Vorige week sloot ik een internetabonnement met dongel bij T-Mobile af. Ik informeerde bij Vodafone of ze mij als hun mobiele klant een aanbieding konden doen voor een dongel – dat kon niet – en liep daarna The PhoneHouse aan de hoofdstedelijke Nieuwendijk binnen. Daar speelt zich dit verhaal af. Een oeroud verhaal van telecomgekonkel.
Ondanks het weer (vochtig), de klandizie (toeristen die hun prepaidtegoedje met een tientje willen verhogen) en de algehele naargeestigheid van Amsterdams mistroostigste shoppingdarm, werd ik er prima geholpen. Ik kreeg er wat abonnementsversies te zien (de meeste met een opslag van een paar cent per MB gebruik boven een van het abonnement afhankelijke downloadlimiet) en koos een T-Mobile-abonnement à 15 maandelijkse euro zonder boetelimiet, maar met een vertraging van de downloadsnelheid als ik veel zou gaan gebruiken.
Toen kwam het geniepigheidje. Om de deal te sluiten gaf ik mijn adresgegevens, mobiel nummer, bankrekeningnummer, pasnummer, rijbewijsgegevens en privé-emailadres. Daarna kreeg ik deze vraag, pardon, vragen:
Wilt u dat wij u waarschuwen als uw contract afloopt en u aanbiedingen van partners sturen?
Achter deze Siamese vraag stonden twee vakjes: eentje met Ja ernaast en eentje met Nee. Ik kon dus kiezen: Ja, ik wil dat T-Mobile mij waarschuwt én mij aanbiedingen van derden stuurt. Of toch: Nee, ik wil dat T-Mobile mij noch waarschuwt, noch spamt. Meer nuance was er niet.