Ga ik schrijven over Gen Y? Wat weet jij daar nu van Bas? Nou, een beetje. Ik val met bouwjaar 1978 tussen Gen X (tot 1976 zegt men) en Gen Y (vanaf 1980) in, dus ik ben generatieloos. Ik heb dan wel veel jongeren vrienden en vriendinnen (van rond de 20 nu), maar ook dat is maar een beperkte steekproef. Echter, ik was afgelopen week op een sessie van Universum en die doen onderzoek naar studenten en werkgevers. En daaruit kwamen voor mij een paar eye openers naar voren.

Generatie Y doet namelijk veel meer met de ouders. Jawel, als je Floor en Marc hier tekeer ziet gaan geloof je het niet, maar Generatie Y controleert alles dat van belang is met de ouders. Een uitspraak in het onderzoek was o.a. ‘ik was er voor haar eerste dag op school en nu ben ik er voor haar eerste dag op werk’ aldus een moeder van een Gen Y’er. Ik hoorde van een uitzendbureau voor studenten nu dat ze inderdaad merken dat de kandidaat enthausiast is en toezegd, ze pas zeker weten of hij/zij het doet als ze met de ouders gesproken hebben. Ook komt het gewoon voor dat een ouder meekomt op sollicitatie gesprek, jawel. Vreemd, misschien, maar steeds minder zo blijkt. Wel moet je de persoon in kwestie natuurlijk zelfstandig spreken, maar er waren partijen die er niet meer van stonden te kijken.

Merrill lynch, de hele grote zakenbank, had recent een probleem. Veel van de aanbiedingen werden namelijk door de jongeren niet meer geaccepteert. Het aantal sollicitaties bleef gelijk net als het aantal offers, maar het aantal hires liep terug. Nu hebben ze ‘parents days’, dagen waarop de ouders van kandidaten een kijkje mogen komen nemen op de beursvloer. Het aantal mensen dat het aanbod accepteert is hoger dan ooit.

Het is bijzonder, maar nu ik naar mijn vriendengroep van 18 tot 20 kijk zie ik inderdaad wel een hele sterke ouderlijke band. Begrijp nu een aantal dingen ook beter. Maar als bedrijven moet je hier dus op inspelen. Ouder dagen op werk (in plaats van kinderdagen?) en het respecteren hiervan.