Met ingang van gisteren is elke vorm van leenreclame voortaan opgesierd met de leus ‘Let op! Geld lenen kost geld’. Met daarbij een olijk logootje van een man met een blok aan zijn been. Ger Jaarsma, voorzitter van de Nederlandse vereniging voor Volkskrediet, zegt over deze toevoegingen in de nrc.next: “de slagzin is niet spannend genoeg. Ze schrikt niemand af.”

Ik zei eergister nog, aan de ouderlijke eettafel, dat ik mij verbaasde over het aantal mensen om mij heen die: gaan verhuizen/verhuisd zijn/opties hebben op een huis/groter gaan huren. Theoretisch kan dat toch niet in deze crisistijd? Ik kan mij ook niet herinneren dat iemand van hen een lening, behalve een hypotheek, heeft.

Wie mijn blogs een beetje bijhoudt, weet dat ik wars ben van leningen (nu ja, van de IB-groep). Gelukkig heb ik ook nooit hoeven lenen, ik plunderde gewoon delen van mijn spaarrekening. Ondertussen heb ik nog wat over van mijn verhuisbudget. Zelfs na aftrek van de laatste kosten. Ik ben het paasweekend in de stad te vinden. Of is dat dan ook weer onverantwoord?