Je mag nog 32 jaar!

Geschrokken Stel je voor, je bent 35. Dan heb je misschien iets meer of iets minder dan 10 jaar werkervaring en je hebt het gevoel dat je er wat carrière betreft ‘wel zo ongeveer zou moeten zijn’. Al dan niet opgehitst door je omgeving en schaamteloos gefaciliteerd door het corporate management development programma, heb je mooie stappen gemaakt en ben je vooral ook zelf gaan geloven dat je Steve Jobs ‘himself’ bent, of in ieder geval bijna even goed.

Misschien heb je de eerste jaren een plus in je bruto salaris ervaren van vele duizenden euro’s, ben je meerdere malen door een headhunter weggekocht en heb je (veelal bizarre financiële) aanbiedingen geaccepteerd die je gewoonweg niet kon weigeren. Je hebt je de afgelopen tien jaar van starter op de arbeidsmarkt opgewerkt tot senior manager en bent binnen geweest bij meerdere – grote en kleine – organisaties. Als het goed is heb je ook al een keer tegenwind gehad, werd je jaarcontract niet verlengd of eindigde het meningsverschil met een forse financiële trap na, ook wel een gouden handdruk genoemd. Het gevoel van buikje rond is onontkoombaar.

Het gevoel van ‘er wel zo ongeveer moeten zijn’ hoor ik van veel kandidaten. Managers worden jonger en jonger, helemaal in de digitale branche ben je al snel ‘director’ als je twee jaar actief bent op Twitter en een succesvolle campagne met sneeuwballen op Hyves hebt neergezet. Carrières kunnen voor mijn gevoel qua snelheid harder in de lift zitten dan ooit tevoren; de ontwikkelingen in de online branche gaan nu eenmaal sneller dan in pak ‘m beet, de bouwwereld. Dat betekent dat het kennelijk nodig is om zeker voor je veertigste ergens de baas te zijn (geweest).

Ik merk op basis van de vele gesprekken met kandidaten en opdrachtgevers die ik heb, dat heel veel mensen zich niet realiseren dat als ze nu 35 zijn, ze nog 32 jaar moeten – of mogen (dat laat ik aan jullie) – werken.

Zei ik 32 jaar? Ja, 32 jaar. Of dat lang is. Best wel, toch?

Bovenstaande gedachte deelde ik hier op kantoor met iemand van 30 jaar met ongeveer 6 jaar werkervaring. Hij schrok hier ook van, zich niet beseffende dat hij eigenlijk pas aan het prille, prille begin van zijn carrière staat. Hardlopers zijn vaak doodlopers en als je nog 35 jaar ‘moet’, dan heb je nog een lange periode te gaan. Denk dus niet dat je morgen ergens de baas moet zijn. Je hebt nog wel even, en je mag nog veel langer. Ik ook trouwens, hoop ik… 🙂

Laat een antwoord achter aan Frank de Bie Reactie annuleren

8 Comments
  • Jorrit Brocaar
    says:

    Goed stuk!! Laat ik nou 35 zijn en in de arbeidsbemiddeling me soms een “senior citizen” voelen. Goed om weer te beseffen dat je eigenlijk nog junior bent en nog heel lang mag. Misschien wordt het tijd voor een stap vooruit naar de inhoud 🙂

  • Ben Holewijn
    says:

    @Yuri Goed punt, helemaal mee eens. Met enige regelmaat hebben wij een stagiaire HBO Media en op de vraag wat ze in hun eerste baan willen gaan doen antwoorden ze in de regel strategie en leidinggeven…yeah right…:)

  • Ben Holewijn
    says:

    Ha Bas, dat is inderdaad bijzonder. Leidinggeven wordt vaak als hoger doel gezien, hoe eerder hoe beter, en dat is, denk ik, jammer. Dat mensen bij Engelse recruitment bureaus na hun 35-ste weer een stap naar de inhoud doen, heeft denk ik ook te maken met het feit dat ze na verloop van tijd uit het leidinggeven weinig voldoening halen en het continu hameren op het realiseren van kpi’s moe zijn. De hoge bonussen zorgen in het begin voor veel motivatie en prestatie. Helaas zijn bonussen vaak een extrinsieke motivatie die niet oneindig duurt.

  • Bas van de Haterd
    says:

    Interessant stukje Ben. Wat ik wel grappig vind is dat dit in Engeland best anders ligt. Daar heb ik heel wat gasten van midden 35 gezien die ook zo’n carriere hebben gehad, en dan dus gewoon sales man worden bijvoorbeeld. Het maffe is dat het zuivere middelmanagement daar vaak bij jongeren ligt (tenminste, zeker als je naar recruitmentbureaus kijkt), terwijl het uitvoerende werk meer senioren heeft. Heel bijzonder was dat. Dat wat wij een stap terug doen noemen, is voor (veel) Britten juist een stap naar de inhoud. Pas als je wat ervaring hebt kan je goed verkopen bijvoorbeeld (terwijl bij ons erg veel broekies in de verkoop zitten).

  • Frank de Bie
    says:

    Kijk, dit soort artikelen kunnen dus ook, graag meer hiervan Ben! En minder gepis en getrap a la Drees! Chapeau, de site is dus toch nog af en toe de moeite waard!