Vandaag stond uw blogger met een klein stukje in het Financieel Dagblad. Een kort stukje over bonussen en beloningsstructuren en de risico’s die dat met zich mee zouden brengen. Dit n.a.v. mijn oude werk als beloningsadviseur en een uitspraak van Onno Ruding (oud bestuurslid van Citigroup) dat de enorme bonussen te grote risico’s in de hand zouden spelen.

Dhr. Ruding pleit voor lange termijn opties, zodat deze handelaren (daar ging het om, beurshandelaren) minder risico zouden nemen en iets langere termijn zouden denken. Onzin in mijn optiek. Want het woordje ’te’ zegt het al. Te veel risico houdt niets anders in dan dat óf je controle mechanismes niet kloppen óf je bandbreedtes niet. Je komt een bank tegenwoordig niet in zonder je te legitimeren, maar als meneer Kerviel van Soc Gen miljarden verspeeld gaan er geen alarmbellen af.

Ik ben helemaal voor optie regelingen voor het hele personeel. Betrokkenheid bij het bedrijf, allemaal een doelstelling om het bedrijf waardevoller te maken, iedereen profiteert mee van succes en niemand vertrekt om een paar tientjes (immers, je bent meteen een paar duizend euro kwijt aan je opties die vervallen, op zijn minst dan). Maar om risico’s te beperken? Nee, daar heb je andere methoden voor.