“Graag willen wij u zoveel mogelijk ‘passende’ shit voorschotelen zodat wij maximaal aan u kunnen verdienen”. Maar dan geheel anders verwoord in deze cookiewall van Marketingfacts:
Weer een site die niet langer bezocht hoeft te worden.
Stel ik ben een werving- en selectiebureau en ik plaats een vacature op een vacaturesite. Vervolgens ontvang ik een reactie op die vacature. Dat is natuurlijk fijn. Tot blijkt dat het niet om een sollicitant gaat maar om een reclameboodschap van een andere vacaturesite. Dan krijg je toch een lichtelijk rood waas voor de ogen. Want dit is niets anders dan spam.
De andere vacaturesite is in dit geval Banenmatch die het sollicitatiekanaal voor kandidaten vervuilt door haar eigen diensten aan te prijzen bij intermediairs. Ik vraag me af of deze vacaturesite zich beseft dat de reputatieschade die ze zichzelf toebrengt niet opweegt tegen de paar opdrachten die mogelijk op deze manier kunnen worden binnengehaald. Eens te meer omdat in dit specifieke geval het betreffende werving- en selectiebureau al klant is van Banenmatch…
Dit viel vandaag op mijn electronische deurmat:
Maar hoe kan ik nou in hemelsnaam deze e-mail van LinkedIn ontvangen? Ik heb namelijk helemaal geen connecties op LinkedIn. Die ongeveer 100 connecties die ik had, zijn begin juli allemaal door mij verwijderd. Dus hoe kan LinkedIn mij in hemelsnaam adviseren over groepen waar “mijn connecties” lid van zijn geworden?
Kan LinkedIn hier even op reageren?
Om volstrekt onduidelijke redenen ontving ik onderstaande uitnodiging van Huub van Zwieten onder de wervende titel Zin in een avondje Carré op 10 september?:
Nou, ik heb wel zin in een avondje Carré, maar niet als deze wordt gevuld door Huub van Zwieten. En hoe komt hij in hemelsnaam aan mijn (Yahoo) e-mail? Maar het wordt nog een maatje fraaier, want hoewel Van Zwieten het super zou vinden als ik erbij ben, vindt hij het eigenlijk alleen maar leuk als ik tussen de EUR 17 – EUR 44 betaal om er bij te zijn. Want anders ben k niet welkom.
Jawel, werken als levenskunst… Het is net slangenolie.
Ik kreeg er weer eens eentje, zo’n LinkedIn uitnodiging van iemand die te lui was om de tekst I’d like to add you to my professional network on LinkedIn te verwijderen en in plaats daarvan een persoonlijke uitnodiging te sturen. En daarom heb ik onderstaande reactie gestuurd die vanzelfsprekend door eenieder die zich ook aan dit soort ‘uitnodigingen’ irriteert, hergebruikt mag worden:
Voor de goede orde, een standaard uitnodiging is een belediging omdat hier impliciet ervan wordt uitgegaan dat degene die de uitnodiging verstuurd zo belangrijk of interessant is dat ik wel gek moet zijn om niet op die uitnodiging in te gaan.
Twee dagen geleden schreef ik over de nieuwe match-engine Bright, die het best kan worden gekenschetst als een enorme mislukking als gevolg van ongebreideld technologisch optimisme. Maar gisteren kreeg ik opeens een job alert van Bright, hoewel ik daar niet om had gevraagd. De site had mij niet om een expliciete opt-in gevraagd; nee, de site heeft een impliciete opt-in. Niet bepaald netjes. En de reden om dus spontaan spam van Bright te ontvangen…
Alleen blijft het daar niet bij, want Bright heeft mij blijkbaar, als gevolg van een sollicitatie, ook nog eens aangemeld bij CareerBuilder om spam van die vacaturesite te ontvangen. Waarmee Bright als een soort dubbele spam-engine kan worden gekenschetst. Vanuit spamming perspectief scoort de site daarmee aanzienlijk hoger dan vanuit matching perspectief.
Een paar weken geleden plaatste ik een grappig bedoelde posting over social buttons die zich als een hoogst besmettelijk virus over websites verspreiden. Wat in de meeste gevallen niets anders is dan een stompzinnige smeekbede om te liken, te (re)tweeten of te connecten, zonder goede reden. Maar dit beperkt zich niet tot social buttons op websites. Want vandaag kreeg ik in mijn electronische postbus onderstaande bedelbrief, vermomd als de melding van een nieuwe Twitter volger:
Als dit een young professional is dan is het droevig gestemd met de nieuwe generatie werkenden. Wat een armoe… Ik heb deze knaap maar meteen geblocked. Wegwezen!
Na het bekijken van de meest recente presentatie van Altimeter’s meest onbeschaamde marketeer Jeremiah Owyang ben ik in een diepe depressie weggegleden. Ik had nog nauwelijks kracht om de eerste twee sheets van zijn presentatie over te nemen in deze blog posting. Kijk en huiver, marketeers zijn op weg om social media volledig te verkloten. Voor marketeers onder de lezers, de eerste sheet is de correcte situatie, de tweede de gruwel die marketing heet en door Owyang wordt gepushed. Pure, pure gruwel!
Sheet 1, het correcte wereldbeeld, op basis van het beste boek ooit geschreven over social media, voordat het social media werd genoemd:
Duidelijk? Mensen vormen, maken en ontwikkelen social media (marketplaces) door hun conversaties.
Durf je het aan? Klik dan hieronder op…