Een lifestream is, even heel simpel, een aggrator van al je activiteiten. Online én offline. Waar het zijn content vandaan haalt bepaal jij, de gebruiker. Zoals Delicious (bookmarking), Last.fm (waar-we-naar-luisteren), Flickr (foto’s-die-we-maken), of YouTube (filmpjes-die-we-maken).

Ik doe veel en veel verschillende dingen. Voor mij is een lifestream daarom zeker handig. Ik hou een beetje controle over mijn rollen op internet en ik word een completeer persoon op internet. Ik krijg, als het ware een soort Floor-portal.

Een lifestream in 10 minuten
Ik lees, ergens op een blog van een jongeman die duidelijk veel van het onderwerp weet, maar wiens naam niet is blijven hangen (slechte pb?) dat je al in 10 minuten een lifestream hebt gecreëerd.

Narcist
Ik wil lifestream, ben ik nu een narcist? Nee, want heb ik het over iets wezenlijks anders dan dat ik het in ‘het echte leven’ met mijn vrienden en/of collega’s heb? Ik praat in het dagelijks leven ook over de muziek die ik luister, vergelijk mijn keuze voor favoriete bands met mijn beste vrienden, wissel bioscoop/dvd-ervaringen uit, laat grappige filpmjes zien, vertel dat ik afgelopen zaterdag de Watt weer onveilig heb gemaakt, und so weiter. Met je lifestream maak je die informatie completer dan los op elk netwerk.

Zo luister ik 13 december ongetwijfeld heel veel Ian Siegal, in voorbereiding op het concert van de beste blues man, die die avond plaats vindt in Zoetermeer.

Plus, je bent ongemerkt bezig met het creëeren van een archief. En dat is best gaaf.

Als je lifestreaming goed inzet, kan het een geweldige uitbreiding zijn van je sociale media arsenaal. Van mijn personal brand dus. Ik ga even langsshoppen bij wat aanbieders.

Deze post verscheen eerder op ikki.nl.