Het is nu alweer een tijdje verder sinds we de nare boodschap van het faillissement van mijn werkgever te horen en verwerken kregen. Mijn directe reactie daaropvolgende plannen zijn terug te lezen in mijn vorige blog. Om het kort samen te vatten: Ik was verbaasd, en had heeeeeel veel plannen.

Nu is het 2 weken later…

…en begint het allemaal eindelijk op z’n plaats te vallen. Ik heb het in de laatste weken erg druk gehad met werk. Vooral afrondend werk voor het (nu ook officieel dood verklaarde) moederbedrijf. Ook heb ik eigen werk gedaan (jammergenoeg nog onbetaald… omdat ik dat al afgesproken toen geld nog geen probleem hoefde te zijn), en ik heb lekker opgetreden en bandjes gekeken.

Vorige week woensdag was de curator daar. Voor het eerst. Er waren al vele wilde gedachten rond aan het zwerven over de man, en zijn snode plannen. De ontmoeting was daarom ook een redelijke tegenvaller. Hij vertelde weinig nieuws, naast het slechte nieuws dat de loongarantieregeling heel langzaam op gang komt en wij waarschijnlijk tot juni geen inkomsten zullen hebben. Verder was het eigenlijk een hele vriendelijke man, hij had geen SS kostuum aan, en hij had geeneens hoorntjes op z’n hoofd!

Het daaropvolgende weekend heb ik mij gebogen over ander ontwerpwerk (voor rijvereniging de centaur in Oud beijerland, YES!) en heb ik vooral veel geoefend en gespeeld met bands.

Afgelopen maandag ben ik eigenlijk weer overspoeld met werk (serieus, ik heb het echt in lange tijd niet zo druk gehad. Ik schrijf dit zelfs ‘eventjes tussen door’), en heb ik mijn portfolio lichtelijk bij kunnen werken. Ook kwam de curator – Cor, Cor Curator wordt hij nu ook al genoemd – weer even langs.

Of ik ondertussen al verder ben?
Nee, eigenlijk niet echt. Heb m’n portfolio bijgewerkt. Heb rondgekeken. Heb m’n cv bijgewerkt. Heb al mijn collega’s aangehoord, maar weinig verder zelf. Weet wel steeds beter wat ik niet wil, en niet kan.

En hoe de sfeer nu is?
Een van mijn lieve collega’s had precies het goed woord: Schizofreen… 🙂

Update:
Bij het schrijven van dit blog werd door een collega een stukje sluier opgelicht over de functie van onze curator. In de laatste dagen heeft de man verschillende fantastische reddingen gedaan zoals: Het heraansluiten van de internetverbinding die ervoor zorgt dat dit blog jullie bereikt. Ervoor gezorgd dat er nog een beetje geld beschikbaar is om boodschappen te doen, en wc papier te kopen. En nog vele andere handelingen die het afronden van het nodige werk mogelijk maken. Ik ben lichtelijk verbaasd over de positieve rol die deze man speelt in een vooralsnog nare situatie.