Vanochtend op de radio; de bestuursvoorzitter van CWI die vrolijk meekraait in de echokamer van het snel groeiende legioen der recessieprofeten.
En hij heeft schokkend nieuws. Want waar in september de daling van het aantal niet-werkende werkzoekenden nog 3.600 bedroeg, is dat aantal in oktober gekrompen tot 900. En september was al minder fraai dan de voorgaande maanden; toen het aantal werklozen nog met zo’n 5.000 per maand daalde.
En de conclusie van deze bestuursvoorzitter? Dat de resultaten de komende maanden nog slechter zullen worden. Dat we nu de knik van de hockeystick hebben gezien.
Da’s knap. De man heeft een kristallen bol! Of huilt gewoon vrolijk mee met de wolven in het bos. Want dat is modisch. En veilig. En politiek correct.
De bestuursvoorzitter denkt zijn boodschap nog eens te versterken door de spectaculaire groei in het aantal ontslagvergunningen. Want die is in oktober toegenomen naar 1.300!
De angst knijpt me de keel bijna dicht. Totdat ik kijk naar de cijfers van datzelfde CWI over de afgelopen jaren:
Oftewel, we zitten sinds maart 2007 op een krankzinnig laag niveau in ontslagaanvragen. Een niveau wat dit jaar overigens gemiddeld op 1.398 per maand uitkomt. En dat is dus een hoger getal dan in oktober…
Slotgedachte
Dit soort informatie op Radio 1 uitgezonden. En dat betekent instant legitimiteit. Want wat daar wordt uitgezonden is ook echt zo. Of misschien toch niet… Media en research; blijkbaar een soort water en vuur.
Ongeacht of de cijfers in komende maanden signalen van een recessie gaan geven is dit soort berichtgeving buitengewoon tendentieus. En niet gebaseerd op de feiten, maar op een modische, goed in het oor liggende interpretatie ervan.
Guido Stek
says:Klein detail, in oktober 2006 is het ontslagrecht veranderd als mijn informatie goed is. Hiermee kan men simpeler van een medewerker af, maar behoudt de medewerker zijn uitkering. Een ontslagaanvraag bij het CWI is dan dus niet nodig. Deze cijfers geven dan ook niet een betrouwbaar beeld tenzij deze zijn gecorrigeerd. Dit lijkt me echter onwaarschijnlijk, welke voorwaarde gebruik is dat dan?
Ben het dus met eens, kritisch blijven kijken.
Toos Dreef
says:Er is zonder enige twijfel sprake van een wereldwijde en ernstige crisis. Maar een belangrijk aspect voor de diepte van de crisis is ondernemersvertrouwen en bovenal consumentenvertrouwen.
Het lijkt er bijna op alsof media een zo diep mogelijke crisis willen door dat vertrouwen zoveel mogelijk te beschadigen. Tenslotte is een crisis nieuws; en een diepe crisis meer nieuws.
Of is dat teveel eer voor de media? Of te negatief gedacht?
Bas van de Haterd
says:Het is inderdaad erg jammer dat de media ons echt een crisis aan willen praten. De NOS voorop, 3 ondernemers volgen in cyclische sectoren. Leuk, maar waarom per sé partijen zoeken die last krijgen? Er is altijd wel iemand te vinden die ontslagen is. Waarom moet je mensen angst inboezemen?
De cijfers liegen er ook niet om. We hebben een CRISIS, daarom hebben we nog steeds een DALING van de werkeloosheid. Tja… jammer dat wederom geen enkele journalist heeft gezegd: oei, crisis, maar werkeloosheid blijft dalen, terwijl we al op een té laag niveau zaten, hee, misschien minder crisis dan we roepen.
Chris Stapper
says:Het vermoeiende aan dit soort verslaggeving (en het feit dat het vaak voorkomt) is dat je niets meer at face value moet nemen, dat je altijd alles kritisch moet aanhoren. En als het belangrijk voor je is, zelf achter informatie aan moet.
Dit is tegelijk een voordeel van het informatie tijdperk: een publiek dat informatie volwassen is (moet worden) en dat zelf kritisch kijkt en zelf een beeld vormt. Maar dit kost tijd, energie, al dat uitzoek werk. En dan zou je willen dat er ook neutrale bronnen bestaan.
Maar misschien is het niet zo slecht gesteld met de journalistiek. Mij valt de subjectiviteit niet meer zo op. Of misschien ben ik te informatievolwassen…
Arne Hulstein
says:Ik hoorde het ook Marc. En de opvolgende opening van het NOS Journaal op Radio 1. Journalisten zijn helaas niet meer objectief, wat wij ook denken. Die eigenschap zijn de meesten kwijtgeraakt na het ontstaan van de commerciële omroepen en het ‘succes’ van Hart van Nederland. Sinds die tijd moet verslaggeving ook sensatie zoeken en wordt bij elk item de hijgerige vraag gesteld “wiens kop moet rollen”. De NOS moet luisteraars trekken. De methode daarvoor is om ook de hijgerige toon en de bijbehorende vragen over te nemen. En daar zijn we nu aangeland.
Voor de goede luisteraar is het al begonnen rond april of mei, maar de geluiden zwellen aan en de euforie van de presentator was vanochtend duidelijk te horen toen hij de directeur van het CWI vroeg of het nu nog slechter zou gaan. En zo praten we elkaar heerlijk de recessie in. Want als we sensatie willen, dan kunnen we die krijgen ook.