Ruim een jaar geleden schreven C.B. Frey en M.A. Osborne (onderzoekers aan de universiteit va Oxford een artikel in The Economist waarmee ze in één klap wereldberoemd werden. Of in ieder geval buitengewoon bekend. Want in dat artikel beschreven deze onderzoekers de mogelijke impact van voortschrijdende ontwikkelingen op het gebied van machine learning en robotisering op de vooruitzichten van de Amerikaanse beroepsbevolking. En dat vooruitzicht was buitengewoon somber:
47 percent of total US employment is in the high risk category, meaning that associated occupations are potentially automatable over some unspecified number of years, perhaps a decade or two
Dit artikel heeft Lodewijk Asscher ongetwijfeld geïnspireerd tot een congres waarin hij de voordelen van robotisering bezong. Met van zijn kant tegelijkertijd de ontbindende voorwaarde dat er een eerlijke verdeling van de daaruit resulterende welvaart dient worden gegarandeerd. Hoe dat moet worden gerealiseerd terwijl tegelijkertijd de werkgelegenheid drastisch terugloopt liet Asscher echter onbesproken. En hoe hij een massaal verlies van banen kan rijmen met zijn belofte van februari dit jaar is helemaal onvoorstelbaar:
Ik zie het als mijn opdracht als minister van Werkgelegenheid om met een Plan van de Arbeid te komen zodat we ook in de toekomst blijven staan voor het ideaal van volledige werkgelegenheid
Natuurlijk… Misschien is het kiezen van een realistische opdracht een stuk productiever voor Nederland…