Merkel en Sarkozy hebben in een brief aan Herman van Rompuy gevraagd om de kredietbeoordelaars tegen het licht te houden. Met andere woorden: om de schuld van de scherp dalende Euro en de groeiende problemen van de Eurolanden op het bordje van diezelfde kredietbeoordelaars te leggen, en zo de eigen incompetentie te maskeren.

Want de regeringsleiders hebben veel te lang gewacht met de bailout van Griekenland, waardoor de markt niet alleen het vertrouwen in dat land is kwijtgeraakt, maar ook het wantrouwen in de PIIGS landen toeneemt, en waarschijnlijk in de Euro zelf. Dit jaar zal een langzame doodsstrijd te zien geven, met als waarschijnlijke uitkomst de dood van diezelfde Euro.

De kredietbeoordelaars hebben in de aanloop naar de Amerikaanse financiele crisis veel te lang de hoogst mogelijke ratings aan allerlei toxische producten en dubieuze bedrijven gehangen. En zelfs nu zijn de kredietbeoordelaars nog altijd traag in het downgraden van de verschillende Eurolanden. Maar Merkel en Sarkozy zijn blijkbaar paniekerig op zoek naar een zwart schaap. En denken die nu gevonden te hebben.

Een staaltje onbeschaamde machtspolitiek van Merkel en Sarkozy. Die hiermee aangeven geen middel te schuwen in de strijd om de geloofwaardigheid van de Euro. Maar helaas is dat oordeel al door de markt geveld; met of zonder de neerwaartse bijstellingen van de kredietbeoordelaars.

De timing van de actie is verder buitengewoon knullig. Want hoewel Griekenland eigenlijk al jaren een junk status hoort te hebben is daar nooit wat door de Europese leiders over gezegd. Maar nu Griekenland die status eindelijk heeft gekregen staat men ineens op zijn achterste benen. Da’s niet zo slim. Zeker niet in het licht van wat slechts anderhalf jaar geleden in de VS is gebeurd.