Op ThinkTomorrow werd ik aangesproken door Jacco, de auteur van het boek Recruitment via Linkedin (dat op mijn ‘deze zomer te lezen lijst’ staat).  Hij stelde dat ik een bredere visie had dan eerst m.b.t. met wie je moet connecten in Linkedin, ik stelde dat mijn nuances beter naar voren komen. Maar inmiddels heb ik er over nagedacht en Jacco, je had wel gelijk. Ik moet toegeven, het is niet enkel de nuance die er beter uitkomt, ik heb inderdaad geleerd doordat anderen mij hebben laten zien dat die andere weg ook kan werken. Waar gaat dit nu over?

Het gaat over de kwalitatieve of de kwantitatieve route in Linkedin. De route om ‘zoveel mogelijk mensen te connecten’, zoals mensen als Dave Mendoza (ruim 18.000 connecties) of Octavio Pitaluga (21.600 connecties) wereldwijd helden in zijn. Hoewel ik deze weg jaren heb afgewezen, zie ik de business modellen die daar nu op gebouwd worden en het is dus een manier om je Linkedin profiel uit te bouwen. De weg van de kwantiteit.

Nu krijg je daar meteen mensen die dan zich aangevallen voelen. Immers, Bas noemt dit kwantiteit en niet kwaliteit, we willen allemaal kwaliteit zijn en dus vinden we dat je het niet zo mag noemen. Maar elk grote bedrijf levert kwantiteit. Neem Shell (of enige andere benzine fabrikant bijvoorbeeld). Als die echte kwaliteit leveren (en ik praat dan dus over top kwaliteit) zouden ze per auto een andere benzine maken. Ik hoor u al denken (en als ik dit in een zaal vertel al zuchten) “ja, dat kan natuurlijk niet”. Nou, het kan wel, alleen zijn wij niet bereid er in grote getalen voor te betalen en is Shell niet van plan zijn marge in te leveren. Hetzelfde geld voor banken, die leveren enkel kwantiteit. Daarom hebben ze voor ‘de happy few’ private banks in het leven geroepen. En zelfs die leveren veelal weer kwantiteit, want daar staat dan weer een niveau aan personal finance professionals die niet bankgeboden zijn boven.

Dat is wat ik bedoel met kwantiteit vs kwaliteit. Kwaliteit kijk ik naar de optimale, ultieme, kwaliteit. Dat wat door nieuwe technieken steeds beter toegankelijk wordt, maar nog lang niet er is, behalve in enkele gevallen.

De route van de kwaliteit in Linkedin is dus enkel connected met mensen die je kent. Die je echt kent en eventueel zelfs vertrouwd. Waar als je de vraag krijgt: zeg, die persoon, wat is dat voor iemand, je geen 5 seconden hoeft te denken: wie is dat ook al weer. Dat is de weg van de kwaliteit. Het kan natuurlijk ook andersom, namelijk dat die personen jou kennen. Vooral voor mensen die veel spreken, zoals ikzelf maar ook b.v. Martijn Aslander, is het altijd lastig om te bepalen waar je de grens trekt. Martijn trekt die bijvoorbeeld bij de vraag of mensen iets voor hem zouden willen doen. Is een hele mooie denk ik. Zelf ben ik nog één stap kritischer, als iemand in een event heeft gezeten maar me vervolgens niet heeft aangesproken wijs ik deze meestal toch af. Ik zou geen referentie kunnen geven, dat is doorgaans mijn criterium. Hoewel ik de mensen in mijn trainingen wel weer altijd toelaat, maar er vaak later uitgooi omdat ik nooit meer iets van ze hoor. En ja, het opschonen van je linkedin account hoort in mijn optiek bij de route van de kwaliteit.
Maar nogmaals: geen van beide is beter dan de andere. Het ligt eraan wat het beste bij je past. Ik ben een niche marketeer, ik houd van mensen, van menselijk contact, van interactie. Dus de route van de kwaliteit past het beste bij mij. Massa marketeers, mensen die één product zoveel mogelijk willen verkopen bijvoorbeeld. Adviesdiensten, hoge toegevoegde waarde diensten, die doe je meestal niet via de massa.

Voor recruiters zijn ook beide paden bewandelbaar. De eerder aangehaalde Dave Mendoza is zeer succesvol met zijn massa aanpak. Door zijn enorme netwerk kan hij massa marketing toepassen op recruitment. Zelf vind ik dit rieken naar SPAM, maar het is het natuurlijk niet aangezien de mensen die met hem linken dit weten en hij ook uitschrijf mogelijkheden heeft. Bas Westland van Epeople bewandeld de weg van de kwaliteit en is daarmee één van de succesvolste IT recruiters van Nederland geworden. Maar hij heeft niet de ambitie zijn bedrijf meer dan een ‘boutique’ te maken en zijn streven is meer naar ‘gelukkig zijn met wat je hebt’ dan naar ‘maximaal geld verdienen’. Door zijn kwalitatieve netwerk kan hij veel introducties vragen bij zijn contacten en dat is zoveel sterker om bij iemand binnen te komen.

Voor internationale recruiters is juist de weg van de kwantiteit vaak meer geschikt. Ook is mijn visie natuurlijk door mijn Nederlanderschap gevormd, want daar waar ik eerst een kop koffie drink voordat ik dus met iemand link is dat in landen als de VS of zelfs Engeland al lastiger. Als je internationaal werft is dat nog veel lastiger.

Dus ja, Jacco had gelijk. Ik ben van mening veranderd, het is niet enkel de weg van de kwaliteit die je kan bewandelen. De weg van de kwantiteit kan in een aantal gevallen ook zeker toegevoegde waarde hebben, maar ik zal die van de kwaliteit nog lang propoganderen.