week kreeg de lezer in een pagina uitgelegd waarom de officiële Japanse informatievoorziening zo beroerd was: diepgewortelde patronen staan een directe, onomwonden aanduiding en openlijke erkenning van fouten en feilen in de weg, of het nu gaat om politiek, bedrijfsleven of kernenergie.
Dat is de beste journalistiek: goed geschreven, gebalanceerde stukken, die antwoord geven op vragen waarvan je niet wist dat je ze wilde stellen, of die uitleggen waarom bepaalde vragen niet beantwoord kunnen worden. Qua journalistieke diepgang en spanbreedte heeft The New York Times geen concurrenten, behalve op specifieke deelgebieden.
Mainstream?