In juli 2023 is de werkloosheid gestegen naar 3,6%, een stijging van 0,1% ten opzichte van vorige maand. Ten opzichte van een jaar geleden (juli 2022) is het werkloosheidspercentage onveranderd gebleven.
Deze proxy voor de Nederlandse welvaart staat er dus nogal altijd buitengewoon goed voor, zelfs als vrijwel tegelijkertijd het CBS weet te melden dat we in een (milde) recessie verkeren. Tegelijkertijd zijn voedselbanken nog nooit zo talrijk geweest, zijn een groeiend aantal jongeren voor een ontbijt afhankelijk van school, is energie-armoede een nieuw woord in ons vocabulaire en heeft de demissionaire regering voor de zoveelste vertraging gezorgd in het oplossen van de door henzelf veroorzaakte problemen (toeslagenaffaire, Groningen, huizencrisis, stikstofcrisis, Schiphol, Tata Steel, Chemours). En het begrip werkende arme is helaas van toepassing op een groeiend percentage van de arbeidsmarkt. Donkere wolken in de strakblauwe lucht die werkgelegenheid heet. Moet het dan allemaal van Pieter Omtzigt komen?