Op 6 februari schreef ik over mijn nieuw verworven Triple A status, althans volgens NotchUp. En vandaag ga ik dan eindelijk aan de slag om te ervaren hoe NotchUp haar Triple A ‘klanten’ behandeld.
Voor iedereen die niet weet waar ik het over heb: NotchUp zorgt ervoor dat je voor een sollicitatiegesprek betaald wordt. En dat heeft het bedrijf geen windeieren gelegd. Hebzucht en buzzosphere hebben voor een stortvloed aan inschrijvingen gezorgd (volgens NotchUp natuurlijk).
En zelfs writer for hire John Sumser heeft een sequel in vier afleveringen over NotchUp geschreven. Toe maar, dat zal een lieve duit gekost hebben.
Maar dan nu een onafhankelijke en kritische beoordeling van uw eigen kritische kandidaat. En in dit geval wel een Triple A kandidaat!
Homepage, eenvoudig en kleurloos
De Homepage na inlog is buitengewoon simpel; getuige onderstaande afbeelding:
Ik heb 4 tabs: een inbox, mijn profiel, mijn account en een tab om me eraan te herinneren mijn ‘vrienden’ te rippen (Earn referrals $).
Intermezzo: Voor wie het vergeten was; NotchUp is een pyramidespel. Als je ‘vrienden’ uitnodigt om zich ook bij NotchUp te registreren en die vrienden worden vervolgens uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek, dan vang je een 10% referral bonus. Hoera!
Als grondige tester heb ik even twee vrienden toegevoegd die dit ongetwijfeld niet erg zullen vinden… NotchUp probeert het nog acceptabel te maken met onderstaande boodschap:
En als één van mijn twee vrienden zich heeft geregistreerd krijg ik de volgende e-mail:
Your friend, […] has accepted your invitation to join NotchUp!
As a thank you for referring an outstanding candidate to NotchUp, we will give you a bonus equal to 10% of what […] makes for every interview done through NotchUp for one year from the date you invited them. The bonus payment(s) will be added to your NotchUp account every time […] completes an interview.
En de e-mail sluit af met: Your friends at NotchUp. Ja, natuurlijk willen ze graag vriendjes zijn…
Inbox, een welkomstbericht
Da’s nou aardig, een welkomstbericht van Jim Ambras, de CEO en één van de twee founders van NotchUp. En ik voel me nog steeds een triple A, gezien zijn eerste zin:
Welcome to NotchUp! We’re thrilled to have someone of your caliber become a member of our service.
Your profile, waar is die LinkedIn link?
De blogosphere buzz over het gemak waarmee een profiel op NotchUp kon worden aangemaakt is mij een raadsel. Want nergens kan ik mijn LinkedIn profiel uploaden. Het is gewoon handwerk!
Weer een plek waar ik een profiel moet gaan bijhouden. Wat een ellende! Zo behandel je toch geen triple A?
Maar na een uur slavenarbeid blijkt ook dat ik helemaal geen triple A ben. Het sprookje is voorbij. Ik ben Member 100019! Niets meer dan een nummer, een melkkoe. En member 100019 krijgt een heleboel cijfers en percentages mee:
Intermezzo 2: Het is overigens angstaanjagend hoeveel NotchUp op LinkedIn lijkt. Niet alleen de gebruikte tabellen, maar zelfs de opmaak en de knoppen lijken wel identiek:
Voor de nieuwsgierige aagjes: links is NotchUp, rechts is LinkedIn.
Your account, 10 hyperlinkjes
Een hele serie hyperlinks, met twee relevante: Change privacy settings en Change PayPal address.
Bij privacy settings kan ik de e-mail domeinen van bedrijven opgeven die mijn profiel niet mogen zien. Verder kan ik aangeven of onafhankelijke recruiters mijn profiel mogen zien.
En NotchUp stelt ook nog heel nobel het volgende:
Your name and contact information will never be disclosed to anyone until you accept an offer to interview with them.
Ja, dat haalt je de koekoek! Da’s de dood in de pot voor hun business model.
PayPal wordt gebruikt om mij te betalen voor interviews.
Earn Referrals $, het pyramidespel
En dit is het onderdeel waar je je vrienden kan verkopen. Voor 10% wel te verstaan! Als je maar voldoende je best doet kan je vervolgens leven van de inkomsten. Wat een prachtige gedachte…
Conclusie
Alleen de homepage voor niet ingelogde gebruikers ziet er gelikt uit. De rest oogt als een haastig door een kleurenblinde in elkaar geprakte site. Het aantal verschillende kleuren blauw doet pijn aan mijn ogen.
Verder is al dat triple A gedoe slechts een zeer oppervlakkig laagje; je bent een nummer waar geld mee valt te verdienen. En Jim Ambras is de eerste in dit pyramidespel; dus NotchUp verdient het meest. En daar gaat het om. En zeker niet om de onzin die co-founder Rob Ellis uitbraakt: “The way people look for new jobs and companies hire is broken, and we’d love to help fix it“.
Ik kan daarom met een gerust hart mijn eerste gedachte over NotchUp herhalen:
NotchUp is een ’social’ network met een uitstekend business model! De eerste. Daar kunnen ze bij Facebook zelfs nog wat van leren.
En NotchUp is de enige die alle social networking bullshit over de voordelen van delen met je ‘vrienden’ achterwege laat. Dit is de endgame van ’social’ networks’: Een pyramidespel.
gijs bos
says:@ Bas:
Ik snap je argumenten nog steeds niet.
>Dus omdat ik je ooit één mail heb gestuurt krijg ik de rest van mijn leven geld iedere keer als jij iets vangt via die site? [] Je behoort mensen uit te nodigen omdat je het goed vind, niet omdat jij als persoon er geld aan verdient.
Adwords, affiliate marketing, NotchUp: allemaal vormen van performance based marketing. Het verdien model is iets anders: bij Google is het (meestal) per click en affiliate is het vaak per sale. Maar wat is het verschil tussen 100 * 50 cent CPC (Adwords), 1* 50 euro per sale (affiliate) of 10* 5 euro “piramide” (NotchUp).
Als men er open en eerlijk over is, dan is er toch niets aan de hand? Om eens een knuppel in het hoenderhok te gooien: het lijkt op het (Nederlandse) “moraal vingertje: zo mag jij geen geld verdienen.
Kortom, kom met argumenten waarom dit business model niet zou (mogen) werken. En die argumenten staan los van LinkedIn upload, gebruiksvriendelijkheid etc.
Marc Drees
says:@Bas:
Yep, helemaal mee eens. Eng, ik weet het, maar waar!
Ik blijf het alleen bizar vinden dat in de US iedereen het over die Linkedin knop heeft en ik me suf heb gezocht en niets heb gevonden.
Uiteindelijk is NotchUp, afgezien van al de buzz, gewoon een 13 in een dozijn site. Frappant dat iemand als John Sumser zich voor zoiets voor de kar lijkt te laten spannen.
Bas van de Haterd
says:Daarom heb je me dus uitgenogdigd Marc, om geld aan me te verdienen 🙂 Maar nee, ik kon geen linkedin upload knop vinden (was dus niet de enige) dus ben afgehaakt.
Ook ik heb een hekel aan dergelijke piramide constructies die gebruikt worden. Freep in Nederland doet dat ook. Dus omdat ik je ooit één mail heb gestuurt krijg ik de rest van mijn leven geld iedere keer als jij iets vangt via die site? Of zelfs al is het maar een jaar, nee. Je behoort mensen uit te nodigen omdat je het goed vind, niet omdat jij als persoon er geld aan verdient. In deze ben ik het (een keer) met Marc eens.
Ik vind niet dat je geld moet verdienen omdat toevallig iemand op mijn mail geklikt heeft en niet op die van jou of iemand anders. Want daar komt het op neer dan straks.
Marc Drees
says:@Gijs:
NotchUp probeert een vervanger voor de recruiter te zijn. Kijk maar naar hoe zij zichzelf positioneert
https://www.notchup.com/?q=why-it-works
En voor mij is NotchUp de endgame van sociale netwerken. Geen gereutel over dingen samen doen; gewoon geld verdienen van elkaar.
En ik wilde je met die uitnodiging helemaal niet blij maken; ik wilde mezelf blij maken 🙂 Zo zie je maar hoe sociaal ik ben!
gijs
says:@Marc
Eens, maar is dit niet de volgende fase in sociale netwerken: men moet geld verdienen? Overigens in het geval van NotchUp lijkt de focus op besparing van acquisitie kosten te liggen.
Dank voor het aanbod voor de uitnodiging, misschien kan je er iemand anders blij mee maken. 😉
Marc Drees
says:@Gijs:
Er is een verschil tussen financieel profijt en een gepercipieerd voordeel van een groter ‘sociaal’netwerk.
Maar ik wil je met plezier uitnodigen voor NotchUp 😉
gijs
says:Ik zie het probleem nog steeds niet. Als ik mensen uitnodig voor LinkedIn, dan heb ik daar ook profijt van (groter netwerk)? Waarom mag LinkedIn wel en claimt men hier NotchUp een piramidespel is?
Marc Drees
says:@Ronald:
Als iemand meerdere uitnodigingen van ‘vrienden’ krijgt, is de uitndogiging waar hij op reageert de ‘vriend’ die de bonus krijgt.
NotchUp heeft inderdaar een referral component; alleen eerder in het proces (het sollicitatiegesprek). Dus je kan vaker, kleinere bedragen innen. En een veel breder net uitgooien. Want bij een referral gaat het om een specifieke functie, hier gaat het potentieel om iedereen die jij kent.
De combinatie is daarmee zeker uniek te noemen
Ronald Kreugel
says:Notch Up lijkt een combinatie tussen een piramidespel en een referral program/referentiebonus. Met het laatste is niets mis, veel organisaties doen dit om hun vacatures te vullen.
Als meerdere ‘vrienden’ jou een dienst bewijzen door je via Notch Up uit te nodigen, wie krijgt dan uiteindelijk de 10% premie? Als alleen de eerste die jou heeft aangemeld die premie krijgt, dan is het een piramidespel en moet je er als de kippen bij zijn om goed te verdienen.
Marc Drees
says:@Gijs:
In Amerika was er aardig wat commotie omdat bepaalde personen hele series uitnodigingen kregen van hun ‘vrienden’ om zich bij NotchUp te registreren.
En ik zou zeker niet willen profiteren van het feit dat ik mijn echte vrienden of zakenpartners attendeer op een dienst die voor hen interessant zou kunnen zijn.
Misschien ben ik wel te ouderwets of te netjes, maar ik verdien mijn geld liever met een daadwerkelijke inspanning. Of zou ik daarom nog steeds armlastig zijn?
gijs
says:Volgens mij ben je iets te kritisch. Als ik iemand anders help, dan mag ik daar toch best een vergoeding voor krijgen? En indien dit succesvolle sollicitaties tot gevolg heeft dan mag het bedrijf er toch wat aan verdienen?
De tone-of-voice is waarschijnlijk wat te Amerikaans, maar voor een startup hebben ze het toch redelijk voor elkaar?
Gijs