Een wat neerslachtige tekst over ons mooie “continent”:

The EU has been a net-mortality zone since 2012, and in 2022 it registered four deaths for every three births. The UNPD has marked 2019 as the peak year for Europe’s population and has estimated that in 2020, the continent entered what will become a long-term population decline.

Er sterven meer Europeanen dan er geboren worden en daarmee krimpt de Europese bevolking (sinds 2020) en dat zal voor de voorzienbare toekomst ook zo blijven. Een een krimpende bevolking betekent automatisch een krimpende beroepsbevolking, zij het met de nodige vertraging (van minimaal 15 jaar). In de loop van de dertiger jaren van deze eeuw gaan we dit dus ook structureel merken in de beroepsbevolking. En een krimpende beroepsbevolking betekent een krimpende economie, tenzij steeds minder mensen tegelijkertijd een steil groeiende productiviteit laten zien (geen zorgen, want AI agents gaan ons redden…).

The baby bust

Kunnen we ons uit deze rampspoed redden door als dollen arbeidsmigranten naar binnen te hengelen? Misschien, maar daarmee maken we het probleem elders op de wereld alleen maar groter, en we hebben onze koloniale roots toch hopelijk wel definitief achter ons gelaten? Er zijn volgens mij minstens twee mogelijke alternatieven, accepteren dat ons economisch systeem in gaat storten of de kinderbijslag voor een 2e en vooral vooreen 3e en 4e kind krankzinnig verhogen.

Een instortende economie door krimp is volgens mij desastreus voor het kapitalisme en laat de hele leenzwendel als een kaartenhuis ineenstorten. Anarchie is het resultaat met Mad Max als het nieuwe rolmodel. Geen prettig vooruitzicht. Nee, het lijkt me een uitgemaakte zaak dat er meer babies (of baby’s?) moeten komen. Ik ga bij mijn dochters even het sentiment peilen, maar ik heb een donkerbruin vermoeden…