Naar aanleiding van onderstaande tweet die gebruik maakt van Twitter Cards lijkt de Engelse online recruitment community over elkaar heen te buitelen in loftuitingen:

Door op de knop Connect te klikken geef ik blijkbaar mijn e-mail adres (verder niets?) aan Make IT in Ireland.

Overigens is het leuk om een link naar de privacy policy te zien; alleen is deze policy niet van toepassing:

Your use of this web site sig­ni­fies your con­sent to us col­lect­ing and using per­sonal inform­a­tion about you in accord­ance with this Statement

Alleen is this web site de site van Make IT in Ireland en niet Twitter. Dus kan Make IT in Ireland ineens van alles doen met mijn e-mail adres en eventueel andere gegevens die ze nu van mij hebben gekregen?

Als ik op de Connect knop heb geklikt krijg ik dit te zien:

Altijd goed om te weten dat er spoedig contact met mij zal worden opgenomen. Waarbij het wooordje “spoedig” helaas niet nader gespecificeerd is; een manco waar menige wervingssite zich natuurlijk chronisch schuldig aan maakt. Ik heb in ieder geval geen automatische bevestiging via e-mail ontvangen hoewel dit natuurlijk wel mogelijk (en verstandig) zou zijn geweest.

Een aantal reacties op deze vacaturetweet geeft echter een ongekend enthousiasme weer voor deze ‘innovatie’:

Het kan aan mij liggen, maar ik ben in tegenstelling tot bovenstaande fanboys bepaald niet onder de indruk. Dus vroeg ik me hardop af wat er zo bijzonder is aan deze toepassing. Wat de volgende reactie gaf:

Een conversie via mobile die voorheen niet mogelijk was. Dat lijkt me niet helemaal correct; het is wel een stuk makkelijker geworden om mijn e-mail adres (en mogelijk andere gegevens) te delen met de adverteerder. Dat verlaagt een drempel om te reageren. Of dat een goede ontwikkeling is dient het rendement van die conversie uit te gaan wijzen. Het liep volgens Make IT in Ireland in ieder geval storm op basis van deze tweet. Nou nog weten of die storm een pareltje heeft opgeleverd. Ik ben benieuwd.