In deze tijden van krapte en verandering zal de stress menig recruiter bij de keel grijpen. Daarom heb ik hier voor deze veelgeplaagde doelgroep de ideale ontspanningsmethode:
Veel succes!
De rubriek Knipoog is van toepassing op postings die met een korrel zout genomen moeten worden.
Een posting in de rubriek Knipoog kan een humoristische tekst of cartoon betreffen, of een ironische wending zijn die is gegeven aan een serieus onderwerp.
Gisteren was het vaderdag en hoe kun je tegenwoordig beter contact houden met je ‘kids’ dan via een social network? Gelukkig is mijn dochtertje ietsje ouder dan 6 maanden, dus zal het nog even duren voordat ik met haar via Hyves, LinkedIn of Twitter kan communiceren.
Voor iedere vader die oudere kinderen heeft is Odadeo misschien wel een uitkomst. De hype van social networks is nog steeds niet voorbij en er komen er steeds meer bij. Zo ook deze bèta voor de ‘beste vaders’, veel plezier met je ‘on-line vaderschap’!
Online recruitment is ontzettend leuk. En soms ook heel erg grappig, zij het onbedoeld. Zoals met onderstaande vacature van Vitae, die op zoek is naar een … waterhoofd:
Met dank aan Paul van Oosterhout.
Vandaag de één na laatste sessie gehad van Het Recruitment Event, een serie van 10 events door het hele land (en België). Ik sprak hier namens Broadbean, maar met name vanuit Digitaal-Werven, over de digitale sollicitatie-ervaring. Johan Kanis van ERI deed elk event een leuke test met kengetallen, waarbij we al snel zeiden: dit is meteen een test naar ‘de slimste recruitersstad’ van Nederland. (meer…)
Meest walgelijke reclame van dit moment? ‘Wordt geen dinges’ van Hi. Normaal gesproken vind ik de commercials van Hi hilarisch, maar dat gaat voor dit exemplaar niet op. De boodschap? Wordt niet vergeten, blijf (veel) smsen.
To be or not to be
Nu ga ik niet uitweiden over de onzekerheid van een zekere generatie waar de telefoongigant op inspeelt. Nee, de irritatie is geheel een van eigenbelang. Straks krijg ik nog een volle inbox van al die vergeet-me-nietjes.
Een vriendin zei het laatst nog tegen me: het lijkt wel of iedereen een tattoo heeft. Nu is het zomers weer en zie je doorgaans meer van het lichaam van je medemens. En die herbergen, zeker op de kunstacademie, nogal eens een tattoo of piercing hier en daar.
Kan dat?
Of dergelijke lichaamsversiering ‘kan’ op de werkvloer gaat enigzins gelijk op met de discussie hoe ontbloot werknemers erbij mogen zitten. Populaire te versieren (of te verminken, naar mijn vaders oordeel) plekken zijn buik, rug, schouder, bovenarm en been. Dus met een t-shirt en kekke capri ziet niemand er wat van.
Mijn vader kocht zijn eerste paar twintig jaar geleden. Ik was toen nog heel klein en mijn vader liet eindelijk het (bijna)eeuwige studentenleven achter zich en bezegelde die overgang met een paar loafers van van Bommel. Met zo’n penny. Bordeauxrode en blauwe. Toen, in een vlaag van modisch bewustzijn, wie zal het zeggen, stapte hij over op Broque’s. Loafers waren hem toch iets te tuttig.
Wanneer weet je dat je employer branding werkt? Als je dit soort berichtjes op Twitter ziet langskomen:
Hahaha, Kiran (de oudste) heeft net een tekening gemaakt van Google … Papa, ik wil later bij Google werken … Mag dat?