Nu is het de beurt aan Lidewey van der Sluis, volgens haar LinkedIn profiel Full Professor of Strategic Talent Management (past dat op een visitekaartje?) aan de Nyenrode Business Universiteit plus nog een hele rits toezichtsfuncties en ander aanhangend vocht. Een drukke dame dus.
En zij gaat de toekomst van de arbeidsmarkt schetsen. Ik ben zeer benieuwd. O hemel, ze is een econoom; de moderne alchemist. Maar wie weet valt het mee. Ze houdt zich bezig met de aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt. Talent is volgens Van der Sluis een persoon op de arbeidsmarkt die zijn/haar geld waard is. O, en ze heeft een hekel aan vakbonden.
Het gaat lekker…
Een mens is volgens Van der Sluis op de arbeidsmarkt een productiefactor die op de beste plek zit als hij/zij optimaal rendement oplevert. Goed om te weten dat we onszelf tot dit niveau kunnen reduceren. Een volledig rationele wereld is duidelijk een ideaalbeeld. Ik voel plotseling een enorme affectie voor treehuggers opkomen. Een affectie die ik godzijdank weer net zo snel weet te onderdrukken.
De toekomstige zoektocht naar ‘talent’ gaat volgens Van der Sluis op karakter (ze noemt daarvoor grappig genoeg MRI-scan en DNA) en minder op harde en zachte vaardigheden. Overigens lijkt ze hier ook te verwijzen naar de nieuwe generatie (Gen-Y) die zich meer zou laten leiden door intrinsieke motivatie. Waarbij die intrinsieke motivatie overigens een gigantisch luxe-artikel kan blijken te zijn ; een administratieve MBO-er van deze nieuwe generatie kan tonnen intrinsieke motivatie met zich meebrengen, er is geen baan. Niet als zelfstandige en niet als werknemer. Maar dit terzijde. Mogelijk bestaat de wereld van Van der Sluis uitsluitend uit HBO-plussers.
En Van der Sluis heeft ook nog een matrixje voor ons. Waarbij ze werknemers in een organisatie als volgt plot:
Elk vierkantje in de matrix geeft een bepaalde houding van de werknemer binnen een organisatie. Overigens zijn die passieve werknemers met een lage ROI ook als kansarmen te kwalificeren. Daar zou ik ook overspannen van worden.
Afsluitend even een serie zinnen die ik maar klakkeloos overpen want ik ben al even wat eerder mentaal weggegleden naar witte wijn en kabbelend water:
We denken nu nog in vacatures, in banen. De toekomst zal zijn dat er wordt gevochten om werk. Dat kan worden gedaan worden door een individu of door een groep van individuen. Dat hoeft geen formele organisatie te zijn maar een netwerk van mensen. Je moet er continu voor zorgen dat je de ander kunt outperformen. Je moet zelf zorgen dat je werk hebt te doen. De nieuwe generatie leert dat. De vraag is of de organisaties dat nu ook leren.
Woef…