8 november was het zo ver: Roberto Cavalli’s collectie voor H&M lag in een aantal winkels. Weken van voorbereiding waren aan dit moment vooraf gegaan. Wat heb ik geleerd van de vorige keer en wat worden dé items? Wie gaat waarheen en wanneer rijdt de eerste trein?

Mijn zusje ging dit keer naar Belgie, mijn moeder naar Den Haag en ik, traditiegetrouw, naar Rotterdam. Waar ik mijn vrienden van Stella, Viktor&Rolf en Karl tegenkwam. Je hebt precies anderhalf uur (ja zo lang van te voren sta ik in de rij) de tijd om van die vriendschappen te genieten, eenmaal binnen is het ieder voor zich. En allen voor Cavalli. Vaste gast is een homo-jongen van de kappersopleiding. Vorig jaar wuifde hij een cameraman om zich te laten interviewen. Na ruim een half uur besefte hij pas dat zijn leraren hem nu zouden zien in de rij voor een paar killer pants in plaats van op de begrafenis van zijn oma.

Toen de H&M medewerkers in de weer gingen met sleutelbossen (na eerst ongetwijfeld hilarische foto’s te maken vanachter de glazen deuren) en ik de strategie nog een keer met mijn moeder doorsprak, of liever: doorschreeuwde via de hotline, begon het rennen. En het duwen. En werden er handtasjes in de strijd gegooid. Ik had voor de gelegenheid een hele grote, hele zware tas uitgekozen om mensen op afstand te houden en er eventueel een fikse beuk mee uit te delen. Ik was bijna bij de deur, maar daar had een vrouw-met-kinderwagen zich in het midden van de rij geparkeerd. Toen de deuren opengingen stond ze te krijsen dat we haar kind nog overhoop liepen. Ja en snel ook als je die koter niet heel snel richting prenatal stuurt.

De dagplanning is immer als volgt: ’s ochtends kopen we alles wat wij zelf willen hebben. ’s middag’s een dutje om om twaalf uur dé items in grote getalen in te kunnen slaan op internet (Welke items dat zijn hebben we ’s ochtends in de winkel al gespot, tussen het graaien door). Op drie plaatsen in het huis zitten we dan achter de computer, ieder met een eigen lijstje, als bezetenen winkelmandjes te vullen. Winkelwagens wel te verstaan. Mijn zusje is nummer 1 in dit soort dingen, koelbloedig en snoeihard. Zij is een begrip op marktplaats.nl en Ebay. Daar floreert de handelsgeest van mijn zusje, zij kan een oud vod nog verkopen voor couture-prijzen. Mijn laarzen van 3 jaar geleden: vintage. Een jurkje uit een liguber zaakje in Napels: van een in Italie mateloos populaire ontwerper. Hier nog onbekend. U bent de eerste!
Dus als je niets hebt weten te bemachtigen, of nu pas hoort van Cavalli de grote, bestel nu! U bent niet de eerste!

Vanavond is de premiere van de collectie die Jan Taminau ontworpen heeft voor Claudia Strater. Duim voor me!