Aangezien iemand de door mij ingenomen plek heeft ingenomen ben ik genoodzaakt een andere werkplek te claimen. Ik zit nu op een soort zadelstoel. Dat moet je zo voor je zien: een grote gestoffeerde driehoek op een ellenlange buis. Ik moet oncharmante capriolen uithalen om enigszins stabiel op dat ding te zitten, waardoor ik nu op het punt ben beland dat ik maar gewoon (alhoewel, gewoon) blijf zitten, hoe nodig ik ook moet plassen. Het enige voordeel van deze ellendige stoel lijkt te zijn dat je kaarsrecht moet zitten. Dat mijn blouse daardoor opkruipt tot boven de ultralage broekrand merk ik pas als de Amerikaanse systeembeheerder wel heel vaak ‘byzoekyes’ komt brengen.

Tijdens mijn lunch, die ik dus ook op diezelfde stoel nuttig, luister ik naar de twee vrouwen van de Agenda-bijlage. Eén van de twee heeft een nieuw luchtje nodig en de ander heeft wat van haar collectie van huis meegenomen. De keus valt op Aqua di Gio, van Gio komen ze op Giovanni en zo op mannen-in-het-algemeen. En zo op De Lijst. De mevrouw rechts, de eigenaresse van de parfum, blijkt een lijst bij te houden van de meest onbegeerlijke mannen van Nederland. Als de fris geparfumeerde vrouw vraagt wie er zoal opstaan, sist ze: “dat kan niet hier, begrijp je wel?!”

Ik stikte bijna in mijn eierkoek van het lachen. Ik weet precies wie ze bedoeld. Toen ze wat verschrikt mijn kant opkeken, wees ik snel naar het scherm en zei: “ontwerpgrapje, sorry”. Waarop ik hun bijlage afmaakte en netjes hun advertentie in de daarvoor vrijgelaten kolom plaatste. Die advertentie is van het boek dat de dames zelf hebben gemaakt, boordevol leuke uitstapjes.