Ik zit er niet middenin. Ik ben nog zo’n ouderwetse ziel die halsstarrig vasthoudt aan het uitprinten van de vakantiefoto’s. Ik geniet ervan om de foto’s uit dat Hema-mapje te halen en met fotolijm professioneel in mijn grote roze/grijze/zilveren fotomappen te plakken. Niemand doet dat meer. Iedereen heeft zijn/haar foto’s op Flickr en allerhande sociale netwerken staan.

Soort online fotoboek
LinkedIn is gewoon een soort digitaal adresboekje. Flickr een soort online fotoboek. Ik relativeer, ik weet wat er eerst was. Die ene computerman (type niksig haar, instappers, windjack) bijvoorbeeld. Hij maakte fade-in, fade-out, rolluik filmpjes met waanzinnig slecht geluid van bedrijfsuitjes en voor jarige vrienden. Nu legt iedereen alles vast met (foto)camera. En staat je discussie met je baas over wat slechte muziek is, op YouTube.

Ik kan, mocht ik daar de behoefte toe hebben, ook een profiel of twee opzeggen. Ik ben 22, dat mag. Zolang ik mijn Hyves profiel maar behoud. En, vooruit, op Google te vinden ben met plaatje en praatje.

Voor de generatie onder mij is dat ondenkbaar. Nul procent van hen houdt een offline, analoog fotoalbum bij. Nog eens nul procent heeft een adresboekje. Ze zijn allemaal lid van tenminste 3 sociale netwerken/profielsites. En daar speelt het zich allemaal af.

Ouwe bes
Dat bedoel ik helemaal niet ouwe trutterig. Ik weet veel van internet, sociale netwerken, blogs en killer features. Meer dan mensen die (iets) ouder zijn. Toch, iedereen die jonger is, zie ik als een bedreiging. Je kunt ze niet bijblijven. Zo ziet u maar, ook mijn generatie is ergens bang voor.