Door social media en de verschillende tools die we in kunnen zetten om te solliciteren denken veel partijen door originaliteit het verschil te maken. ‘video sollicitaties’, gesprekken via skype, filmpje via youtube of volledige mindmaps worden ontwikkeld omdat dit innovatief, modern of origineel blijkt te zijn. Maar zit onze klant hier op te wachten?

De mooie contradictie in deze is dat de mens denkt behoefte te hebben aan veranderingen maar wij in de kern helemaal niet zo verandering bereid zijn (denk aan verhuizen, een andere school, andere werkomgeving, nieuw computerprogramma, ander tijdschema etc) maar de veranderingen (innovaties, vernieuwingen) wel enorm toe blijven nemen. Als je de veranderingscurve bekijkt dan zien we dat de veranderingen per tijdseenheid enorm toe zijn genomen in de afgelopen 100 jaar. Maar zijn we daar echt veel gelukkiger van geworden?

Zoals ik ook eerder schreef in één van mijn blogs geeft de keuze mogelijkheden die we hebben ons een gevoel van onrust. Het gevoel dat we iets missen als we een keuze hebben gemaakt: ‘wat had het mij gebracht als ik toch voor die andere keuze was gegaan? Zie je nu wel, ik had toch die andere keuze moeten maken want nu voel ik mij helemaal niet happy?’

We worden wispelturig, gaan ratio en emotie met elkaar verwarren en hoe meer variabelen er in het spel zitten (keuze van een partner, huis en auto) hoe complexer de keuze.

Als we deze lijn doortrekken dan zien we dat de veranderingen van vroeger een lage frequentie hadden maar wel enorm waren. De komst van de locomotief, auto en het vliegtuig waren revolutionair en vooral een verandering in ons leven.  Onze mobiliteit nam toe en we spraken jaren over niets anders. Dat is nu wel anders. Door alle veranderingen van onze huidige tijd (elke dag ontstaan er betere, snellere, grotere, luxere uitvoeringen en uitvindingen) zijn we niet snel meer verrast en hebben we het gevoel de boot te missen als we niet het nieuwste van het nieuwste hebben (uiteraard geldt dit niet voor iedereen maar wel voor de grootste gemene deler van onze bevolking (met de nadruk op gemene;-)). Dus de veranderingen of innovaties zijn niet pertinent een verbetering voor ons leven. En het blijft ook 100% subjectief hoe eenieder dit ervaart en wat hij/zij hiermee doet.

Als we dit doortrekken naar Recruitment zien we ook hier een toename van mogelijkheden. Er ontstaan verschillende kanalen die we hebben om interviews af te nemen en we denken dat onze klant op deze keuze mogelijkheid zit te wachten. Persoonlijk doe ik het anders en stel ik mijn klanten dan ook vaak de vraag: ‘wat vind je het allerbelangrijkste in een sollicitatiegesprek?’ En de grootste positieve deler zegt mij dan: ‘dat ik echt wat zie van de mens achter de functie! Dat hij/zij in staat is om mij positief te verrassen en ik kan zien waar zijn/haar onderscheidende vermogen ligt!’ ‘Zit dat dan in de vorm van de tool?’ Stel ik als gesloten vraag. ‘Nee, juist niet, de tool moet ondersteunend zijn en zeker niet afleiden.’

Voor mij was dit een reden om mij niet mee te laten nemen in de tijd van de veranderingen. Geen moeilijke associatie cv’s op te stellen of video’s op touw te zetten maar juist bij de puurheid van een één op één gesprek te blijven.  Wat ik daarbinnen als voorstel heb gedaan is de kandidaat uit te nodigen om iets mee te nemen naar het gesprek waar ze echt trots op zijn. Iets wat hen kenmerkt ten opzichte van anderen en laat zien hoe ze het verschil maken. Voor de één is dit een adviesrapport waar ze veel tijd aan hebben besteed, voor de ander een lijst van klant waarbinnen ze heel specifiek aan kunnen tonen waarom deze klanten voor hem/haar gekozen hebben. Weer een ander neemt een presentatie mee of assessment waarin heel goed naar voren komt waar hij/zij in uitblinkt. Zo blijft het  authentiek en puur, twee plussen in één gesprek: in een face to face gesprek voel je veel beter wie je echt tegenover je hebt (mensen doen zaken met mensen) en de inbreng van het onderscheidende vermogen komt voort uit het initiatief van de kandidaat zelf.