De overheid als werkgever, het is me een probleem. Ambtenaar is doorgaans een scheldwoord (hoewel in Schiedam nu een geuzenaam). De overheid als werkgever? Dat zou impliceren dat ambtenaren werken, die zijn toch alleen aanwezig? Ik kan nog wel even doorgaan met alle vooroordelen.

Maar er is weer geen overeenkomst met de politiebonden en het ministerie van Binnenlandse zaken. Pijnlijk. Want niet alleen zijn stakende politiemensen een probleem voor de samenleving (hoe lang tot we Robocob situaties krijgen)? Maar aan de andere kant is het dodelijk voor de werving. Laat ik duidelijk zijn: de overheid is gierig voor deze beroepen. Je kan bij de overheid best een hele goede boterham verdienen, zoals Mark Bressers in zijn interview met mij al aangaf. Ja, er zit een limiet aan, maar het is niet slecht. Alleen, dat is voor ‘staf’ functies. Dat is bij de ministeries zelf, de beleidsmakers, de mensen die mevrouw Ter Horst zelf voorrekenen hoe weinig ze de politie erbij kan geven.

De belangrijke functies die men bij de (semi) overheid heeft, zoals onderwijzers, artsen en verplegers, politie agenten en brandweerlieden, die worden gewoon knudde betaald. Hiermee stel ik mezelf inderdaad ook op het punt dat de meeste functies in Den Haag en bij gemeenten niet echt belangrijk zijn. Ik deel de mening van Frans Nauta in deze dat de overheid veel efficiënter kan als hij kleiner is in het beleid en bestuur en meer over laat aan de uitvoerders.

En die uitvoerders hebben het zwaar. Politie is nu duidelijk, maar vandaag werd ook bekend dat defensie te weinig mensen heeft geworven:

Het is de krijgsmacht vorig jaar niet gelukt om genoeg militair personeel te werven. Er vertrokken 6139 militairen, terwijl er 4798 werden aangenomen. Dat schrijft staatssecretaris De Vries in een brief aan de Tweede Kamer.

Volgens De Vries kiezen veel mensen liever voor het bedrijfsleven. Gemiddeld is nu 14,2 procent van de militaire functies bij Defensie onbezet.

Meer uitstroom dan instroom en 14,2% van de functies onderbezet. Ai, dat zijn pijnlijke getallen. Zeker als je weet dat defensie zich verder heeft uitgerekt met alle missies dan ooit te voren. Hier zit doorgaans een dubbel probleem, men doet politiek namelijk toezeggingen die dan maar door de organisatie waar gemaakt moeten worden. Dat geeft vaak issues, weet ik uit betrouwbare bronnen. Uiteindelijk doet men het dan wel en maken ze het passend, maar er is veel uitstroom door het tekort. Maar de politiek weigert rekening te houden met het personeel bij vredesmissies.

Al met al is het een teken aan de wand, de overheid als werkgever voor de belangrijke functies, de ‘lager in de hierarchie’ functies, is problematisch. En dat zal nog erger worden, want de overheid moet een bepaalde vastigheid hebben. CAO’s kunnen in deze sector niet zomaar worden afgeschaft want laten we eerlijk zijn: dan kan men zonder moeite andermans (ons belasting-)geld uitgeven. Dat is ook niet de bedoeling. Maar dat deze beroepen er veel bij moeten krijgen (Ter Horst zou moeten beginnen met morgen 20% erbij en weer 40 uur gaan werken (i.p.v. 36), daarna gaan onderhandelen en op een CAO uitkomen zoals die er nu ligt) en het respect krijgen hun werk uit te voeren op de manier waarop ze dat zelf goed dunken. Onderwijzers idem, kan allemaal voor een groot deel gefinancierd worden door het terugdringen van het aantal ambtenaren op de ministeries.