De verhouding tussen advocaat Axel Macro-De Vree en topman Eric Winter van zijn jarenlange opdrachtgever DPA is diepgaand verstoord. Dat blijkt uit de rechtszitting in het kort geding dat DPA’s huisjurist Macro tegen de detacheerder heeft aangespannen. RecruitmentMatters was er gisteren bij. De emoties van zowel Macro als topman Winter liepen hoog op.

De verhoudingen tussen de twee partijen zijn goed verstoord. Topman Winter verdenkt Macro met het voormalige bestuur van ‘gekonkel’, en stelt dat de managementovereenkomst tussen Macro’s BV en DPA in het teken staat van de ‘graaicultuur’ die Winter beweert te bestrijden. Na zijn aantreden, begin mei dit jaar, liet Winter Macro direct weten de managementovereenkomst open breken omdat zijn tarief veel te hoog zou zijn. Winter schakelde vervolgens een detectivebureau in dat de gangen van zijn Chief Legal Officer natrok. Dat laatste is volgens Macro ‘onterend en ongehoord’.

Veel verwijten van DPA lijken pesterijtjes: zo zou Winter bezwaren hebben tegen een al sinds 2004 lopend adviseurschap van Macro bij het Zeister bedrijf ClientFirst – een zorgdetacheerder en dus ‘een concurrent’, zo stelt Winters advocaat. Ook zou Macro veel extracurriculair werk verrichten in zijn dure DPA-uren, over zijn vakantieperiode een factuur van EUR 28.500 hebben gestuurd en de precieze datum van de rechtszitting van de zaak Martin Delwel tegen DPA van vorige week zijn ‘vergeten’.

Maar het belangrijkste verwijt van DPA is ernstiger: Macro zou ‘misbruik hebben gemaakt van marktomstandigheden.’ De jurist zou een voor hemzelf gunstige exitvergoeding hebben bedisseld met voormalig bestuurder Max Boodie, pal voordat DPA overnamegesprekken aanging met NIG. Winter, wiens eigen bezoldiging ruim een kwart lager ligt dan wat DPA jaarlijks aan Macro kwijt is, zou van Macro’s diensten (à EUR 342.000 per jaar) moeten blijven gebruikmaken, óf voor die exitfee moeten opdraaien. De exitvergoeding bedraagt EUR 600.000 en is het grootste deel van de claim van Macro op DPA. Met de achterstallige facturen (EUR 85.000) en de advocaatkosten (EUR 11.000) komt de totale claim uit op een kleine 7 ton.

En in betaling daarvan heeft Winter – die eerder al EUR 4.000 te veel vond om met sitebouwer More-In te schikken – geen enkele zin.

Twee-frontenoorlog
In plaats daarvan opent Winter in deze zaak een tweede front. Dat deed hij met een gisteren gepubliceerd persbericht, waarin DPA aankondigt ‘de integriteit en het functioneren van enkele voormalige bestuurders en managers’ te onderzoeken. Met ‘managers’ doelt DPA in ieder geval op Chief Legal Officer Macro. Met ‘bestuurders’ doelt DPA op vertrokken directeuren Delwel en Boodie, op wie Winter hetzelfde detectivebureau – Strongwood – heeft afgestuurd.

Delwel en Boodie zouden door met Macro een exitvergoeding overeen te komen indien DPA afscheid zou nemen van zijn freelance-jurist, een groot financieel risico op de schouders van DPA hebben gelegd, te groot volgens Winter. En vervolgens zouden de betrokkenen dit hebben verzwegen tijdens een due-diligenceonderzoek van advocatenkantoor Allen & Overy. Stelt DPA in de zaak.

De Raad van Commissarissen (lees: voormalig USG-topman Ron Icke) zou niet van de afspraken over Macro’s exitvergoeding hebben geweten. Winter zelf zou pas nadat hij zijn bedrijf NIG had verkocht aan DPA en was aangetreden als topman, zijn geconfronteerd met de afspraken en de bijbehorende risico’s. Kortom: Winter voelt zich genaaid.

Miljoenenrisico
Het belangrijkste risico, zo betoogde Winters advocaat, is dat de fiscus Macro’s al elf jaar durende relatie met DPA – de laatste jaren een full-time opdrachtgeversrelatie – als fictief dienstverband zou kunnen zien. DPA zou in dat geval gedwongen kunnen worden EUR 1,67 miljoen aan mogelijke naheffingen te betalen – en inclusief rente zelfs het bedrag van EUR 2,4 miljoen, zo beweerde Winters advocaat. DPA eist dan ook nietigverklaring van de managementovereenkomst.

Macro betwist alle aantijgingen en stelt dat de exitvergoeding redelijk is, omdat vorige bestuurders van DPA voor hem juist een grotere rol als fusie- en overnameadviseur in petto hadden. Macro ontkent overigens te hebben geweten dat pal na zijn afgesproken exitclausule de onderhandelingen met NIG zouden beginnen.

Op de vraag van de rechter, mr Brouwer, waarom Macro niet eerder in dienst is getreden bij DPA, antwoordde hij dat eerdere bestuurders van DPA hem liever flexibel wilden inhuren.

Macro voegde toe dat zijn BV spoedig in liquiditeitsproblemen zou kunnen geraken als DPA de achterstallige facturen niet voldoet.

Tot slot
Blijft de vraag staan waarom DPA meerdere rechtszaken over betalingsachterstanden heeft lopen. Winter mag dan beweren over voldoende liquide middelen te beschikken om zijn facturen te betalen, feit blijft dat ook gewone leveranciers klagen over de achterstallige betaling door DPA. En hoe die andere rechtszaken met deze zaak te maken hebben, is ons een raadsel. Wordt vervolgd.

Uitspraak 22 september.