In deze zogenaamd jachtige tijden waar wild in het rond swaffelende AI slangenolieverkopers de grootst mogelijke onzin verkopen is er, althans binnen het HR-domein godzijdank een baken van rust. En deze baken van rust heeft een naam: John Sumser. Wie boven zijn/haar/x hoofd nu een vraagteken ziet verschijnen: Shame on you. Maar gelukkig heb ik voor jou het perfecte medicijn, Sumsers’ meest recente overpeinzing. En die mag er zijn. Daarom plaats ik deze overpeinzing integraal, met uitzondering van de laatste alinea:

Understanding things takes time and attention. It is a key element of work. We’ve allowed the compulsion to have data driven decisions override the need to deeply understand the problem. Data ends up being a clever way to avoid hard work.
AI promises to do the data crunching. It promises to quantify more and more of the world of work. But, in the end, data is not work. Data is the measurement of work.
The best you can hope for with probabilisitic tools is pointers to the things that need understanding. That’s the direction to look in if you want to understand the future of work.
In today’s work world, we spend much of our time reporting. There is so much reporting going on that it’s easy to forget that what matters isn’t data at all. It isn’t reporting. Data is just the feedback loop.

Ik heb niets teveel gezegd, toch? Kan je hier niets mee? Dan ben je een (AI) slangenolieverkoper. In alle andere gevallen, doe er je voordeel mee. En je weet nu ook hoe procesmanagers kunnen bestaan, ondanks hun obsceen zichtbare incompetentie.