Mevrouw Jongerius wil een nationaal quotum voor het aantal vrouwen aan de top. Want als je het niet vastlegd komt het er niet van, denkt ze. Ik vind dat dit nog niet ver genoeg gaat, van mij mag er dan ook een quotum komen voor het aantal homo’s, Marrokanen, Turken, Antillianen, mensen van boven de 100 kilo, annorexia patienten en brildragers in de top van het bedrijfsleven. Immers, het gaat niet om kwaliteit, maar om afkomst.
Of is dat nu juist wat wij in al onze wijsheid hebben laten varen? Dat we juist gelijke kansen geven aan mensen, ongeacht hun geslacht, religie, afkomst en noem het maar op. En natuurlijk zijn er her en der vooroordelen, maar een dergelijk quotum werkt natuurlijk niet. De politieke correctheid geeft ons al jaren zo’n quotum waarin we veel vrouwelijke ministers hebben. Nu is bij de verdeling van ministerposten kwaliteit zelden een issue (hoe anders kan een spin doctor staatsecretaris van defensie worden?), maar ook daar zie je dat geslacht veelal boven kwaliteit gaat. Helaas, want ik heb liever dat mijn land goed geregeerd wordt.
Natuurlijk ben ik voor een eerlijke verdeling. Alleen werkt het niet op deze manier. Want waarom zit iemand daar straks? Omdat ze echt de kwaliteit had? Of omdat ze vrouw is? Mevrouw Jongerius stelt dat ze al 25 jaar goede bedoelingen claimen, tja, nu nog de juiste mensen vinden. Want om de absolute top te behalen moet je er veel voor laten. Dat hebben we eind vorig jaar gezien toen een aantal niet zo oude CEO’s van nieuwe media bedrijven (Ilse media, google Nederland) op stapte omdat ze niet meer bereid waren de privé offers te geven die nodig zijn. En daar zit de crux, de top halen is primair ambitie. En dat moet ongebreidelde ambitie zijn, net als in de topsport. Kinderen zijn daar veelal een rem op bijvoorbeeld. Dan hoor ik veel vrouwen zeggen: ja, maar ik wil kinderen, daar is toch niets mis mee? Nee, absoluut niet. Maar dan ben je dus niet bereid alles op te geven voor die top en dat is nu net wel nodig.
Ik vergelijk het met het wielrennen. Top wielrenners gaan niet uit, ook niet als ze 16 zijn, want die geven alles op voor hun droom. Niets mis mee als je wil drinken en stappen hoor, helemaal niet. Maar ik hoor ook geen 100.000 Nederlanders klagen dat ze geen Tour de France mogen rijden.
De 99,9% mannen die de top niet halen klagen ook niet dat ze dat niet kunnen omdat ze… man zijn. Of omdat ze… zoek een reden. En gelukkig hebben de meeste mensen die ambitie niet, want anders zou ons menselijk ras uitsterven (kinderen zijn immers een vervelende zaak in deze). Niets mis mee, maar klagen is zo zielig.
Is er dan niets mis? Natuurlijk wel. Het grote probleem is de selectie. We selecteren wat we kennen en we kennen wat we in ons zelf terugzien. Daarom zie je doorgaans de vrouwen aan de top erg mannelijk zijn. Dus meer vrouwen (en allochtonen, homo’s, etc) in de selectie commissie is een goede stap. En dan selecteren op kwaliteit. Vrouwen zijn in de basis volgens mij veel betere managers (hoewel grappig genoeg de meeste vrouwelijke managers tegenvallen omdat ze een overdosis aan mannelijke trekjes hebben) en dus kunnen ze zo doorgroeien, als we de verschillen in willen zien.
Maar niets werkt zo stigmatiserend als een quotum. Daar doe je nog mannen, nog vrouwen een plezier mee.
Bas van de Haterd
says:@Chris eens, het is geen haalbare zet. En inderdaad denk ik dat bijna niemand door heeft wat het inhoud. Als ik zie wie er in de online media gestopt zijn de afgelopen jaren op topposities omdat de familie er teveel onder leed, geeft dat wel aan dat je zoiets nu eenmaal echt moet willen. Dat kan niet part-time, dat kan niet full-time, dat moet in over time. En dan moet je wel een hele stabiele relatie thuis hebben (of geen, maar dat vreet ook weer aan je) en anders houd je het gewoon niet lang vol.
Chris Stapper
says:@Bas
Goed verwoord en mee eens. Ik denk dat het probleem ook in de beeldvorming ligt. Heeft de gemiddelde Nederlander een realistisch beeld van wat je moet doen/zijn om een topmanager te worden? Als dit beeld de benodigdheden bagatelliseert, dan is dat een stuk van de verklaring.
Een quotum (zonder sancties) lijkt me tijdverspilling, waarom zou je moeite doen? Met sancties lijkt het me ongewenst, dan wordt je gedwongen iemand aan te nemen die eventueel minder competent is om de quotum te halen.
Bas van de Haterd
says:Justien, goede aanvulling. Dat is ook wat ik bedoel te zeggen, hun ambities liggen elders en daarom halen ze deze top niet.
Of je daar iets aan moet doen? Ik weet het niet. Een quotum is zeker niet de manier denk ik.
Justien Marseille
says:‘Ze zitten er niet omdat het spelletje ze niets doet’, twitterde ik na een presentatie over de machtspellen bij de vc’s (TNW).
Ze zitten niet in de top, en ze ontvluchten de showroom van de Opel dealer*, voelen zich ‘niet thuis’ nog bij de juristen en vc die je toch niet kan vertrouwen* gewoon niet zo leuk is. Niet biedt wat ze zoeken.
Nee, het is niet dat ze er niet kunnen zijn, ‘het ligt ze gewoon niet zo’.
En dat vage emotionele begrip heeft een duidelijke waarde, waarin de ambitie niet altijd die van de grootste auto is, nog die van de duurzaamste kroket. De berekening wordt niet zo eenzijdig gemaakt, telt veel meer factoren. Ambitie kan voor een vrouw evengoed “een goed mens zijn’.
We zouden deze diversiteit beter benutten dan slechts te lokken met eenzjjdig, vaak economische ambities. Ze niet aan die top krijgen zou zonde zijn, Want juist de topposities vergen de feminine kwaliteiten, waarvan het nu zo hippe duurzaamheid een belangrijk bijverschijnsel is.
Floor
says:om mezelf maar eens te quoten:
Is er een tegenstelling tussen quota en geschiktheid? De quotaregeling gebiedt toch niet een ongeschikte vrouw aan te nemen? Of, zoals mijn oom zou zeggen: “1 op de drie aarbewoners is een Chinese boer. Onze vennootschap heeft 15 werknemers en dus moeten 5 van hen Chinese boer zijn. Maar ze maken zich maar niet bekend”.
De voorgestelde instelling van de quota is anders namelijk net zo onrechtvaardig als de onrechtvaardigheid die het tegen zou moeten gaan. Geslacht mag nooit doorslaggevend zijn, al is de intentie nog zo goed. Persoonlijk hou ik meer van mannen. Vrouwen zeuren mij te veel.