Ik had er wel eens van gehoord, op feestjes en partijen. Dit fenomeen was alleen voor de echte hardcore mensen. Voor mensen die iets moesten met hun verslaving. Een uitlaatklep, een verzetje, een mogelijkheid om af te stemmen met gelijkgestemde.  De geruchten circuleerde al maanden op twitter. Zou het er komen, wanneer en waar, was heel lang de vraag. Echter sinds enkele weken was locatie uitgelekt. Eindelijk zou het gebeuren. Ik maakte mij klaar om ook te komen. Ik heb mij geschoren, er voor gezorgd dat ik okselfris was en mijn haar gekamd. Eindelijk was de dag van mijn ontmaagding aangebroken. Eindelijk zou ik mee maken, waar lotgenoten van mij, zo van konden genieten.  

Gisteren was het dan zo ver mijn eerste IRL Tweetup. Ik Twitter nu geruime tijd en heb veel mensen ontmoet via Twitter. Tot op heden, altijd 1 op1 en niet in groepsverband.  De tweetup was in cafe de Ysbreker in Amsterdam. De aanwezigen waren vooral mensen die dagelijks mijn tijdlijn versieren. Mensen die leven, werken en denken in 140 tekens. Mensen die blind 140 tekens eruit kunnen knallen.

Een Tweetup is echt een nieuw sociologisch fenomeen van deze eeuw. Vroeger had je dorpsfeesten, nu heb je tweetup’s waar je alle mensen kan ontmoeten die zich bevinden in jouw virtuele village. Er werd al druk getwitterd voordat het event van start ging. Mensen die baalde omdat ze niet konden, omdat ze in de buurt van Tholen wonen, tot drukte met het werk en het afmaken van de kwartaal cijfers. Van de Tweeps die wel kwamen, vloeide de tweets ook rijkelijk. Mensen die in de file stonden, verlaat waren of zoals deze provinciaal, naarstig op zoek waren naar een parkeerautomaat waar je ook met munten kon betalen.

Het grappige was dat mensen zich aan elkaar voorstelde. Vervolgens dat men elkaar vervreemd aankeken met de vraag : “wie ben jij dan”. Vervolgens werd de twitter naam genoemd en plotseling wist men het…. zo’n blik van herkenning. Een voorbeeld was van onze medische kickboxende top recruiter @yaeloc. Bijna iedereen kent haar als @yaeloc Uitgesproken: Jee Lok, terwijl je deze dame haar naam eigenlijk als  “Ja El” uitspreekt en de “ok” met haar achternaam heeft te maken.

Mensen herkennen aan zo’n klein fotootje op twitter is toch lastig. Zeker omdat sommige mensen een avatar hebben die niet echt overeenkomt met de werkelijkheid. Zo lijkt het op Twitter dat @mirboersma blond haar heeft. Dat @hoogervorst een suf brilletje heeft, maar in het echt een bril heeft waar Viktor en Rolf een puntje aan kunnen zuigen. Het lijkt op twitter alsof @brechtjedeleij een bankhangende huismoeder is, maar in het echt een stunning mooie vrouw is. @lieksteen op twitter lijkt alsof ze eeuwig op vakantie is, maar eigenlijk een hardwerkend directeurtje is.

Door twitter heeft men ook het gevoel elkaar te kennen. Zeker als je elkaar al enige tijd volgt. Zo ziet er @lennartsloof er van een afstand wellicht uit als een suffe online amc jongen, maar in het echt iemand die van muziek houdt en van DJ-en en een stevige beat. Als ik voor mij zelf spreek is mijn online identiteit wel  anders, dan wie ik echt ben. Helaas prikken mensen daar niet altijd doorheen.

Ik heb veel verschillende topics voorbij horen komen gisteren. De nieuwe iPhone, tweetdeck, twitterstress, social media overload en pingchat. Echter het ging ook over de tweeling, vakanties en passie voor andere dingen. Mijn inziens was het een geslaagde tweetup. Helaas kon ik er niet tot het eind bij blijven, maar zeker geen spijt en een aanrader voor de volgende keer.

@martijnrecruit