Voordat iedereen over mij heen valt, is het wellicht goed te melden dat ik volgend jaar  Abraham zie. Je zou dus kunnen zeggen dat ik in ieder geval enig recht van spreken heb. Enfin, voordat ik te langdradig word (….), eerst mijn punt. Namelijk, een deel van mijn leeftijdsgenoten klaagt steen en been over afwijzingen op sollicitaties die ze krijgen. Het argument ‘leeftijd’ krijgen ze overigens bijna nooit te horen als reden voor de afwijzing. Veel ‘kluitje in het riet’ verhalen maken het vaak sompig. En dat is natuurlijk niet fraai. Want als een 50-plusser te oud is voor de functie van trainee, zeg het hem of haar dan gewoon. Hij of zij is immers (oud en) wijs genoeg om dit te begrijpen. Wees eerlijk en transparant, daar houden we tegenwoordig toch zo van?

“Ik ben zeker te oud”
Ik wil het ‘probleem’ natuurlijk niet alleen bij de werkgever leggen. Ouderen gooien zelf vaak al op voorhand het excuus “ik ben zeker te oud” in de strijd. Natuurlijk is dit niet per definitie een reden voor afwijzing. Soms is een opdrachtgever juist op zoek naar iemand met (levens)ervaring, charisma, een specifieke expertise en/of (natuurlijk) leiderschap. Dit kan heel goed een ‘ouder’ persoon zijn. Wanneer iemand dan al van tevoren roept dat hij vast te oud is, gaat deze persoon volledig voorbij aan de argumentatie die je hen probeert mee te geven over de daadwerkelijk reden voor een eventuele afwijzing.

Post-duif
Als je als 50-plusser jarenlang als eindverantwoordelijke bij een bedrijf in de industrie hebt gewerkt en je solliciteert met een brief (let op: per post) op een baan als directeur bij een internetbedrijf, dan is leeftijd niet de reden waarom je wordt afgewezen. Een 50-plusser van dezelfde leeftijd met hetzelfde profiel die had gesolliciteerd met een cool cv, een up-to-date LinkedIn profiel en die z’n hand niet omdraait voor een eerste interview via Skype of het oplepelen van de laatste online trends, was hoogstwaarschijnlijk favoriet geweest. Als de ‘post-duif-kandidaat’ vervolgens niet luistert naar de argumentatie en het daardoor niet eens is met een telefonische afwijzing, dan is deze kandidaat inderdaad niet geschikt voor de functie en begrijpt hij/zij de functie inhoudelijk ook niet. En ik ben geneigd te zeggen dat als iemand vind dat hij of zij te oud is, hij of zij dit ook daadwerkelijk is.

Onnodig
Sommigen maken het helemaal bont. Tijdens het gesprek met een werkgever benoemen ze meerdere malen hun leeftijd. “Je weet toch wel dat ik inmiddels over de 50 ben…”. Niet heel handig, en nog belangrijker; helemaal niet relevant! Ook al is leeftijd na dit gesprek misschien niet de reden voor de afwijzing, hoe harder je zelf iets roept hoe meer je hier de nadruk op legt. Onnodig!

Solliciteren?
Soms denk ik wel eens dat je het, als je eenmaal de veertig bent gepasseerd, niet meer zou moeten hebben van solliciteren. Als het goed is heb je de twintig jaar ervoor voldoende kennis, ervaring en connecties opgedaan, die voor veel andere bedrijven interessant zijn om binnen te halen. Je hebt geïnvesteerd in een goed netwerk en heb je een goede reputatie. Je hoeft dan niet te solliciteren; je wordt gebeld. En dat is natuurlijk een stuk plezieriger! Maar goed, ik weet dat het in de praktijk helaas niet altijd zo werkt. Wel adviseer ik een ieder ervoor te zorgen dat je een bepaalde expertise opbouwt, die altijd nodig blijft en waar je altijd op terug kunt vallen. Iets waarbij leeftijd het liefst geen rol speelt. Want wat is er mooier dan een 50-plusser binnenhalen die de ‘jonkies’ vertelt wat bijvoorbeeld de nieuwste digitale trends zijn?!