2013 loopt op z’n eind en dat betekent ruim baan voor de hobby van veel bloggers: opschrijven wat ze denken dat er volgend jaar gaat gebeuren. De kroon wordt daarbij gespannen door John – pardon, dr John – Sullivan van ERE.net: hij weet er elk jaar weer 25 voorspellingen uit te persen (voor de geïnteresseerden: deel één verscheen vorige week en deel twee deze week). Maar hij is niet de enige. December 2013 wordt gekenmerkt door een niet aflatende stroom ’trends en ontwikkelingen in 2014′. Tot overmaat van ramp kunnen veel bloggers in deze tijd van het jaar – dik geworden van suikergoed en marsepein – geen inspiratie meer vinden en halen daarom hun voorspellingen van het jaar ervóór er maar weer eens bij, zogenaamd om te bezien wat ze er indertijd van gebakken hebben. Wat mij een gevalletje lijkt van de slager die zijn eigen vlees keurt en bovendien zinloos, want de meeste voorspellingen zijn dusdanig algemeen van aard dat er altijd wel ergens iets van klopt. Elk jaar zie ik het weer met verbazing aan.

Zelf heb ik niet zo de neiging om te doen alsof ik weet wat er gaat gebeuren of om achteraf te bepalen of ik het goed of fout had. Ik weet het niet en ik wil het niet weten ook, want dan is de verrassing eraf (bovendien, als je alle gedane voorspellingen op één hoop gooit wordt er zoveel voorspeld dat dat nooit allemáál kan gaan gebeuren, zelfs als je de dubbelingen , her- en aanhalingen en de platte napraterij eruithaalt). Geen rechts-, dan wel linksdraaiende voorspellingen van mijn kant derhalve over employer branding, zelfs niet na de grove provocatie in de vorm van uitspraken over treehuggers die ‘ronkende onzin’ verkopen, alleen maar ‘feel good campagnes’ maken of die het belang van sociale media voor employer branding slechts propageren ter meerdere eer en glorie van henzelf en/of hun bankrekening. Ik zeg er al genoeg over. En doe dat bij voorkeur niet in december.

Bij het oude

Behalve dat ik geen zin heb om me te scharen in de massa’s die zich in deze tijd als lemmingen in de voorspelwaanzin storten – al dan niet ingegeven door commercieel eigenbelang – ontgaat de zin van dit soort excercities me. Driekwart is waarzeggerij en wishful thinking. In het echt verandert er namelijk niet zoveel. Aan de oppervlakte zien de dingen er misschien telkens anders uit, maar deep down blijft veel bij het oude. De jacht op de aandacht van de juiste sollicitant. De strijd tussen recruiter en hiring manager. De zenuwen van kandidaten. Experimenten met ‘nieuwe’ media. Dingen veranderen niet zo snel, ook niet als het op tien of honderd verschillende plaatsen wordt opgeschreven, ze veranderen niet radicaal en al zeker niet overal tegelijk. Een uitspraak als: “Mobiel gaat in 2014 definitief doorbreken” is onzinnig, in de zin dat mobiel op sommige plaatsen al lang en breed is doorgebroken en op andere nog (lang) niet. En ook dat is niks nieuws. Everett Rogers wist het in zijn Diffusion of Innovations al in 1962 (gebaseerd op nóg oudere ideeën van de 19e eeuwse Franse socioloog Gabriel Tarde). Alles begint klein en ontwikkelt zich stukje bij beetje, zoals het weefgetouw van Joseph-Marie Jacquard in de 18e eeuw één van de eerste computers was, maar nog lichtjaren verwijderd van de handzame apparaatjes, al dan niet in horloge- of brilvorm, die tegenwoordig zo’n groot deel van onze tijd en aandacht opslokken.

Wie zin heeft leve zich uit. Maar ik ben in deze tijd van het jaar altijd vlot door m’n feeds heen.