LinkedIn vindt het heel belangrijk dat we allemaal endorsements (onderschrijvingen) op ons profiel hebben. Daarmee genereren ze meer verkeer naar hun website en dat verkoopt goed. Sommigen zijn er laaiend enthousiast over, ikzelf ben op z’n minst sceptisch. Als je Linkedin gebruikt om jezelf professioneel te profileren, is het scoren van endorsements helaas een must. Tot mijn verbazing gedragen velen zich openlijk als commerciële malloten als het gaat om het scoren van endorsements.

Enige tijd geleden ontving een LinkedIn-bericht met een uiterst merkwaardig verzoek. Destijds heb ik er niet al teveel aandacht aan besteed, aangezien ik dacht dat het een incident was. Het was een onpersoonlijk bericht, maar dat kan ik van een 26-jarige knul nog begrijpen. Enfin, lees zelf.

Nationale Bioscoopbonnen verloten onder de endorsers, ja echt. Gelukkig vraagt de afzender niet om willekeurige vaardigheden een endorsement te geven en is dit “een eenmalige vraag van mij aan jou”. Het maakt me wel nieuwsgierig naar die vraag van een ander aan mij, maar goed.

Het bleek echter geen incident te zijn. Noem me naïef, ik had niet verwacht dat mensen zo ver zouden gaan voor het scoren van LinkedIn-Likes. Ik stuitte op het volgende.

Dat m’n moeder me een endorsement gegeven heeft voor Social Media, vond ik grappig. Ze vindt namelijk dat ik teveel Twitter. Dit is echter personal marketing van een totaal andere orde. Je kunt hier je e-mailadres achterlaten zodat anderen met je kunnen linken en je een endorsement kunnen geven. Gratis. Deze mensen hebben dus niet een een Nationale Bioscoopbon nodig om een +L te geven.

Ik heb nog geen Nederlandse LinkedIn-groep gevonden die dit soort commerciële stupiditeit stimuleert. Laten we dat alsjeblieft zo houden. Mocht je nu mij een endorsement willen geven, prima. Ik heb alleen geen bioscoopbonnen in huis.