Ik schrijf woensdag 25 februari in mijn agenda als de dag dat ik mijn contract tekende en mijn werkleven terug begon. Na ruim drie maanden tijd, en dat in tijde van economische recessie, ben ik terug aan het werk. Mijn ideale job? Hetgeen waarvoor ik in het begin zou tekenen? Ik vrees van niet. MAAR nu ik mijn eerste week achter de rug heb, kan ik niet anders concluderen dat ik een goede keuze heb gemaakt.

Waarom heeft het zolang geduurd? Wat is er aan voorafgegaan? Hoe ben ik daar terechtgekomen? Waarom deze keuze? Waar werk ik eigenlijk? Deze vragen zal ik nu beantwoorden.Ik zal beginnen met mijn laatste vraag. Ik ben werkzaam als recruitment consultant bij een recruitment agency IDPP genaamd.  Dit is hezelfde bureau waarover reeds geschreven onder het mom van “de aanhouder wint”. Nadat zij mij twee keer op dezelfde dag belden, zijn zij in mijn hoofd blijven dolen. Waarom belt een potentiele werkgever twee keer? Zouden zij echt zoveel interesse hebben in mijn profiel? Ik besloot vooralsnog niet te reageren, want mijn primaire voorkeur lag niet bij een recruitment agency pur sang, maar veeleer in een algemene HR-functie. Ik kwam er echter snel achter, na een tiental negatieve emails en telefoontjes, dat dit slechts ijdele hoop was. En zeker nu.

Toen ik hierover blogte kreeg ik als feedback mee, dat ik altijd open de dialoog moest aangaan wanneer er interesse in mijn profiel werd getoond. Met deze feedback in mijn achterhoofd contacteerde ik de contactpersoon bij IDPP: ik  wilde graag bij hun op sollicitatiegesprek komen. We zijn nu slechts een week verder in de tijd.

Tegelijkertijd diende er zich een andere parij aan. Na het lezen van mijn posts op deze site, kreeg ik een berichtje van Marco van Hurne – “eigenaar” van IKKI en mede-blogger op deze site – dat hij een potentiele functie in Amsterdam bij IKKI had. Daar deze functie veel potentieel vertoonde en ik interesse had om in Amsterdam te gaan leven, besloot ik ook met hun de dialoog aan te gaan. Na een aantal mislukte pogingen om tot een face-to-face gesprek te komen, kwam het er uiteindelijk toch van.

Het gesprek in Amsterdam verliep goed en de feedback die ik kreeg was ook positief. Het werd nu eens te meer tijd om serieus na te denken over een algehele verhuizing of niet. Waar ging ik wonen? Welke spullen kan ik van thuis meenemen? Wat moet ik doen om in Nederland te gaan wonen? Enzovoorts.

Na een tweetal interviews bij IDPP kreeg ik rond dit zelfde ogenblik kreeg ik een mondeling contractvoorstel aangereikt. Dit mondelinge contract was enigsinds fair, maar tegelijkerijd lag het niet binnen mijn verwachtingen. Deze verwachtingen waren gebaseerd op mijn laatste loon in Belgie en een gesprek dat ik had gehad met een IDPP werknemer. Daarom had ik besloten een tegenvoorstel te doen. Dat een van mijn interviews concreter werd door middel van een mondeling voorstel verhoogde de druk op mijn andere lopende sollicitatie bij IKKI.

Ik probeerde met IKKI een tweede sollicitatiegesprek vast te leggen om ook hier in de laatste fase van het sollicitatieproces te raken. Het gesprek werd vastgelegd (anderhalve week later) en ik had me hier op verheugd. Ik was benieuwd hoe dit gesprek zou verlopen en meer nog naar het voorstel dat zij zouden gaan doen. Ik bedoel, was het uberhaupt de moeite waard om een overstap naar Nederland te overwegen. Ik had altijd open kaart gespeeld naar beide partijen en zij wisten van elkaars bestaan.

IDPP stimuleerde me zelfs om ook bij IKKI tot in de laatste fase van het sollicitatie proces te raken.  Zo kon ik een weloverwogen beslissing maken. Nederland versus Belgie. IDPP versus IKKI. Internet Recruiter versus Recruitment Consultant. Enzovoort. Helaas is het nooit tot een dergelijke vergelijking gekomen. Huh? Bij IDPP zou ik het klantenbestand van een zwangere collega kunnen overnemen. Hiervoor zouden er nog een aantal gesprekken moeten plaatsvinden, zodat ik up to date zou zijn. Mijn pech was dat haar – van mijn zwangere collega – weeen heftiger werden en dat zij ieder moment kon bevallen. Met andere woorden IDPP kon niet blijven wachten op mijn beslissing. Ze moesten weten of ze me konden vertrouwen of dat ze iemand anders moesten rekruteren.

Met deze informatie contacteerde ik IKKI. Ik wilde het gesprek graag naar voren halen, zodat ik alsnog die weloverwogen keuze kon maken. Ik sprak met Marco hierover en dit gesprek had een uitkomst dan ik had verwacht. Het gesprek kon niet naar een eerder datum worden gehaald, omdat de persoon met wie ik het tweede interview zou hebben op wintersport vakantie was. Niets aan te doen. Uiteindelijk werd ik enigsinds gedwongen om een keuze te maken aan de telefoon, want IDPP verwacht een beslissing en IKKI kan niet toegeven aan bepaalde informatie. Ik moest kiezen tussen (1) de zekerheid van werk, een goed contract (IDPP had mijn tegenvoorstel aanvaard) en zodat ik mijn hobbies kon blijven uitoefenen of (2) een leven in Nederland, niet wetende of ik me dat kan veroorloven en het vinden van nieuwe hobbies.

Amsterdam lonkte, maar in tijden van economische recessie heb ik voor zekerheid gekozen. Het kwam aan op een viertal dagen. En achteraf kan ik niet anders zeggen dan dat het een goede keuze is geweest. Ik heb super fijne collega’s, de sfeer is goed en ik heb het geluk reeds een bestaande klantenportefeuille te hebben. Of het de juiste keuze is geweest zal ik echter nooit weten, want hoe graag ik IKKI een open einde wilde geven, Marco was resoluut aan de telefoon.