De meest bizarre online recruitment site die ik in een lange tijd ben tegen gekomen is ongetwijfeld SellMyJob.com. En het is volgens mij ook nog eens de ultieme recessieprofiteur.

De site biedt namelijk banen te koop aan. Te koop aan werkzoekenden wel te verstaan! Waarbij beschikbare banen per opbod worden verkocht. De site krijgt 25% en de verkoper 75%.

Een sprookje?
De oorsprong van de site is een sprookjesverhaal, waarbij de oprichter een tearjerker maakt van zijn eigen problemen om een baan te vinden. Tot hij via een vriend geintroduceerd werd bij een kennis die zou gaan vertrekken bij haar werkgever. Voor onze oprichter het wist had hij de baan en was iedereen blij en gelukkig.

Gek genoeg leidt dit verhaal vervolgens niet tot een online referral site, maar tot een veilingsite voor banen. Met een prettig douceurtje voor deze oprichter als er een transactie tot stand wordt gebracht.

De moraal: Dankbaarheid is mooi maar geld is beter.

De homepage
De homepage ziet er zo uit:

Het model
Het idee is dat een vertrekkende medewerker zijn of haar baan op SellMyJob te koop aanbiedt. En dat een stel lemmingen vervolgens tegen elkaar gaan opbieden om die baan te bemachtigen.

Er is overigens niemand die een werkgever zou tegenhouden om gratis vacatures op deze site te plaatsen. Om vervolgens te verdienen aan het invullen van een vacature. In plaats van daarvoor te betalen. Onder het motto: banen zijn schaars, mensen zijn ruim voorradig.

Een zeer bijzondere wending, die ik nog niet eerder ben tegen gekomen. En eentje die onder het motto van weldoenerij een wel zeer platte recessieprofiteur blijkt te zijn. Want met dit prikbord voor banen denk SellMyJob ook nog eens 25% per transactie te kunnen realiseren. Onze oprichter denkt zich behoorlijk rijk te kunnen rekenen.

Conclusie
Een recessie maakt creatief, zoveel is duidelijk. Maar het levert ook de nodige evolutionaire misbaksels op als SellMyJob. Ik ben benieuwd hoelang deze recessieprofiteur stand weet te houden. Het zal het einde van een recessie sowieso niet overleven. Gelukkig maar…