Voor mij is Shally Steckerl de ongekroonde koning van recruitment stalkers. En hij maakt zijn kennis te gelde; met spreekbeurten, consulting diensten , een boek (Electronic recruiting 101) en met de bekende Google en Linkedin cheat sheets.
En het is blijkbaar lucratieve business om mensen te stalken op sociale netwerken; want in de afgelopen weken zijn er twee boeken op dit gebied uitgekomen:
- Hiring inside Facebook, van Jim Durbin
- Recruitment via Linkedin, van Jacco Valkenburg
Dit zijn how-to gidsjes die aan recruiters (niet per definitie de meest technisch vaardige mensen) uitleggen hoe ze een sociaal netwerk kunnen uitnutten door hun gebruikers te stalken.
Het is natuurlijk logisch dat een plaats op het Internet waar veel mensen samenkomen een soort baken is voor allerlei soorten parasitieten; levensvormen waar niet om is gevraagd maar die blijkbaar onvermijdelijk zijn.
En ik kan zo gauw drie soorten parasitieten onderscheiden, op grond van hun irritatiewaarde:
- Hoge irritatiewaarde. Dit zijn de echte kwaardaardige spamming en phishing parasieten. Als rechtgeaarde parasiteiten kunnen zijn nog wel eens dodelijk blijken te zien voor hun gastheer.
- Gemiddelde irritatiewaarde. Hieronder schaar ik alle recruiters die sociale netwerken afgrazen op zoek naar kandidaten. Stalkers dus.
- Lage irritatiewaarde. Marketeers die onhandige maar goedbedoelde pogingen doen om ons te verleiden hun producten of diensten af te nemen. Waarvoor we ondertussen een filter in de hersenen hebben ontwikkeld waardoor we die verleidingspogingen niet eens meer opmerken.
Overigens zal het van de persoonlijke voorkeur afhangen of recruiters en marketeers in bovenstaande volgorde wilt plaatsen of zou willen omdraaien.
Bij elkaar hebben deze parasitieten echter een formidabel negatief effect op de gebruikerservaring van zo’n sociaal netwerk. Het ding is er namelijk niet voor bedoeld.
Waardoor hun gezamenlijke activiteiten weleens de ondergang van het netwerk kunnen versnellen. Wat betekent dat ze op zoek moeten naar een nieuwe prooi. Echt parasitair gedrag dus!
Marc Drees
says:@Laura:
Wat zwaarder weegt is de behoefte van de individuele gebruiker. En helaas wordt daar geen rekening mee gehouden. Ook niet op Linkedin, waar je zonder problemen werkgerelateerde mails kan ontvangen ook al heb je aangegeven daar niet voor in te zijn.
Naarmate meer recruiters de sociale media ‘ontdekken’ zal dit probleem toenemen, omdat recruitment weliswaar een sales en marketing functie is maar het zogenaamde conversational marketing nog minder is doorgedrongen in recruitment.
En carpet bombing via massa e-mails kan misschien het huidige probleem oplossen met het structurele probleem alleen maar vergroten.
En afwachten zullen we allemaal moeten doen; tenzij iemand een kristallen bol kan duiden
Laura Zijlstra
says:Grappig, net nadat ik dit stuk doorgenomen had, kwam ik in het volgende blog, https://www.hrlog.nl/2008/06/03/ago-werving-sociale-netwerken-nog-steeds-niet-benut/ deze quote tegen:
“4% van de werkzoekenden geeft aan wel eens door een werkgever op Hyves te zijn benaderd voor een vacature. In 2007 was dit 3%. Tegenover deze benadering staat 45% zeer positief en 21% zeer negatief.
Kenmerkend door de aard van het sociale netwerk LinkedIn is de grote bereidwilligheid van gebruikers om benaderd te worden voor een passend vacature-aanbod. 71% staat hier positief tegenover.” (AGO onderzoek van iG!)
Dit stukje is getiteld ‘sociale netwerken nog steeds onbenut’. Staat dat haaks tegenover de titel van deze post..?
Dus, de vraag die dit bij mij oproept: wanneer is iets dan stalken of spammen? Wat weegt zwaarder? De 45% positieve of de 21% zeer negatieve? Natuurlijk, in de ideale situatie zou die eerste groep wel benaderd worden en de laatste nooit. En daar haalt Jacco een goed punt aan, want bij LinkedIn kan je inderdaad aangeven waar je interesse in hebt. En is LinkedIn niet heel streng tov spamming? Dus in welke mate kunnen deze ‘parasieten’ echt actief hun werk doen?
De huis-aan-huis folders en massa-marketing bestaan nog steeds. Ik ben overtuigd van het feit dat een niet-werkende tool vanzelf verlaten wordt. Marktregulatie. Net zozeer als dat ik overtuigd ben van de voordelen van target marketing. Is het niet eerder een kwestie van onwetendheid (of luiheid?) van recruiters dat ze overgaan op massabenadering?
Degene die meer afweten van marketing, zullen hier minder snel toe geneigd zijn. Zij zoeken naar iets dat het verschil maakt, ze toegevoegde waarde geeft. De persoonlijke benadering. Dat soort recruiters sprak ik vanmorgen ook weer bij het Recruitment Event. Die aangaven, dat ze de persoonlijke benadering zeker beter vonden. Maar dat het soms in kort tijdsbestek slimmer was om een massamail te verzenden, om die positieve 45% te bereiken en zo hun concurrenten snel voor te zijn…
Al met al: heeft dit een ‘formidabel negatief effect’ op Social Networks? Ik vraag het me nog af..
Bas van de Haterd
says:Ach Jorrit, je roept dat nu, dus ik denk: ik check even. Maar het enige keurmerk voor e-mail marketeers in Nederland zie ik geen Otys bij staan. Of enige van je klanten wat dat betreft.
Ja, ik chargeer. Jij vind dat ik het niet hard kan maken, best, je bagataliseert namelijk en hebt me nog geen enkel bewijs gegeven dat enige uitspraak niet hard was (alleen dat je het niet belangrijk vind of dat iedereen het doet, dat is heel iets anders). Och, laten we er maar een punt achter zetten.
Jorrit Blok
says:@Bas
Wij zijn lid van zulke organisaties. En jij neemt dingen aan. Je chargeert. Je beticht mensen van zaken die je niet hard kunt maken. En dat is niet erg. Daar ben jij een consultant voor. En daar heb je zo je eigen agenda door. Jij hoeft niet waar te maken wat je roept. Je hoeft het alleen te blijven roepen. Dat geldt niet voor iedereen. En mensen die wat doen in plaats van het alleen maar tegen anderen te roepen, lopen altijd het probleem dat ze niet perfect zijn. That’s all wat mij betreft.
Bas van de Haterd
says:@Jorrit: dergelijke platforms bestaan al jaren, dus die handschoen hoef ik niet op te pakken, daar kan je je zo bij aansluiten.
Maar dat is dus het probleem van de recruitment industrie als geheel, men kijkt zelden of nooit naar buiten. Behalve Bas Westland en Ben Holewijn ben ik nog nooit iemand tegen gekomen op een 212, IPAN of ander nieuw media event. En dan is het vreemd dat er mensen zoveel kritiek leveren op bepaalde policies, terwijl iedereen het doet.
Het enige wat ik heb gepoogd te doen hier, maar wat niet tot je doordringt, is dat jij begint met te zeggen dat je zo geweldig veel doet en het allemaal wel meevalt. Dan zet je een toon. Je zegt zelf: we hebben overeenkomsten voor goedkoper trainingen. Pak de handschoen op zou ik zeggen, en de rekening, als het je echt zo aan het hart gaat. Dat verwacht ik niet van je, net zo min als van al die anderen, maar dan moet je ook niet zo hoog van de toren blazen hoe veel je wel niet doet. Ik geef aan hoe veel je wel niet zou kunnen doen. En ik zeg niet dat je mij moet inhuren, ik geef aan waarom als je zelf trainingen geeft met deze visie en mentaliteit er dus zo weinig veranderd.
Maar goed, dat is de eindeloze discussie waar het steeds om draait en waar we op dit blog meestal ook over gaan. Het beste zijn is soms niet goed genoeg, als iedereen onder de maat scoort. En als je druk bezig bent met processen en software ben je bezig met verbeteren wat er is, niet met te zoeken naar een optimale situatie. Dat is niet erg, niet onlogisch, maar daar moet je je wel bewust van zijn. En dan moet je niet roepen dat het wel meevalt, dat we het al eeuwen doen en noem het maar op. That’s all.
Jorrit Blok
says:@Bas,
we kennen elkaar niet al jaren:) Dat is één. En echt, je bent allerlei aannames aan het doen over onze processen. Voornamelijk om in twijfel te kunnen trekken wat ik toch heel duidelijk zeg. Bovendien geef ik aan dat wij een proces hebben en lijkt het me vrij zinnig, als je zo hard-core de puritein wilt uithangen (altijd makkelijk als je zelf geen service aan je klanten hoeft te leveren op basis van een workflow proces) zou ik mijn zegeningen tellen met hetgeen ik zojuist schreef. Want het geeft aan dat je 1) geen exclusiviteit hebt op het gebied van dit soort denken 2) er mensen zijn die zulke overwegingen daadwerkelijk omzetten in beleid en er op toezien dat het wordt uitgevoerd.
Tenslotte, als je wilt dat ik je inhuur om mijn klanten te trainen, dan weet je vast mijn telefoonnummer wel. En ook hier neem je weer vanalles aan. Wij hebben met allerlei bureaus en mensen overeenkomsten om ervoor te zorgen dat onze klanten betaalbaar getraind worden. En we hebben zelf hele goede mensen die dat dagelijks doen.
Ook staan wij er alleszins voor open om deze discussie op een constructieve manier verder te voeren, bijvoorbeeld op een door jou te organiseren platform waar het onderwerp spamming door vertegenwoordigingen uit de industrie worden besproken. Als je echt wat wilt veranderen denk ik dat dat een veel betere manier is om je energie te verbruiken dan mensen die al wel een policy hebben en die overduidelijk in praktijk brengen, te betichten van iets wat 1. een mogelijk veel groter probleem is en 2. gewoon niet waar is.
En weet je wat? Wij willen het nog wel sponsoren ook. Dus, zeker gezien alle bovenstaande en eerdere misverstanden zou ik je willen uitdagen om de handschoen op te pakken en 1. een platform te organiseren dat zich met regelgeving of advisering op dit gebied gaat bezighouden en 2. je eerst eens van onze policies te overtuigen voor je er foutieve aannames over doet.
Je verandert de wereld niet door zomaar vanalles te roepen. Poten in de modder Bas. Make it happen!
Bas van de Haterd
says:@JOrrit: tja, je maakt mijn punt iedere keer voor me, maar je wilt het niet inzien, dus ik zal toch nooit tot je doordringen, maar laat ik het nog één laatste keer proberen.
Je stelt: in onze klantenkring hebben we maar weinig partijen die spammen. Ten eerste is dat afhankelijk van je definitie van spam, maar het feit dat je er geen nul hebt vind ik al een zwaktebod. De eerste keer dat ik een relatie van me zag spammen is hij tot de orde geroepen en heeft hij te horen gekregen, nooit meer, anders out.
Ten tweede zeg je al: wij trainen ze. Maar je geeft ondertussen aan dat je niet echt goed bezig bent. Want hoewel je je irriteert aan telefoonterreur, vind je het ook logisch en zeg je dat je die mensen anders ergens in belet. Dat is onzin. Klinklare onzin. Je bent namelijk op 101 manieren te bereiken en ongevraagd bellen is goedkoop en slecht. Elk bedrijf dat zich op de consumentenmarkt daartoe verlaagt verdient het morgen failliet te gaan. Telefonisch consumenten (B2B ligt dat anders) ongevraagd benaderen is een teken van een gebrekkige marketing. Punt.
En je beticht me van gebrek aan kennis, maar daar geef je zelf weer ook erg veel blijk van. Want die 10.000 mensen, heb je die zelf gevraagd? Allemaal gebeld? Nee, dus weet je dat? Nee, je weet wat je verteld is. En als je doorvraagt zal niemand zeggen dat ze er blij mee zijn, hooguit dat ze het een noodzakelijk kwaad vinden. Want ik wil die ene baan niet mislopen en dus moet ik die 100 niet goede banen in mijn mailbox accepteren. En precies DAAR zit het verschil in inzicht. Ik vind dat mensen dat NIET moeten accepteren. We doen dat omdat we er van uit gaan dat het niet anders kan, maar wat blijkt: het kan anders.
Je kan als recruiter namelijk ook de tijd stoppen in het voortraject en echt weten wie waarvoor in de markt is. Maar dat is tijdrovend mensenwerk. Het is totaal niet nodig om al die mensen te mailen als je heel goed weet wie wat wil, en daar hoeft geen technologie aan te pas te komen.
Dus misschien dat jullie het beter doen dan een aantal van je concurrenten, maar goed is het nog steeds niet. En het ergste is: je geeft weer duidelijk aan niet eens te weten wat goed is (wat je bewijst met je WNF casus). En als je mensen traint met deze visie, die dus uitgaat van acceptabel en niet van goed, dan voeg je dus nog steeds niets toe. Als je echt interesse zou hebben in het verbeteren van de markt dan huur je dus gewoon goede, onafhankelijke mensen in die echt weten wat er in de markt speelt en laat je die je klanten trainen. Maar dat kost natuurlijk weer te veel, dat snap ik ook wel.
Maar goed, dit is een nutteloze discussie, want ik heb al jaren geen illusie dat er iemand ooit tot jou kan doordringen, dus bij deze is dit mijn slotpost.
Marc Drees
says:@Jorrit:
Fijn dat je ons deelgenoot maakt van je tafelgasten; maar het feit dat je met Shally brood hebt gebroken is geen argument voor een andere kwalificatie.
En als ik me niet vergis heb ik hem de koning van recruitment stalkers genoemd. Als je how-to gidsjes uitgeeft onder de naam Linkedin cheat sheet is die kwalifactie niet geheel onverdiend…
Jorrit Blok
says:@All
By the way, ik heb vorige week uitgebreid met Shally Steckerl gedineerd en de volgende dag nog eens met hem rond de tafel gezeten. Shally is absoluut niet iemand die onnadenkend is en hij is zeker niet de “koning van de spam”. Wat Shally doet heet “Electronic Recruiting” of ” Cyber Sourcing”. Het is gewoon electronisch headhunten en mede derhalve niet heel anders dan reguliere headhunting. Shally is een uitzonderlijk intelligent en doortastend mens, die erg veel succes heeft met zijn “aanpak”, daardoor in de US een behoorlijke beroemdheid is geworden en graag andere mensen laat delen in zijn succes. Ik vind daar niet veel “slechts” aan en zou dus wel een beetje nuance willen aanmerken in de kwalificatie die Marc hem in zijn oorspronkelijke artikel geeft.
Jorrit Blok
says:@Marc,
kijk, dat vind ik een veel zinnigere manier van uiten. Bovendien scheer je hiermee niet iedereen over één kam. Wij doen toevallig precies wat je aangeeft. In onze klantenkring bevinden zich maar weinig bedrijven die daadwerkelijk spammen. We leveren bulk-mail gereedschappen om onze klanten in staat te stellen op grote schaal contact te houden met de mensen die zich in hun database hebben ingeschreven. Elke e-mail is voorzien van een “afmeld-regel” en hoewel we wel eens de vraag hebben gekregen of een van onze klanten “buiten de procedure om zou mogen werken”, hebben we dit nog nooit toegestaan. De procedure is, dat wanneer een ontvanger zich afmeldt voor een “nieuwsbrief” die door een van onze klanten verstuurd is, wij dwingend en onveranderbaar zorgen dat dit ook niet meer gebeurt. Natuurlijk gaat er wel eens wat mis met dat soort procedures, maar zoals je aan het bovenstaande kunt zien, hebben we in ieder geval de intentie om zoveel mogelijk te voorkomen dat er door onze klanten gespamd wordt. Mede en vooral omdat we vinden dat het iemands brand geen goed doet om als spammer gezien te worden.
We hebben precies één klant waarvan ik weet dat ze er een wat minder gepersonaliseerde strategie op na houden. Zij sturen (net als bijv. S3 group) elke kandidaat die in hun database staat elke nieuwe vacature die ze opnemen. Ook zijn spammen niet in de werkelijke zin van het woord, omdat ze wel degelijk rekening houden met de wens van de kandidaat. Toen ik ze confronteerde (ja dat doen we dus) met het feit dat zo’n massale aanpak de indruk (!) wekt dat het om spamming gaat, lieten ze me zien dat de meeste van hun (10.000) kandidaten er helemaal geen probleem mee heeft dat soort informatie van hen te ontvangen. En dat ze iedereen die zich “afmeldt” persoonlijk even nabellen om te vragen naar de reden. Waarna de afmelding gewoon plaatsheeft.
Ik moet toegeven dat ik er ook wat moeite mee had toen het speelde, maar eerlijk gezegd ben ik er nu niet meer zo van overtuigd dat ze ongelijk hebben in deze benadering. Er zijn ook nog steeds heel veel mensen die wél huis-aan-huis bladen willen ontvangen.
Mijn moeder pluist ze zelfs helemaal uit en komt soms met heel onverwachte berichten die ze in één ervan heeft opgepikt (meestal tweedehands bankstellen en mensen die overleden zijn die ik heb gekend 🙂
Niets is puur slecht of puur goed. Het is maar net van welke kant je het bekijkt. Ford maakt goede auto’s maar ze zijn slecht voor het millieu. Marc weegt af of hij in een kleinere auto wil rijden die minder slecht voor het millieu is, of zelfs of hij voortaan op de fiets wil gaan omdat dat helemaal niet slecht voor het millieu is (en goed voor zijn conditie!). Maar toch heeft hij een mooie ford mondeo (met extra vervuilende motor en veel chroom als ik het mij goed herinner). Voor de duidelijkheid, ik ben nog veel erger….dat op zich maakt Marc niet “slecht” en mij niet “slechter”. Met mijn auto doe ik ook veel goede dingen en mogelijk compenseert dat iets.
Zo is het wat mij betreft ook met het verzenden van bulk-mail. De vraag is, als het WNF bulk-mail verstuurt om veel mensen te informeren en geld te verzamelen voor de natuur, is dat dan slecht omdat ze veel mail versturen? Ik denk het niet. In fact, ik wordt ook regelmatig gebeld (phone-spam) door dit soort organisaties, op tijden dat ik dat niet wil, op een manier waarop ik dat niet wil, met de vraag of ik 5 euro per maand wil storten. Ik irriteer me daaraan, maar begrijp wel dat als ik die mensen belet mij te bereiken, ze mijn geld voor het goede doel niet krijgen.
Is het vinden van een nieuwe baan voor iemand slecht? Slechter dan geld inzamelen voor een nieuwe baan? Maakt de manier waarop we dat doen het slecht? Of is er zoiets als grijs in het kleurenpalet?
Ik vind het prima om een issue te bespreken, maar heb een hekel aan chargeren. Zeker als het gepaard gaat met name-calling en slecht geinformeerd zijn.
Dank voor je reactie Marc!
Marc Drees
says:Mijn tweede baan was bij een bedrijf genaamd Vierhand. Op dat moment actief in B2B direct marketing (zeg maar listbroking) en huis-aan-huis folderen.
Hoewel Vierhand niet meer bestaat (overgenomen door Schober Direktmarketing in de jaren negentig) wordt nog altijd met hagel geschoten. Buitengewoon ineffectief. ‘Dankzij’ e-mail misschien minder milieu vervuilend maar niet minder irritant. Want door de lage kosten is het tegenwoordig spamming achter grote motoren.
En binnen de recruitmentwereld spelen ATS’en hierin natuurlijk een belangrijke rol. En het is weinig verheffend om je daarbij achter de wens van de klant te verschuilen.
Natuurlijk zijn er voldoende voorbeelden te geven waarbij bulk e-mail een zinvolle en relevante rol kan spelen. Helaas zijn er meer voorbeelden te geven waarbij een bulk e-mail geen zinvolle toevoeging is, of zelfs als spam kan worden gekwalificeerd.
Het zou ATS leveranciers sieren als zij hun klanten trainingen aanbieden hoe verantwoord om te gaan met e-mail als marketing medium. Forrester heeft hier een uitgebreide serie artikelen aan gewijd die feitelijk verplichte kost dienen te zijn voor eenieder die overweegt e-mail als marketing kanaal in te zetten.
Bas van de Haterd
says:Als Keith mee wil lezen moet hij gewoon Nederlands leren en integreren. Hij heeft er hier lang genoeg voor gewoond, dus dat is geen reden om op dit blog Engels te gaan spreken (en ik weet ook dat er veel Nederlandse lezers zijn die moeite hebben cq. geen zin hebben in Engels op dit blog. Wij hebben een keuze gemaakt qua taal, daar kan je je aan houden of gewoon je mond houden).
En je voorbeeld is zeer sprekend. Want ja, ik denk dat we een behoorlijk deel van de vrachtenwagens kunnen afschaffen als je bedenkt dat 30% tot 40% leeg rijdt. Dan kan je dus een behoorlijk deel afschaffen, tel daarbij op dat er veel betere vervoersalternatieven zijn (die iets duurder zijn soms, maar daardoor niet per definitie minder) en je maakt precies mijn punt.
Het feit dat er bedrijven zijn die draaien op mass mail wil niet zeggen dat dat wenselijk is. Sterker, het is gelukkig zelfs tegenwoordig strafbaar in een (in mijn optiek te beperkt) aantal gevallen.
Maar je geeft precies mijn punt aan. Geldgraaiende ondernemers die hun eigen portemonee als hoogste doel hebben, daar is spam vandaan gekomen en dat wordt nu door diezelfde mensen recht gepraat omdat we het allemaal doen. Precies zoals je verhaal begon, we ronselen al 200 jaar mensen, dus wat we nu doen valt wel mee… Tja, het is maar vanaf welk perspectief je het bekijkt.
jorritblok
says:@bas
Ben je nou serieus aan het propageren dat we email programma’s (outlook kan het ook) gaan lopen mankeren omdat jij vindt dat meerdere mensen mailen onethisch is? Terwijl er hele bedrijven puur draaien op het verzenden van mass mail? Ik neem aan dat ik de lezer niet hoef te overtuigen van het gehalte van zo’n statement. Zoiets als zeggen dat vrachtwagens slecht zijn voor het millieu en dat willen oplossen door vrachtwagens af te schaffen. Een beetje pragmatiek zou je argumenten kwalitatief wel sterker maken hoor bas.
Ps. De commentaren zijn in het engels omdat ik reis met keith robinson en we samen het commentaar maken. Misschien moet je eens een topic schrijven over de kleingeestigheid van nederlandse bloggers als het om de engelse taal krijgt. Als het niet engels mag, zullen we jullie blog voortaan maar moeten onthouden van de commentaren van mensen die al heel lang bewijzen verstand van zaken te hebben.
Bas van de Haterd
says:Het is nog steeds een Nederlands blog, dus zullen we het gewoon in het Nederlands houden?
Als je serieus bent in SPAM reduceren zou je het niet mogelijk maken meerdere mensen tegelijk te mailen vanuit één applicatie. Dan ben je meteen 90% van je klanten kwijt, want de overgrote meerderheid kan niet zonder. Maar ATS’en maken het mogelijk. Indien de technologie niet werd aangeboden en elk mail adres zou nog los van een CV worden overgetikt, zouden we de SPAM niet hebben.
Otys is daar niet beter of slechter in dan enige andere ATS, maar de technologie is hierbij wel de initiator geweest van de slechte gewoontes die de afgelopen 10 jaar zijn aangeleerd. Daarin is geen enkele ATS heiliger dan de andere, dus ga niet het heilige boontje uithangen.
jorritblok
says:@bas
Thank you for recognizing that one of the reasons for the ammount of spam being sent out is a result of poor matching. Something we know but we (keith and i) and you (marc and bas) are passionate about.
However, to address the broader issue: do you shoot the horse or the messenger? Thought leaders like yourself and f.i ricardo risamasu have been at the forefront of educating recruiters to the potential of social networking.
Why are you supprized that, once educated, they don’t use the techniques and opportunities you train them? We respond to the opportunities you create.
We do understand that you, like we, want best practice, a reduction in spam, want jobboards to respect the privacy of the candidate, but to achieve this we as an industry should sit down and talk, something that is not likely to happen.
Bas van de Haterd
says:Ik wacht je boek met spanning af Jacco. Marc is zoals gebruikelijk erg chargerend en dat is goed, want als je meteen alle nuances ergens in legt ben je net JP, niemand weer uiteindelijk meer of hij nu ergens voor of tegen is, alleen dat er veel nuances zijn 🙂
Jorrit (en Keith) omschrijven weer precies het probleem wat Marc en ik altijd aangeven: We weigeren te leren en geven alles aan als acceptabel omdat we het al 200 jaar zo doen. Want we willen niet vooruit (dat bewijzen ze nu ook weer). Niemand heeft enige concerns over de gebruikte tactieken (tenminste, niet op Kennedy) omdat we het altijd al doen. Of het niet altijd al laakbaar en borderline crimineel gedrag is, is dan niet relevant.
Het is zoiets als Spammen (waar recruiters ook steeds beter in worden met dank aan ATS’en zoals Otys die het mogelijk maken). Ja, we versturen nu eenmaal onrelevante mails want dat doen we al sinds de begin dagen van het internet. En als we daadwerkelijk via mensenwerk moeten uitzoeken wat een goede kandidaat is, daar hebben we geen tijd voor als recruiter. Onzin natuurlijk, want als je 10 geschikte kandidaten in je database hebt en je mailt er 1.000 heb je niet meer kans dan dat je die 10 identificeert en vervolgens persoonlijk benaderd.
Neem een voorbeeld aan Bas Westland. Die heeft GEEN templates meer (er mag geen standaard mail meer uit) bij zijn W&S bureau en hij heeft de hoogste Personal Message relevantie score op linkedin. Maar helaas, een zwaluw maakt nog geen zomer.
Jacco Valkenburg
says:Beste Marc,
Ik kan je geruststellen, mijn boek bevat veel do’s EN don’ts. Het gaat over het gebruiken van LinkedIn als extra wervingskanaal. Hoe je je (online) employer brand kunt beïnvloeden, kandidaten persoonlijk benadert om hen te interesseren voor een baan of hiermee een langetermijn relatie opbouwt. Ik besteed ook veel aandacht aan hoe je LinkedIn NIET moet gebruiken. Het gaat tenslotte om een professioneel netwerk en je (werkgevers)merk.
En wat betreft de gebruiker, die is echt niet zo zielig en hopeloos op een sociaal netwerk als je doet voorkomen. Men kan simpel weg aangeven niet open te staan voor career opportunities (eventueel met een NEE-sticker), de connectie verbreken met een stalker, het profiel of communicatiemogelijkheden afschermen of zich weer uitschrijven bij groepen als die niet blijken te voldoen aan de verwachtingen (waar men zich overigens zelf heeft aangemeld).
Maar goed, de inhoud van het boek kan je ook nog niet weten want het verschijnt pas volgende week.
Marc Drees
says:Een ideetje voor sociale netwerken naar aanleiding van de opmerkingen van Jorrit Blok en Keith Robinson:
Laat bij de registratie of bij het aanmaken van een profiel de gebruiker kiezen uit een aantal teksten die bij het profiel kunnen worden geplaatst:
– Acquisitie naar aanleiding van dit profiel wordt niet op prijs gesteld
– Reclame op basis van dit profiel wordt niet op prijs gesteld
– Kopieren van dit profiel, of delen daarvan, is ten strengste verboden
Een soort Nee – Nee – Nee sticker. Hoewel het aantal Nee’s vast veel groter zou kunnen zijn.
Marc Drees
says:Jorrit/Keith:
Let me think… Yep, rounding up sailors with thugs could describe recruiting accurately. Isn’t it just mind boggling what progress we have made in a couple of centuries.
Now electronic thugs can try and round up just about anybody. The channel changed, the methods remain comparable.
It might be strange to the two of you (diabolical twins?) but there are also a lot of people on social networks that aren’t pimping themselves to recruiters.
And why doesn’t it strike me as odd that these ‘best recruitment practices’ are all over the Kennedy show? Ahh, right, its all about recruitment out there… How strange that recruiters don’t find this an issue.
Jorrit Blok
says:@Marc
Excuse us for writing in english, I am sitting with Keith and it is difficult discussing this in english and then writing in dutch. This is what we both think.
Firstly, we are really pleased that you bring this topic to the table. We were just this week at a leading conference in the US (Kennedy Information, Las Vegas) where topics such as Social Networks, Sourcing (Cybersleuthing), Sourcing Techniques and best practice in recruitment were discussed.
Interestingly nobody seemed to feel under the best practice debate, that using the techniques that you critisize, is an issue. Wrongly or rightly.
Putting aside the individual, these techniques are part of 21st century hiring strategies. Why?
Because they were part of 20th century strategies, 19th and 18th…. Twohundred years ago, to get sailors, gangs went out into bars to get the drunks onto the ships. It was called pressganging. Nobody believes in that anymore!
Marc, you yourself came out of the staffing sector. And we all know how recruitment and headhunting has operated. Recruiters try to find a candidate by ringing people and asking if they know anybody. Pre-web, using directories and databases. In a very “closed” environment. Ten years ago, recruiters used to try to access company telephone directories and other closed databases. The first generation of the cyber-terrorist – very bad.
The wonder of the social network is, that it is very transparent. And we all in our industry know that many jobseekers use social networks to get themselves headhunted. Equally we understand that if you join a social network not to be headhunted, this could be a negative experience. But in reality good headhunters would find that person anyway. Is it better to get a phonecall at work asking if you would like a new job, or getting an e-mail inviting you to a new job?
Transparency rules – ok
Kind regards, Jorrit Blok and Keith Robinson