Voor de robot is mijn gezicht een open boek

Op een borrel werd ik door een vakgenoot aangesproken op mijn Einsteinblogje “Zullen we recruiters door robots vervangen?” Zijn punt was dat recruiters béter toekomstig gedrag van een kandidaat kunnen herkennen dan robots. Hij sloot zich aan bij de opmerkingen op Linkedin dat de recruiter de menselijke maat bewaakt. Een paar nootjes en een biertje verder merkte ik dat dit een heel belangrijk punt voor hem was.

Wees gerust, voorlopig ben ik niet betrokken bij een project waar de recruiter wordt vervangen door een robot. Maar mensen die gedrag kunnen voorspellen, dat triggerde mij. Een tiental jaar geleden heb ik tijdens een training met veel vakgenoten (zogenaamde mensenkenners) aan een experiment deelgenomen. In dit experiment werd een oude film “12 Angry Men” getoond. De film gaat over 12 juryleden die iemand schuldig of onschuldig moeten bevinden. In het begin van de film kan je op basis van het gedrag van de juryleden voorspellingen doen over het gedrag van de juryleden verderop in de film. In ons groepje van ongeveer dertig mensenkenners was er maar één persoon die daadwerkelijk juiste voorspellingen kon doen. De rest was niet meer dan toeval. Nu zie je in een film natuurlijk alleen acteurs en zijn ze niet fysiek aanwezig. Toch op het eerste gezicht niet het gemakkelijkst om voorspellingen te doen op basis van je mensenkennis.

Hoe doen robots dat dan, gedrag voorspellen? Er zijn questionnaires waar redelijk geautomatiseerd een profiel van het mogelijke gedrag in verschillende omstandigheden van een kandidaat kan worden geschetst. De professional duidt en interpreteert het profiel richting kandidaat en aanvrager. Tegenwoordig in een tijd waar we zelfs via webcam kunnen solliciteren kan dat sneller en volgens de ontwikkelaars ook beter. Clearwaterheeft een product dat op basis van een kort opgenomen filmpje door de webcam van een kandidaat een rapport geeft over mogelijk gedrag van de kandidaat in verschillende omstandigheden.

Clearwater doet dit op basis van duiding van kleine spierbewegingen in het gezicht ook wel FACS ( Facial Action Coding System) genoemd. Voor een groot gedeelte kunnen deze FACS geautomatiseerd herkend worden. Net zoals mijn oma vroeger kan nu de computer aan mijn fronsje boven mijn neus zien wat ik ervan denk. Kijk, dat is interessant en daarom heb ik contact gezocht met Clearwater, want dat wilde ik wel eens zien en ervaren.

Ghita Ramdhiansing van Clearwater was zo vriendelijk mij het systeem te laten proberen en een PBA (Personal Behaviour Analysis) te laten genereren. Het was in een kwartiertje gedaan. Ik kreeg van Ghita een linkje en door middel van Cammio (bekend internationaal video recruiting systeem) kreeg ik via mijn computer toegang tot een video vragenlijstje, waar ik 12 vragen moest beantwoorden. Het enige probleem wat ik er mee had, was dat het Cammio systeem moeite had het beeld en geluid te synchroniseren ( waarschijnlijk iets met mijn hardware waar ik verder geen last van heb) van de opnamen van mijn antwoorden. Gelukkig deden de antwoorden er niet toe, alleen de gezichten die ik erbij trok.

clip_image004

Op het plaatje hierboven is de PBA op basis van FACS van de video van mijn antwoorden te zien. Iemand als Ghita kan haarfijn uitleggen wat de sollicitant en aanstaande werkgever met deze informatie kunnen doen. De interpretatie is naar mijn mening nog het meest de zogenaamde “menselijke maat” die mijn borrelgenoot de recruiters toebedeelde. Zelf herkende ik mij in het profiel en ik heb in het verleden veel testen/assessments gezien die met aanmerkelijk meer tijd, energie en waarschijnlijk kosten tot slechtere resultaten kwamen.

Nu kunnen recruiters natuurlijk ook leren FACS te gebruiken. Je kan dit zelfs online bij Paul Ekman trainen en als recruiters erg hun best doen worden ze misschien net zo goed als Dr. Cal Lightman (losjes gebaseerd op Paul Ekman) uit “Lie to me”. Of het handig is als het herkennen van FACS ook geautomatiseerd kan weet ik niet. Als recruiters FACS gaan herkennen, kan ik mij altijd nog richten op het omgekeerde: robots leren dezelfde FACS te gebruiken. Daar wordt al veel onderzoek naar gedaan met verbluffende resultaten, het fotootje bovenaan het blogje is een voorbeeld van een robot met FACS. Wat zou het mooi zijn om een robot te hebben die voor mij kan solliciteren, dan kan de robot al de juiste gezichten trekken.

Laat een antwoord achter aan Herbert Prins Reactie annuleren

7 Comments